Μια αντίστοιχη γιορτή τηρούνταν και από πολυθεϊστές λάτρεις του ήλιου. Σύμφωνα με τη The Encyclopedia Americana, στην Αγγλική (Δε Ενσαϊκλοπίντια Αμερικάνα) αυτοί οι άνθρωποι στη Βόρεια Ευρώπη «γιόρταζαν τη γιορτή Γιουλ (Yule) που ήταν η κυριότερη γιορτή τους στη διάρκεια του χειμερινού ηλιοστάσιου για να τιμήσουν την αναγέννηση του ήλιου. Τα Ρωμαϊκά Σατουρνάλια γίνονταν τον ίδιο καιρό επίσης,
και μερικές Χριστουγεννιάτικες συνήθειες πιστεύεται ότι έχουν τις ρίζες τους σ’ αυτήν την αρχαία ειδωλολατρική γιορτή. Από μερικούς λόγιους υποστηρίζεται ότι η γέννηση του Χριστού σαν ‘Φως του Κόσμου’ πήρε μια ανάλογη θέση με την αναγέννηση του ήλιου για να δώσει στη Χριστιανοσύνη περισσότερο νόημα» ώστε να εμπνέει θρησκευτικά εκείνους οι οποίοι προηγουμένως τιμούσαν τους δικούς τους ψεύτικους θεούς με τέτοιου είδους γιορτές.
Εντούτοις, οι ακόλουθοι του Ιησού, δεν τηρούσαν καθόλου τη γέννηση του Χριστού—ούτε στις 25 Δεκεμβρίου, ούτε ακόμη και τον Οκτώβριο. Και αυτό τηρήθηκε μέχρι τα μέσα περίπου του τέταρτου αιώνα. Ο Ωριγένης, ένας ιστορικός του τρίτου αιώνα, έγραψε ότι «κανένας από τους άγιους ανθρώπους που αναφέρονται στην Αγία Γραφή δεν αναφέρεται ότι τηρούσε . . . γενέθλια. Μόνο οι αμαρτωλοί (όπως ο Φαραώ και ο Ηρώδης) είναι εκείνοι που κάνουν μεγάλα γλέντια τη μέρα κατά την οποία γεννήθηκαν». (Γένεσις 40:20-23· Μάρκος 6:21-28) Σύμφωνα με τη Cyclopedia, στην Αγγλική (Σαϊκλοπίντια) των ΜακΚλίντοκ και Στρονγκ οι Ιουδαίοι των Βιβλικών χρόνων «θεωρούσαν τις γιορτές των γενεθλίων ως μέρος της ειδωλολατρικής λατρείας».
Θα μπορούσε να τιμάται ο Χριστός με γιορτές που αρχικά είχαν προοριστεί για ψεύτικους θεούς και ειδωλολατρική λατρεία; Η Αγία Γραφή απαντά: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα . . . συμβίβασιν [έχει] ο ναός του Θεού με τα είδωλα;» (2 Κορινθίους 6:14-16) Το να καλύπτουμε μια ειδωλολατρική γιορτή με Χριστιανικό όνομα δεν την κάνει να έρχεται σε αρμονία με τον Χριστό.
Έχουν τις Ρίζες τους στη Μυθολογία
□ Η τήρηση των γενεθλίων ήταν κοινή σε πολλές πολυθεϊστικές κοινωνίες. Προς τιμή τους, στα γενέθλια καθενός από τους προστάτες θεούς έκαναν ειδωλολατρικές ιεροτελεστίες, καθώς επίσης γιόρταζαν και τα γενέθλια των μυθικών θεών Κρόνου και Απόλλωνα. Ο Δρ Τζων Σ. ΜακΚόλιστερ στο βιβλίο του The Christian Book of Why, στην Αγγλική (Δε Κρίστιαν Μπουκ οφ Γουάι) λέει: «Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα δεν γιόρταζαν τη γέννηση του Ιησού—για τον ίδιο λόγο που δεν γιόρταζαν καμιά άλλη επέτειο γενεθλίων. Σε όλους τους Χριστιανούς εκείνη την εποχή υπήρχε το αίσθημα ότι ο εορτασμός κάθε είδους γενεθλίων (ακόμη και του Κυρίου) ήταν συνήθεια των ειδωλολατρών».
□ Υπήρχαν αρχαίοι λαοί που πίστευαν ότι ορισμένα αειθαλή φυτά όπως ήταν το γκι και το λιόπρινο είχαν αξιοσημείωτες μαγικές δυνάμεις. Αυτοί διακοσμούσαν τα σπίτια τους μ’ αυτά για να εμποδίσουν τα κακά πνεύματα και τις μάγισσες. Αυτή η συνήθεια εξελίχθηκε σε Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση.
□ Στις περισσότερες πολυθεϊστικές κοινωνίες λατρεύονταν δέντρα. Υπήρχε η άποψη ότι στα ιερά άλση κατοικούσαν πνεύματα προγόνων, στα οποία οι άνθρωποι πρόσφεραν δώρα για να λαβαίνουν χάρες ως αντάλλαγμα. Αυτό τηρείται ακόμη στη Δυτική Αφρική.
□ Η Χριστουγεννιάτικη συνήθεια που έχουν στην Ευρώπη να καίνε ένα τεράστιο . . . κούτσουρο στη φωτιά έχει την προέλευσή της από τους Σκανδιναβούς οι οποίοι άναβαν τεράστιες φωτιές τιμώντας τον θεό τους Θωρ που ήταν θεός της βροντής.
□ Το δόσιμο δώρων αντί να είναι μια συνήθεια που βασίζεται στα δώρα που πρόσφεραν οι λεγόμενοι σοφοί ή μάγοι, στην πραγματικότητα βασίζεται στην ειδωλολατρική Ρωμαϊκή συνήθεια που είχαν να δίνουν δώρα όταν ήταν η γιορτή του Σατουρναλίων (γιορτή προς τιμή του θεού Κρόνου) και στον εορτασμό κάθε πρωτομηνιάς (Πρωτοχρονιά).
