Ο επιφανέστερος γιατρός της ελληνικής αρχαιότητας, αποκαλούμενος «πατήρ της ιατρικής».
Γεννήθηκε στη νήσο Κω, το 460 π.Χ. Σπούδασε στο Ασκληπιείο της Κω, που ήταν και το σπουδαιότερο της εποχής του, και επιμορφώθηκε στην ακμάζουσα τότε ιατρική σχολή της Κνίδου.
Επισκέφθηκε τη Θάσο, τα Άβδηρα, την Κύζικο και άλλα μέρη της Ελλάδος, και νοσήλευσε τον βασιλέα της Μακεδονίας, Περδίκκα.
Γνώρισε σπουδαίους άνδρες, όπως το διάσημο φιλόσοφο Δημόκριτο, το ρήτορα Γοργία τον Λεόντιο κ.α. Συνέλεξε πολύτιμες παρατηρήσεις, έκαμε σοβαρότατες έρευνες, και επέστρεψε στην Κω, όπου επιδόθηκε πια στη συστηματική διδασκαλία της ιατρικής και συνέγραψε εκεί τα θαυμαστά έργα του.
Πέθανε στη Λάρισα της Θεσσαλίας και ετάφη λίγο έξω από την πόλη. Από τότε, οι συμπολίτες της του Κώοι, προσέφεραν θυσίες τη μέρα των γενεθλίων του, για να τιμήσουν το μεγάλο τους επιστήμονα.
Άφησε δύο υιούς, τον Θεσσαλό και τον Δράκοντα, που διέπρεψαν και οι δύο σαν γιατροί.
Μερικά μάλιστα από τα συγγράμματα του Ιπποκράτη, οι μεταγενέστεροι, τα απέδωσαν στον ένα εκ των δυο υιών του. Σ’ αυτούς δε οφείλεται και η τακτοποίηση και η δημοσίευσή των.
Όταν φάνηκε ο Ιπποκράτης η ιατρική ήταν απλή τέχνη, και η Μαγική Ιατρική θεράπευε μέχρι τότε τους ασθενείς, ενώ η Ιερατική Ιατρική, τους περιποιόταν μέσα στους ναούς του Ασκληπιού, τα Ασκληπιεία.
Εκεί οι ιέρειες, που είχαν κάποια ιατρική πείρα, και γνώριζαν πρακτικά φάρμακα, εφάρμοζαν τη στοιχειώδη υγιεινή και έκαναν και μικρές χειρουργικές επεμβάσεις.
Επίσης σε ορισμένες περιστάσεις χρησιμοποιούσαν και την υποβολή.
Η Σχολή, εξ άλλου, των Γυμναστών, περιποιόταν προληπτικά την υγεία, τον αθλητισμό, τη δίαιτα, ακόμα και την αισθητική του σώματος. Επίσης πλεόναζαν οι έμπειροι γιατροί, αλλά και οι φιλόσοφοι γιατροί, οι οποίοι, στις μελέτες τους περί φύσεως, συμπεριλάμβαναν και τον ανθρώπινο οργανισμό.
Ο Ιπποκράτης, αφού μελέτησε όλη την προηγούμενη εμπειρία δίχως να ικανοποιηθεί στον επιστημονικό του ζήλο και στις έρευνές του, χάραξε με τη μεγαλοφυΐα του νέο τρόπο μελέτης των ασθενειών.
Σπούδασε με προσοχή τον ανθρώπινο οργανισμό, ιδιαίτερα του αρρώστου, και ερεύνησε συγκριτικά τη φύση, την παρακολούθησε, την μιμήθηκε, πειραματίστηκε πάνω σ’ αυτήν και την χρησιμοποίησε σαν σοφό οδηγό, μέγιστο γιατρό και ανυπέρβλητο δάσκαλο.
Και, έτσι, έκανε την ιατρική τέχνη μια ενιαία και αυστηρώς καθαρή επιστήμη.
Μεγάλες προσωπικότητες της εποχής του, όπως ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, τον υπερεκτιμούσαν.
Μέχρι σήμερα στην ιατρική, ιδίως στην διαγνωστική, ακολουθούνται μερικές από τις μεθόδους του μεγάλου αυτού επιστήμονα. Έγραψε πλείστα όσα συγγράμματα θεωρητικά για διάφορες ασθένειες, και οργανικές ανωμαλίες.
Πολλά απ’ αυτά πουλήθηκαν αργότερα στους Πτολεμαίους, αλλά χάθηκαν ακολουθώντας τη μοίρα όλων των πνευματικών προϊόντων της ελληνικής αρχαιότητος.
