Το συμπέρασμα αυτό βγάλθηκε με βάση τη μελέτη των δεδομένων από το ινδικό μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Chandrayaan-1. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τον σχεδιασμό των μελλοντικών αποστολών, συμπεριλαμβανομένων και των επανδρωμένων, – θεωρούν οι επιστήμονες.
Το Chandrayaan-1 μετέδιδε σήματα από την περισεληνιακή τροχιάς το 2009. Μετά η επικοινωνία με το ινδικό διαστημόπλοιο διακόπηκε ξαφνικά, αλλά η επεξεργασία των αποθηκευμένων πληροφοριών που είχε μεταδόσει, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τελευταία, π.χ., φανερώθηκε ότι ο μεγάλος κρατήρας Bullialdus, πάνω από τον οποίο πετούσε το διαστημόπλοιο περιέχει νερό. Η ύπαρξη του νερού στη Σελήνη επιβεβαιώθηκε πριν μερικά χρόνια ακόμα από τους ερευνητικούς σταθμούς, μαζί και με τη βοήθεια ρωσικών συσκευών. Αλλά τότε γινόταν λόγος για τις πολικές περιοχές, όπου ο πάγος διαμορφώνεται στους κρατήρες από τον ηλιακό άνεμο. Ο κρατήρας Bullialdus όμως βρίσκεται κοντά στον ισημερινό. Μάλιστα, τα ίχνη του νερού εντοπίστηκαν μόνο στο κέντρο του σε ένα λόφο από μαγματικά, αναστρεφόμενα από κάποιο αρχαίο χτύπημα, πετρώματα. Το Chandrayaan-1 παρατήρησε το φάσμα της λεγόμενης ομάδας υδροξυλίου (ένα άτομο οξυγόνου συν ένα άτομο υδρογόνου). Η ομάδα αυτή υπάρχει μόνο στο μαγματικο νέρο από μεγάλα βάθη.
Τα νέα δεδομένα θα αλλάξουν, προφανώς, την αντίληψη για το πώς διαμορφωνόταν ο φυσικός μας δορυφόρος. Αλλά δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά βασιζόμενοι μόνο στις πληροφορίες από ένα κρατήρα ότι το νερό υπάρχει παντού στη Σελήνη: πολύ λίγα είναι τα στατιστικά στοιχεία. Χρειάζεται να ελεγχθούν και άλλοι κρατήρες και λεκάνες που προέρχονται από διάφορα χτυπήματα και να διευκρινιστεί με τη βοήθεια των αναλύσεων ισοτόπων τι συγκεκριμένα νερό είναι – των κομητών ή του μεγάλου βάθους. Τέτοιες αναλύσεις μπορούν να κάνουν σεληνιακά οχήματα ή σταθμοί προσελήνωσης, αν εφοδιαστούν με συσκευή ανάλυσης και εγκατάσταση διάτρησης σε βάθος δεκάδων μέτρων. Κι όμως ακόμα και σ΄αυτη την περίπτωση δεν θα είναι εύκολη η ανακάλυψη αυτού του νερού, – θεωρεί ο επιστήμονας του ρωσικού του Ινστιτούτου Διαστημικής Έρευνας Βλαντισλάβ Τρετιακόφ.
– Είναι μάλλον απίθανο ότι το νερό αυτό υπάρχει σε υγρή κατάσταση. Είναι, προφανώς, δεσμευμένο, οπως στα μεταλλεύματα. Όπως και στο τσιμέντο – αν προστεθεί εκεί νερό θα πάρουμε μπετόν. Για να εξαχθεί το νερό από το μπετόν χρειάζεται να θερμανθεί πολύ. Έτσι συμβαίνει και εκεί. Αν είναι δεσμευμένο νερό, τότε θα είναι δύσκολο να εξαχθεί.
Ο Βλαντισλάβ Τρετιακόφ επέστησε την προσοχή και στο γεγονός ότι ο ίδιος ο κρατήρας σχηματίστηκε πριν από εκατομμύρια χρόνια. Συνεπώς το πεταγμένο έξω μαζί με τα πετρώματα νερό βάθους μάλλον δεν διατηρήθηκε. Στη θέση της εμφανίστηκε προφανώς, άλλο νερό που βρίσκεται πιο κοντά στην επιφάνεια, π.χ., των κομητών.
Τα συγκεντρωμένα δεδομένα θα πρέπει να ελέγχθούν επισταμένα σε όλη την επιφάνεια της Σελήνης,- πιστεύουν οι ειδικοί. Καλύτερα να ανοίξουμε κάποιο πηγάδι σαν το αρτεσιανό. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί να γίνει το ρωσο-ευρωπαϊκό πείραμα διάτρησης της Σελήνης σε βάθος μερικών μέτρων – το πείραμα αυτό βρίσκεται στο στάδιο προετοιμασίας.
http://www.apocalypsejohn.com/
