Οι άντρες και οι γυναίκες δεν διαφέρουν μόνο Βιολογικά και ανατομικά, αλλά και ψυχολογικά. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι οι γυναίκες, σε σύγκριση με τους άντρες, έχουν πιο αναπτυγμένη διαίσθηση, ενδιαφέρονται περισσότερο για την αγάπη και τις σχέσεις, και Βιώνουν διαφορετικά το άγχος. Στις σχέσεις τους έχουν διαφορετικά παράπονα και προβλήματα. Το να υποθέσουμε, όπως πολλοί, ότι οι διαφορές αυτές είναι αποκλειστικά πολιτιστικές κι έχουν καθοριστεί από την παιδική ηλικία είναι παράλογο.
Είναι Βέβαιο ότι το οικογενειακό περιβάλλον και η αγωγή επηρεάζουν τις διαφορές των δύο φύλων, δεν ευθύνονται όμως για τις βασικές διαφορές μας. Από πραγματιστική άποψη, αυτές προκαθορίζονται σε σωματικό επίπεδο από το διαφορετικό προγραμματισμό του DNA.Μεγαλώνοντας, τα παιδιά επηρεάζονται, βεβαίως, από την οικογένεια και τις πολιτιστικές συνθήκες.
Μελετώντας τις διαφορές μας, θα ήταν παράλογο να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι κάθε άντρας ταιριάζει με την περιγραφή του αντρικού πρότυπου και κάθε γυναίκα με του γυναικείου. Στην πραγματικότητα, δεν είναι όλοι οι άντρες ίδιοι μεταξύ τους – το ίδιο συμβαίνει και με τις γυναίκες. Σίγουρα είναι παραπλανητικό να δημιουργήσουμε ένα στερεότυπο πρότυπο για τη γυναίκα ή για τον άντρα. Ο “πραγματικός” άντρας έχει μια ποικιλία από ιδιότητες και χαρακτηριστικά που είναι και αντρικά και γυναικεία. Η “πραγματική” γυναίκα έχει κι αυτή μια ανάλογη ποικιλία από χαρακτηριστικά και ιδιότητες που είναι και γυναικείες και αντρικές. Σίγουρα υπάρχουν ορισμένες χαρακτηριστικές διαφορές ανάμεσα στους άντρες και στις γυναίκες. Γενικά, οι άντρες ταυτίζονται ως επί το πλείστον με τις αντρικές ιδιότητες, ενώ οι γυναίκες με τις γυναικείες. Αυτές θα είναι το κέντρο της εξερεύνησής μας.
Το πρόβλημα, όταν γενικεύονται οι διαφορές των φύλων, είναι ότι ίσως οι άνθρωποι αρχίσουν ν’ αναρωτιούνται μήπως συμβαίνει κάτι το παράξενο μ’ αυτούς, αν τυχόν και δεν ταιριάζουν με το πρότυπο. €ίναι κουραστικό -όταν κάνουμε μια γενίκευση- να επαναλαμβάνουμε συνέχεια ότι πιθανόν να συμβαίνει το ίδιο και σε άτομα του αντίθετου φύλου. Για να αποφύγουμε τη σύγχυση, θεωρείστε ότι όλες οι γενικεύσεις που θα γίνονται σχετικά με τους άντρες είναι περιγραφή της αντρικής πλευράς σας, κι αυτές που θα γίνονται για τις γυναίκες, θα αφορούν τη θηλυκή πλευρά σας.
Αρχικά, η ταξινόμηση αυτή μπορεί να προκαλέσει σύγχυση. Η αντιστροφή των ρόλων και το ανακάτεμα των φύλων χαρακτηρίζουν τη σημερινή κοινωνία μας. Οι γυναίκες έχουν απαρνηθεί ορισμένες θηλυκές πλευρές τους για να αναπτύξουν άλλες που θεωρούνται περισσότερο αντρικές. Με άλλα λόγια, ως ένα σημείο έχουν αποβάλει χαρακτηριστικά της γυναικείας τους πλευράς και καλλιεργούν άλλα πιο ανδροπρεπή. Οι άντρες, απ’ την άλλη, έχουν αποβάλει πολλά από τα αντρικά χαρακτηριστικά τους για να αναπτύξουν περισσότερο τη γυναικεία πλευρά τους.
Σίγουρα η ανάπτυξη του εσωτερικού δυναμικού μας είναι ένδειξη ότι μεγαλώνουμε. Για να μη δημιουργήσουμε όμως νέα προβλήματα, πρέπει να μάθουμε πώς θα αναπτύξουμε το δυναμικό μας χωρίς να απαρνηθούμε τις πρωταρχικές μας ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά μας, δηλαδή την ταυτότητά μας ως άντρες και γυναίκες (θα περιγράφουμε πολλές φορές σ’ αυτό το βιβλίο τα πρωταρχικά αντρικά και γυναικεία χαρακτηριστικά).
Σήμερα, πολλές γυναίκες είναι γεμάτες δυναμισμό σαν να ήταν άντρες. Ζητούν περισσότερο έρωτα, ελευθερία και σεβασμό, με τίμημα να απαρνούνται τις δικές τους θηλυκές αξίες και ιδιότητες. Ο φεμινισμός έχει ενθαρρύνει τις γυναίκες να ανακαλύψουν το δυναμικό τους και να λειτουργούν όπως οι άντρες. Αυτό όμως έχει παρεξηγηθεί σε σημείο που να σημαίνει ότι οι γυναίκες θα έπρεπε να είναι σαν τους άντρες. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι γυναίκες έχουν απορρίψει σε σημαντικό βαθμό την απαραίτητη γυναικεία τους φύοη.
Από την άλλη, πολλοί άντρες προσπάθησαν να είναι μαλακοί κι ευαίσθητοι για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν αυτές τις γυναίκες. Αλλά οι γυναίκες απέρριψαν τον καινούργιο τύπο του ευαίσθητου άντρα – αποκαλώντας τον “λαπά” ή “καλό μεν, αλλά όχι ελκυστικό”, βίναι γεγονός ότι, για να καλλιεργήσουν περισσότερα θηλυκά στοιχεία, οι άντρες αυτοί απαρνήθηκαν πολλά από τα αντρικά χαρακτηριστικά τους. Τώρα είναι θυμωμένοι γιατί αναγνωρίζουν ότι οι παλιομοδίτικες αξίες της δεκαετίας του πενήντα δεν απέδωσαν. Λεν έχουν όμως ακόμα βρει ξεκάθαρα παραδείγματα για το τι θα μπορούσε να αποδώσει.
βίναι εντελώς αδύνατο να ορίσει κανείς ένα στερεότυπο πρότυπο για όλους τους άντρες ή για όλες τις γυναίκες. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι, για να απαντήσει κανείς σ’ αυτή τη διαρκή αναζήτηση, πρέπει να εξελίσσει με εκτίμηση τον εαυτό του και να επιδιώκει την ανάπτυξη των δυνατοτήτων του. Το να απαρνηθεί κανείς τις πρωταρχικές του ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του, με σκοπό να τα αντικαταστήσει με τις ιδιότητες κάποιου άλλου – αυτό δεν είναι λύση.
Η σύγχυση που βιώνουμε σήμερα οφείλεται στην έλλειψη παραδοχής των διαφορών μας. Αν δεχτούμε αυτό που είμαστε κι αν αποδεχτούμε τις διαφορές των άλλων, τότε θα μάθουμε πώς να αναπτύξουμε αυτές τις συμπληρωματικές αξίες και τα χαρακτηριστικά, χωρίς να θυσιάσουμε τον πραγματικό μας εαυτό.
Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που έχει την τάση να είναι ορθολογιστής στις απόψεις του για το σΰμπαν, πρώτα απ’ όλα πρέπει να δεχτεί και να εκτιμήσει το ότι είναι ορθολογιστής. Θα έχει την τάση να έλκεται από ένα πιο διαισθητικό άτομο, μια και η διαίσθηση και ο ορθολογισμός αλληλλοσυμπληρώνονται. Ο ανδροπρεπής άντρας είναι περισσσότερο ορθολογιστής παρά διαισθητικός. Μαθαίνοντας ν’ αγαπάει, να καταλαβαίνει και να σέβετα μια γυναίκα με περισσότερη θηλυκότητα και διαίσθηση, σίγουρα αρχίζει να αναπτύσσει τη δική του διαισθητική ικανότητα, χωρίς ν’ απαρνιέται την ορθολογική του ιδιότητα.
Σ’ έναν άλλο πάλι άντρα ίσως επικρατεί η διαίσθηση. Χρειάζεται κατ’ αρχήν να παραδεχτεί και να εκτιμήσει ότι σ’ αυτόν τον τομέα υπερέχει το γυναικείο δυναμικό του. €ίναι πολύ πιθανό, να πέτυχε να αυξήσει τη διαίσθησή του μειώνοντας την ορθολογική του ανδρική πλευρά. Για ν’ αποκατασταθεί η ισορροπία, θα έλκεται από γυναίκες που έχουν την τάση να είναι λογικές. Μαθαίνοντας ν’ αγαπάει, να δέχεται και να σέβεται μια γυναίκα με περισσότερη λογική, ασφαλώς θα γίνει λογικότερος, χωρίς ν’ απαρνηθεί την ήδη ανεπτυγμένη διαίσθησή του.
Διερευνώντας τις συνηθισμένες αντρικές και γυναικείες διαφορές μέσα από τη γενίκευση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα χαρακτηριστικά αυτά βασίζονται στο τι είναι “κοινό”, χωρίς να είναι πάντα ο κανόνας.
Από μερικές απόψεις, η περιγραφή αντρών και γυναικών χρειάζεται να είναι μια καρικατούρα των χαρακτηριστικών διαφορών των δύο φύλων. Οι διαφορές αυτές εμφανίζονται κυρίως στην κατάσταση άγχους (τη διαφορετική αντίδραση αντρών και γυναικών στο άγχος θα την εξετάσουμε στα κεφάλαια 6 και 7). Οταν είμαστε πιο γαλήνιοι, έχουμε την τάση να εξισορροπούμε καλύτερα την έκφραση των αντρικών και γυναικείων αξιών, ιδιοτήτων και χαρακτηριστικών μας.
Ακόμη κι αν ένας άντρας έχει αναπτύξει περισσότερο τη θηλυκή του πλευρά, όταν έχει άγχος θα έχει την τάση ν’ αντιδρά με αντρικό τρόπο. Μπορεί, χωρίς να πέσει έξω, να συμπεράνει ότι με λίγη δουλειά, ίσως ανακαλύψει και αναπτύξει τις συμπληρωματικές αντρικές του ιδιότητες που υπάρχουν μέσα του.
Έτσι και μια γυναίκα, που ταυτίζεται κυρίως με τις αντρικές ιδιότητες και χαρακτηριστικά (που περιγράφονται σ’ αυτό το βιβλίο), μπορεί να χρησιμοποιήσει την περιγραφή των γυναικείων χαρακτηριστικών για ν’ αξιοποιήσει και ν’ ανακαλύψει την απωθημένη θηλυκότητά της. Σ’ όποιο βαθμό κι αν έχει απαρνηθεί τον εαυτό της, για να αναπτύξει το αντρικό δυναμικό της, μπορεί ν’ αρχίσει να δουλεύει την αγάπη, την παραδοχή και την ωρίμανση της γυναικείας της πλευράς.
Κείμενο του ψυχοθεραπευτή John Gray
boro.gr
