Αυτιά: Ένα από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του προσώπου
Τα αυτιά βρίσκονται σε αρκετά εμφανές σημείο και μαζί με τα μάτια και τη μύτη αποτελούν κυρίαρχα χαρακτηριστικά του προσώπου μας. Για την αρμονική εικόνα ενός προσώπου, η σχέση του μεγέθους και του σχήματος των αυτιών με το υπόλοιπο πρόσωπο, είναι εξαιρετικά σημαντική. Ο στόχος της ωτοπλαστικής είναι η βελτίωση της αισθητικής των αυτιών, άρα της εμφάνισής τους. Η οποιαδήποτε δυσμορφία στην εμφάνιση των αυτιών, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τον τρόπο που βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μας βλέπουν οι άλλοι, επηρεάζοντας τελικά αρνητικά την ψυχολογία μας.
Τα «πεταχτά» αυτιά:
Τα πεταχτά και μεγάλα αυτιά ή αφεστώτα ώτα όπως ονομάζονται επιστημονικά, είναι συνήθως υπόθεση κληρονομική. Στατιστικά, το 5% των παιδιών που γεννιούνται παγκοσμίως, γεννιούνται με αφεστώτα ώτα, ανεξάρτητα από φυλή ή γεωγραφική περιοχή. Τα αφεστώτα ώτα διαπιστώνονται αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού.
Τα πεταχτά αυτιά είναι η συνηθέστερη δυσμορφία των πτερυγίων του αυτιού. Η εμφάνιση των αυτιών και το κατά πόσο αυτά είναι αρμονικά με το υπόλοιπο πρόσωπο σχετίζεται με το μέγεθος και το πάχος του χόνδρου, ο οποίος είναι στοιχείο του αυτιού που βρίσκεται κάτω από το δέρμα. Υπό φυσιολογικές συνθήκες ο χόνδρος αυτός «διπλώνει», με αποτέλεσμα το πτερύγιο του αυτιού να σχηματίζει γωνία 23ο περίπου μοιρών με την κροταφική χώρα του κρανίου και πρακτικά να απέχει 1,5 με 2 εκατοστά από το πίσω μέρος του κεφαλιού. Στην περίπτωση που η γωνία που σχηματίζεται είναι μεγαλύτερη και το πτερύγιο απέχει περισσότερο από 1,5 με 2 εκατοστά από το πίσω μέρος του κρανίου, τότε το αυτί θεωρείται πεταχτό.
Σαφέστατα όμως από άτομο σε άτομο μπορεί να υπάρχουν μεγάλες διαφοροποιήσεις στο πόσο πεταχτό είναι ένα αυτί καθώς και σε ποιό τριτημόριο – άνω, μέσο ή κάτω – εμφανίζεται η δυσμορφία. Συνήθως τα τριτημόρια που απέχουν είναι το άνω και το μέσο, σε κάποιες περιπτώσεις όμως μπορεί να απέχει μόνο το άνω ή να απέχουν και τα τρία από το πίσω μέρος του κρανίου.
Η κύρια αιτία εμφάνισης των πεταχτών αυτιών είναι η απουσία της ανθέλικας στο πτερύγιο του αυτιού. Η ωτοπλαστική στοχεύει στο να δημιουργηθεί χειρουργικά στο αυτί η ανθέλικα, η οποία απουσιάζει εκ γενετής. Μέσω της ωτοπλαστικής, το αυτί παίρνει την κανονική του θέση και μορφή για πάντα. Ο βαθμός δυσκολίας των αφεστώτων ώτων είναι σε άμεση συνάρτηση του πόσο δυνατός και σκληρός είναι ο χόνδρος του αυτιού. Σημαντικό ρόλο επίσης διαδραματίζει και το μέγεθος των αυτιών.
Ποιές άλλες δυσμορφίες των αυτιών μπορούν να διορθωθούν με την ωτοπλαστική;
Σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζεται να μειωθεί το μέγεθος των αυτιών, διότι τα αυτιά είναι αρκετά μεγάλα ή το μήκος τους εμφανίζεται πολύ μεγάλο σε σχέση με το σχήμα του προσώπου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με το «δίπλωμα» των πεταχτών αυτιών, πλησιάζοντάς τα στο τριχωτό της κεφαλής, με αποτέλεσμα να μειώνεται η αισθητική αντίληψη του μεγέθους τους. Αν όμως αντικειμενικά το μέγεθος των αυτιών είναι πολύ μεγάλο, τότε ο χειρουργός μπορεί να το μειώσει, αφαιρώντας ένα κομμάτι ολικού πάχους στο πάνω σημείο των αυτιών και μειώνοντας την καμπύλη του πτερυγίου. Η επέμβαση αυτή μπορεί να γίνει συνδυαστικά με τη διόρθωση των πεταχτών αυτιών.
Μία άλλη δυσμορφία που μπορεί να διορθωθεί με την ωτοπλαστική, είναι το μεγάλο μέγεθος του κάτω μέρους των αυτιών, που ονομάζεται λοβός. Ο χειρουργός μπορεί να προχωρήσει σε αφαίρεση ενός κομματιού του λοβού, αφήνοντας μία λεπτή γραμμή στο μπροστινό και πίσω μέρος του καινούργιου λοβού.
Στατιστικές για την ωτοπλαστική: Ποιός είναι ο κατάλληλος υποψήφιος για την επέμβαση;
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι τέσσερις στους δέκα χειρουργημένους για πεταχτά αυτιά είναι παιδιά σχολικής ηλικίας. Επίσης, η ωτοπλαστική είναι μία πολύ συνηθισμένη πλαστική επέμβαση στον ανδρικό πληθυσμό. Οι γυναίκες συνήθως προχωρούν σε ωτοπλαστική σχετικά δυσκολότερα και σε μάλλον μεγαλύτερη ηλικία, καθώς μπορούν για μεγάλο διάστημα να καλύπτουν τα πεταχτά αυτιά με τα μακριά μαλλιά τους.
Όσον αφορά τώρα τα παιδιά, δυστυχώς ένα παιδί συνήθως αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά όταν για πρώτη φορά αρχίζουν και το κοροϊδεύουν οι συνομήλικοι ή συμμαθητές του για τα μεγάλα και πεταχτά αυτιά του. Αυτό όμως μπορεί να έχει εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία του παιδιού, με δυσάρεστα επακόλουθα που μπορεί να το συνοδεύουν σε όλη την ενήλικη ζωή του. Καλό είναι λοιπόν οι γονείς να αποφασίζουν να γίνει η ωτοπλαστική του παιδιού τους πριν αυτό πάει στο σχολείο, δηλαδή στην ηλικία των 5 με 6 ετών. Στην ηλικία αυτή έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξη των αυτιών σε ποσοστό άνω του 85%, με αποτέλεσμα από εκεί και πέρα να μην αλλάζει ουσιαστικά ούτε το σχήμα τους, αλλά ούτε και το μέγεθός τους.
Ο στόχος λοιπόν της ωτοπλαστικής είναι να διορθώσει την οποιαδήποτε δυσμορφία των αυτιών, αποκτώντας συμμετρία και μιά αρμονική σχέση με το υπόλοιπο πρόσωπο. Μετά την επέμβαση, οι γυναίκες μπορούν άνετα να έχουν τα μαλλιά τους πιασμένα, οι άντρες να τα κόβουν πολύ κοντά, ενώ ένα μικρό παιδί παύει να νοιώθει ανασφάλεια για τα αυτιά του, αποφεύγοντας τα ενοχλητικά σχόλια των συμμαθητών του στο σχολείο. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα της ωτοπλαστικής θα συμβάλλει σημαντικά στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης του ασθενούς και στο να αισθάνεται πολύ πιο άνετα με την εμφάνισή του.
Η διαδικασία της επέμβασης:
Η ωτοπλαστική επέμβαση με την κλασσική μέθοδο, μπορεί να πραγματοποιηθεί με τοπική νάρκωση ή μέθη, αν ο ασθενής είναι ενήλικος, ενώ αν είναι παιδί γίνεται με γενική αναισθησία.
Σύμφωνα με την κλασσική μέθοδο, η προσπέλαση για τη διόρθωση του χόνδρου γίνεται από το πίσω μέρος του αυτιού: ο χειρουργός αφαιρεί ένα μικρό κομμάτι δέρματος από το πίσω μέρος του αυτιού, αποκτώντας έτσι την δυνατότητα αποκόλλησης οπισθίως και προσθίως του χόνδρου. Αφού μικρύνει με λέϊζερ ή ραδιοσυχνότητες τον χόνδρο, στη συνέχεια τον χαράσσει με την βοήθεια του λέϊζερ. Ο στόχος είναι να «διπλώσει» ο χόνδρος και να δημιουργηθούν οι πτυχώσεις εκείνες που θα έπρεπε να υπάρχουν εκ γενετής σε ένα φυσιολογικό αυτί και απουσιάζουν στη συγκεκριμένη περίπτωση. Κατόπιν, προκειμένου να βεβαιωθούμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι μόνιμο, ενδέχεται να χρειαστεί να τοποθετηθούν με εδικό τρόπο ράμματα.
Στη συνέχεια ο χειρουργός προχωρά σε όλες τις απαραίτητες τροποποιήσεις και στο πίσω μέρος του αυτιού, και στο τέλος το σημείο «κλείνεται» με ειδικά ράμματα. Μετά το πέρας της επέμβασης, τοποθετείται γύρω από το κεφάλι του ασθενούς ένας ειδικός επίδεσμος για 6 ημέρες. Η επέμβαση διαρκεί περίπου μία ώρα, και στις περισσότερες περιπτώσεις ο ασθενής δεν χρειάζεται καν να νοσηλευθεί. Μετά την επέμβαση ο ασθενής μπορεί αν αισθάνεται για λίγο ένα ελαφρύ μούδιασμα και έναν προσωρινό πόνο, ο οποίος όμως περνά με τη βοήθεια απλού παυσίπονου. Γενικά, όταν η μέθοδος πραγματοποιείται από έμπειρο χειρουργό, είναι πρακτικά ατραυματική. Ο ασθενής λαμβάνει αντιβίωση για λίγες ημέρες, ενώ πρέπει να επισκεφθεί ξανά το χειρουργό του τρεις ημέρες μετά την επέμβαση. Το άτομο μπορεί να επιστρέψει στην εργασία του ή στο σχολείο μετά από 5 με 7 ημέρες, ενώ συμμετοχή σε αθλήματα μπορεί να πραγματοποιηθεί σε 6 με 8 εβδομάδες.
Εναλλακτικά, σε κάποιους ασθενείς μπορεί να εφαρμοστεί και μία άλλη τεχνική χωρίς ουλές. Η τεχνική αυτή πραγματοποιείται συνήθως με τοπική αναισθησία. Σύμφωνα με αυτή τη μέθοδο, ο χειρουργός διπλώνει τον χόνδρο και το πτερύγιο του αυτιού χρησιμοποιώντας ειδικά ράμματα, χωρίς να δημιουργούνται ουλές στο αυτί. Προκειμένου όμως να εφαρμοστεί η τεχνική αυτή, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις, με κυριότερη ο χόνδρος να είναι αρκετά εύπλαστος.
Συμπληρωματικά:
Το ευκταίο είναι το άτομο να προχωρά στην επέμβαση της ωτοπλαστικής σε όσο το δυνατόν πιο νεαρή ηλικία, προκειμένου να διορθώσει την οποιαδήποτε δυσμορφία των αυτιών. Η ωτοπλαστική όταν επιτελείται από έμπειρο πλαστικό προσώπου είναι μία ατραυματική, ανώδυνη και απόλυτα ασφαλής επέμβαση, με εξαιρετικά και μόνιμα αποτελέσματα.
