Σκύρος, η ξεχωριστή!

ΕΚΤΑΣΗ: 200 τ. χλμ ΑΚΤΟΓΡΑΜΜΗ: 130 χλμ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ: 2.602

Nησί με βαθιές ρίζες στο μύθο και την ιστορία, η Σκύρος διαθέτει μακρά πολιτιστική παράδοση και αντιπροσωπευτικά δείγματα λαϊκής τέχνης. Οι πευκόφυτοι λόφοι, τα βραχώδη ορεινά τοπία, οι απόκρημνες ακτές, οι όμορφοι όρμοι και οι εκτεταμένες παραλίες, οι θαλάσσιες σπηλιές συνθέτουν το πλούσιο σε εναλλαγές φυσικό ανάγλυφο. Το κάστρο, τα παραδοσιακά σπίτια και οι εκκλησίες της πρωτεύουσας, οι παραθαλάσσιοι οικισμοί, οι αρχαιολογικοί χώροι, τα γραφικά ξωκλήσια συμπληρώνουν την ξεχωριστή εικόνα του νησιού, που είναι γνωστό για τα μικρόσωμα αλογάκια του. Ψηλότερη κορυφή της Σκύρου είναι ο Κόχυλας (792 μ.).

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Η Σκύρος – συνδέεται μυθολογικά με το Λυκομήδη, το Θησέα, τον Αχιλλέα και το Νεοπτόλεμο – υπήρξε από την απώτατη αρχαιότητα τόπος διασταύρωσης πολιτισμών και εμπορικός σταθμός (λιμάνια στη Λιναριά, στην Καλαμίτσα και στις Τρεις Μπούκες). Το νησί, στο οποίο έχουν εντοπιστεί θέσεις της Νεολιθικής Περιόδου (6η-3η χιλιετία π.Χ.), ανέπτυξε σχέσεις με το Βορειοανατολικό Αιγαίο (Πολιόχνη), την Εύβοια, τις Κυκλάδες, την ηπειρωτική Ελλάδα (Θεσσαλία, Βοιωτία, Αττική, Κόρινθος), την Τροία, την Ανατολή και την Αίγυπτο κατά τη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού, φθάνοντας στο απόγειο της ακμής του κατά τη Μυκηναϊκή Περίοδο. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε, επίσης, κατά τους Γεωμετρικούς και τους Αρχαϊκούς Χρόνους. Το 475 π.Χ. κατακτήθηκε από τον αθηναίο Κίμωνα, γιο του Μιλτιάδη, και το 323/322 π.Χ. από τους Μακεδόνες. Το 197/196 π.Χ. η Σκύρος πέρασε στην κυριαρχία των Ρωμαίων. Κατά τους Ρωμαϊκούς Αυτοκρατορικούς Χρόνους λειτούργησαν στο νησί λατομεία πωρόλιθου, λευκού μαρμάρου και σκυρίας λίθου. Tη Bυζαντινή Περίοδο η Σκύρος υπαγόταν στο Θέμα του Αιγαίου. Στα κατοπινά χρόνια το νησί δοκιμάστηκε από πειρατικές επιδρομές και γνώρισε την ενετική και την τουρκική κατοχή. Οι κάτοικοι της Σκύρου έλαβαν μέρος στην Eπανάσταση του 1821. Το νησί ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος το 1830.