Ο καρκίνος του μαστού είναι μια σχετικά σπάνια ασθένεια στους άνδρες. Αφορά το 1% όλων των καρκίνων στους άνδρες και λιγότερο του 1% του συνόλου των καρκίνων του μαστού. Η μέση ηλικία διάγνωσης είναι τα 67 έτη. Ως εδώ τα νέα είναι καλά. Τα κακά νέα είναι ότι ακριβώς επειδή η ασθένεια δεν είναι από τις πιο διαδεδομένες στον ανδρικό πληθυσμό δεν γίνεται εύκολα έγκαιρη διάγνωσή της, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ασθενείς να φθάνουν στον ειδικό με καρκίνο του μαστού σε πολύ προχωρημένο στάδιο.
Το σύνηθες κλινικό σύμπτωμα είναι ο ανώδυνος ψηλαφητός οπισθοθηλαίος όγκος. Άλλα σημάδια παρουσίας καρκίνου του μαστού αποτελούν η εισολκή της θηλής, το έκκριμα από τη θηλή, το οίδημα, η εξέλκωση, η αλλαγή μεγέθους και σχήματος, το εξάνθημα και η μασχαλιαία λεμφαδενοπάθεια.
Οι παράγοντες κινδύνου του ανδρικού καρκίνου του μαστού είναι η ηλικία, οι ορμονικοί παράγοντες( διαταραχή ανδρογόνων – οιστρογόνων, ανωμαλίες των όρχεων κτλ), καθώς και οι γενετικοί παράγοντες( σύνδρομα Klinefelter, Cowden, γονίδια BRCA1 και BRCA2, επιβαρυμένο οικογενειακό ιστορικό). Άλλοι συχνοί παράγοντες είναι οι περιβαλλοντικοί, οι εργασιακοί, οι διατροφικοί και τέλος η έκθεση σε ακτινοβολία.
Η διάγνωση γίνεται όπως και στης γυναίκες με κλινική εξέταση και την συνδρομή της μαστογραφίας, του υπερηχογραφήματος και της βιοψίας.
Είναι πάντα όμως ένας ψηλαφητός όγκος μαστού σε έναν άνδρα καρκίνος;
H απάντηση είναι όχι πάντα. Ένας όγκος πέρα του καρκινώματος μπορεί κάλλιστα να είναι μια γυναικομαστία, ένα λίπωμα, μια επιδερμική κύστη, ένα απόστημα, μια ψευδοαγγειωματική υπερπλασία, ένα λέμφωμα, μια μετάσταση ή και ένα σάρκωμα.
Η σταδιοποίηση της νόσου γίνεται κλασικά με την εργαστηριακή εκτίμηση, το σπινθηρογράφημα οστών και τις αξονικές τομογραφίες, βάση των κλινικών ενδείξεων.
Το λυπηρό όμως είναι πως στον ανδρικό καρκίνο μαστού, κατά τη διάγνωση σε ποσοστό >40% η νόσος είναι σταδίου III/IV λόγω της πρώιμης επέκτασης στο θωρακικό τοίχωμα. Επίσης το 90% περίπου των περιπτώσεων είναι διηθητικά πορογενή καρκινώματα και μόνο το 1,5% λοβιακά (στις γυναίκες το αντίστοιχο ποσοστό είναι 12 – 15%).
Η θεραπευτική αντιμετώπιση του ανδρικού καρκίνου του μαστού βασίζεται πρωτίστως σε συμπεράσματα μελετών που αφορούν γυναίκες και συμπεριφέρεται με τρόπο ανάλογο με τον καρκίνο του μαστού στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
Σε ότι αφορά την χειρουργική αντιμετώπιση, στον άνδρα δεν μπορεί να γίνει ογκεκτομή, η οποία αποτελεί λύση για ορισμένες γυναίκες ασθενείς, αλλά γίνεται μαστεκτομή λόγω του μικρού μεγέθους του μαστού. Έτσι η τροποποιημένη ριζική μαστεκτομή με μασχαλιαίο λεμφαδενικό καθαρισμό ή βιοψία του λεμφαδένα φρουρού είναι η καθιερωμένη χειρουργική αντιμετώπιση.
Αξιολογώντας το περιστατικό προχωρούμε σε περεταίρω ακτινοθεραπεία, ορμονοθεραπεία και χημειοθεραπεία βάση των πρωτοκόλλων του γυναικείου καρκίνου του μαστού.
Όσοι έχουν οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού είτε από γυναίκες ή είτε από άλλους άνδρες που εμφάνισαν τη νόσο στην οικογένειά τους – θα ήταν καλό να εξετάζονται από το 50ο έτος της ηλικίας τους. Σε περίπτωση που τα μέλη της οικογένειάς τους εμφάνισαν σε νεότερη ηλικία τον καρκίνο, συνιστάτε εξέταση από ακόμη μικρότερη ηλικία.
Ο κάθε άνδρας οφείλει να έρχεται αμέσως σε επαφή με τον ειδικό σε περίπτωση κατά την οποία αντιληφθεί κάποιο οζίδιο στον μαστό του, πόνο στο στήθος, πληγή ή ανωμαλία στη θηλή του, εκκρίσεις ή αιμορραγία από αυτή.
Μπορεί η εμφάνισή του ανδρικού καρκίνου του μαστού να μην είναι τόσο συχνή όσο στις γυναίκες ωστόσο δυστυχώς η αναμέτρηση μαζί του μετατρέπει συνήθως το «ισχυρό» φύλο σε πλήρως ανίσχυρο.
