Οι πτώσεις κομητών έχουν ταυτιστεί με ένα καταστροφικό γεγονός που ενδέχεται να απειλήσει τη ζωή. Και όμως μια νέα επιστημονική έρευνα δείχνει πως οι προσκρούσεις μπορεί να οδηγήσουν στην παραγωγή αμινοξέων, των θεμέλιων λίθων της ζωής. Αυτό σε περίπτωση που η πρόσκρουση γίνει σε πλανήτη με παγωμένη επιφάνεια, ή εάν ο κομήτης είναι παγωμένος.
Η ανακάλυψη μπορεί να ρίξει φως στη μυστηριώδη προέλευση της ζωής στη Γη, ενώ παράλληλα δείχνει ότι πιθανώς η ζωή έχει αναδυθεί με παρόμοιο τρόπο και σε άλλους πλανήτες.
Οι ερευνητές του Imperial College του Λονδίνου, του πανεπιστημίου του Κεντ και του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ των ΗΠΑ, με επικεφαλής τη Ζίτα Μάρτενς, έκαναν στο εργαστήριο φυσικές προσομοιώσεις σε μικρότερη κλίμακα μιας πρόσκρουσης κομήτη με ταχύτητα 7,1 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Με ένα ειδικό όπλο αέρα εκτόξευσαν αποστειρωμένα χαλύβδινα σφαιρίδια πάνω σε στόχους μίγματος πάγου και βράχων.
Όπως διαπίστωσαν, μέσα από τις προκαλούμενες συνθήκες πολύ υψηλής θερμοκρασίας και πίεσης, δημιουργούνται μόνα τους αμινοξέα (όπως η αλανίνη και η γλυκίνη) από ένα μείγμα πιο βασικών οργανικών χημικών ουσιών που προϋπάρχουν στο εσωτερικό του κομήτη (αμμωνία, διοξείδιο του άνθρακα, μεθανόλη κ.α.).
Η ανακάλυψη μπορεί να δημιουργεί νέα δεδομένα για την ανακάλυψη εξωγήινων μορφών ζωής ακόμα και στο ηλιακό μας σύστημα, αφού στις παγωμένες επιφάνειες δορυφόρων όπως ο Εγκέλαδος και η Ευρώπη, όπου στο παρελθόν έχουν πέσει κομήτες και αστεροειδείς, πιθανώς έχουν ήδη υπάρξει οι κατάλληλες συνθήκες για την εμφάνιση των αμινοξέων, των δομικών συστατικών της ζωής, από όπου προέρχονται όλες οι πρωτεΐνες και τα κύτταρα.
Η Γη υπέστη περιοδικό βομβαρδισμό από μεγαλύτερα και μικρότερα ουράνια σώματα στο παρελθόν, ιδίως πριν από 3,8 έως 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ενώ η ζωή είχε σίγουρα αναδυθεί πριν από τουλάχιστον 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Πέρα από τη Γη, σε όλο το ηλιακό σύστημα είναι ορατά, πάνω σε πλανήτες και δορυφόρους τα σημάδια που άφησαν οι προσκρούσεις με τη μορφή κρατήρων.
«Παρόλο που υπάρχουν και άλλοι χημικοί τρόποι για να δημιουργηθούν αμινοξέα, αυτός που εμείς ανακαλύψαμε μέσω της πρόσκρουσης, δεν απαιτεί άλλες ειδικές συνθήκες, όπως την παρουσία υπεριώδους ακτινοβολίας, εφόσον τα αρχικά χημικά συστατικά είναι παρόντα. Η σημαντική συνέπεια είναι ότι οι πολύπλοκοι πρόδρομοι της ζωής, όπως τα αμινοξέα, είναι ευρέως εξαπλωμένα, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες να έχει εξελιχθεί ζωή και αλλού», δήλωσε ο ερευνητής Μαρκ Πράις.
Βεβαίως όμως παραμένει το επόμενο μεγάλο μυστήριο: πώς τα αμινοξέα συνενώθηκαν σε πιο πολύπλοκα μόρια όπως οι πρωτεΐνες με τέτοιο τρόπο που να προκύψει ζωή; Σε αυτό το ζωτικό ερώτημα οι επιστήμονες, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν έχουν καταφέρει να δώσουν μια πειστική απάντηση, ούτε να επαναλάβουν στα εργαστήρια, τη διαδικασία δημιουργίας ζωής από αμινοξέα.
