ΔΙΑΤΑΞΗ
Το πάνω μέρος προς το χείλος του φλιτζανιού απεικονίζει το εγγύς μέλλον ενώ όσο προχωρούμε προς τη βάση τα γεγονότα απομακρύνονται χρονικά.
Το χερούλι αποτελεί τον άξονα του φλιτζανιού. Τα σημάδια που υπάρχουν σ’ αυτό το σημείο αφορούν τα προσωπικά του ατόμου. Δεξιά απεικονίζεται ό,τι έχει σχέση με το σπίτι και την οικογένεια και αριστερά ό,τι έρχεται απ’ έξω απ’ το διπλανό σπίτι ως τη Γη του Πυρός (φίλοι, γνωριμίες, άτομα και ειδήσεις από μακρυά).
Στον «πάτο» διαβάζεται η καρδιά του ατόμου (διάθεση, συναισθήματα).
ΧΡΩΜΑ
Σημαντικό είναι και το χρώμα των σχημάτων – συμβόλων. Ένα φλιτζάνι με αναλογία καφέ σχημάτων και λευκών κενών είναι καλό και χαρούμενο, ενώ ένα φλιτζάνι με περισσότερο καφέ ή με μεγάλα κομμάτια ξεραμένου τελβέ ειδικά στο περίγραμμα είναι «κλειστό», δυσάρεστο. Οι καφέ φιγούρες μπορεί να συμβολίζουν, ανάλογα με τα διπλανά σχήματα, εχθρικά ή σκουρόχρωμα πρόσωπα.
ΣΥΜΒΟΛΑ
Τα ευκολότερα και πιο ευδιάκριτα σχήματα του φλιτζανιού είναι οι λευκές γραμμές που το διασχίζουν κάθετα ή διαγώνια και καταλήγουν στο χείλος του. Αυτές είναι δρόμοι. Συμβολίζουν τα ταξίδια, σύντομα ή μακρινά, ανάλογα με το μέγεθός τους.
Αν η λευκή γραμμή διακόπτεται από καφέ σε οποιαδήποτε σημείο της, ο δρόμος που σχεδιάζει το άτομο δεν θα γίνει.
Μικρές κουκίδες πάνω στο δρόμο δείχνουν τα άτομα που θα ταξιδέψουν μαζί με το πρόσωπο, ενώ αν οι κουκίδες βρίσκονται στο τέλος της γραμμής (στο χείλος) δείχνουν τα άτομα που θα συναντήσει το πρόσωπο στον προορισμό του.
Άλλα ευδιάκριτα σχήματα είναι τα γράμματα του αλφαβήτου και οι αριθμοί. Τα γράμματα συμβολίζουν αρχικά ονομάτων και οι αριθμοί είτε μεταφράζονται σε γράμματα (3=Γ) είτε δηλώνουν χρονικό διάστημα (μέρες ή μήνες).
Οι κύκλοι δίπλα – δίπλα ή ενωμένοι συμβολίζουν δαχτυλίδια ή στέφανα δηλαδή αρραβώνα ή γάμο.
Το λέρωμα στο χείλος του φλιτζανιού είναι λεφτά. Δεξιά απ’ το χερούλι θα δώσεις, αριστερά θα πάρεις.
Μικρές κουκίδες καφέ στο χείλος είναι ειδήσεις και λόγια…
Τρεις τέσσερις γραμμές στην κορυφή είναι τραπέζι με τρία τέσσερα άτομα.
Άσπρο άνοιγμα με δυο σημαδάκια μέσα είναι «κλειστή συνάντηση».
Πηγή: Βικτώρια Ζούκη στο Ημερολόγιο 2010 του Καπέσοβου
