Ένας θρύλος που ικανοποιεί σχεδόν όλα τα κριτήρια μιας αληθινής επαφής με εξωγήινους, αναφέρεται στην προέλευση του πολιτισμού των Σουμερίων. Ο πολιτισμός τους ιδρύθηκε την τέταρτη χιλιετία π.Χ. ή και νωρίτερα, ενώ άγνωστη είναι και η προέλευση τους.
Η γλώσσα τους ήταν παράξενη και δεν είχε σχέση με τις άλλες γνωστές ινδοευρωπαϊκές, σημιτικές ή άλλες γλώσσες. Σήμερα την ξέρουμε γιατί ένας μεταγενέστερος λαός, οι Ακκάδιοι, έφτιαξε μεγάλα σουμεροακκαδικά λεξικά. Ο Καρλ Σαγκάν πίστευε πως, αν οι ίδιοι οι απόγονοι των Σουμερίων υποστηρίζουν ότι ο σουμεριακός πολιτισμός έχει εξωγήινη προέλευση, οι σχετικοί θρύλοι και παραδόσεις τους πρέπει να εξεταστούν προσεχτικά, χωρίς η μελέτη τους να αποτελεί υποχρεωτικά και παράδειγμα εξωγήινης επαφής. Ο θρύλος υπονοεί πως μια επαφή ανάμεσα σε ανθρώπους και εκπροσώπους εξωγήινου πολιτισμού με μεγάλες ικανότητες, έγινε στις ακτές του Περσικού Κόλπου, ίσως κοντά στην τοποθεσία της Αρχαίας σουμεριακής πόλης Εριντού, την 4η χιλιετία π.Χ. Υπάρχουν τρεις διαφορετικές διασταυρωμένες περιγραφές, χρονολογημένες στα κλασικά χρόνια. Και οι τρεις ανάγονται στον Βηρωσό, έναν ιερέα και συγγραφέα στους ελληνιστικούς χρόνους που έγραψε τα Βαβυλωνιακά. Ο Βηρωσός με την σειρά του, σαν ιερέας, είχε στην διάθεση του κείμενα με σφηνοειδή γραφή και ιδεογράμματα που χρονολογούνταν σε πολλές χιλιάδες χρόνια πριν την εποχή του. Τα κείμενα που ακολουθούν είναι από αυτά που μετέφρασε ο Κόρυ από τα αρχαία ελληνικά και λατινικά στο βιβλίο του «Αρχαία Αποσπάσματα», βελτιωμένη έκδοση του 1876. Τα αποσπάσματα από αρχαίους συγγραφείς παρουσιάζουν μια περιγραφή όπου συμβαίνουν καταπληκτικά γεγονότα. Οι ίδιοι οι απόγονοι των Σουμερίων λένε πως ο σουμεριακός πολιτισμός δεν έχει ανθρώπινη προέλευση. Μια σειρά από παράξενα όντα εμφανίζονται με το πέρασμα πολλών γενεών. Ο μόνος φαινομενικός σκοπός τους είναι να διδάξουν την ανθρωπότητα. Ο καθένας τους ξέρει τα κατορθώματα και την αποστολή των προκατόχων του.
Η μορφή του «Οάννης» όπως εικονίζεται
στην σελίδα 635 του 13ου τόμου της
Μεγάλης Λαϊκής Εγκυκλοπαίδειας SONGOGNO.
Η περιγραφή του Αλέξανδρου του Πολυίστωρ (αρχαίος Έλληνας ιστορικός, γραμματικός και φιλόσοφος του 1ου αιώνα): «Ο Βηρωσός, στο πρώτο του βιβλίο, σχετικά με την ιστορία της Βαβυλωνίας, μας πληροφορεί πως έζησε την εποχή του Αλεξάνδρου του γιου του Φιλίππου. Και αναφέρει πως στην Βαβυλώνα, διατηρούνταν γραπτά αρχεία με μεγάλη προσοχή που περιείχαν ιστορία 15 μυριάδων χρόνων. Αυτά τα αρχεία μιλούσαν για την ιστορία του ουρανού και της θάλασσας, για την γέννηση της ανθρωπότητας, για όσους βασιλιάδες είχαν κυβερνήσει και για τα έργα τους. Την πρώτη χρονιά έκανε την εμφάνιση του, από κάποιο μέρος του Περσικού Κόλπου που συνόρευε με τη Βαβυλώνα, ένα ζώο προικισμένο με λογική, που λεγόταν Οάννης. Ολόκληρο το σώμα του ζώου ήταν σαν σώμα ψαριού. Και κάτω απ’τό κεφάλι του ψαριού είχε άλλο ένα κεφάλι, καθώς και πόδια, σαν τα ανθρώπινα, μαζί με την ουρά του ψαριού. Η φωνή του επίσης και η γλώσσα του είχε φθόγγους σαν τους ανθρώπους. Στην διάρκεια της ημέρας, αυτό το όν συνήθιζε να συζητάει με τους ανθρώπους, αλλά εκείνη την ώρα δεν έπαιρνε τροφή. Τους έμαθε γράμματα, επιστήμες και κάθε τέχνη. Τους δίδαξε να χτίζουν σπίτια και ναούς, να φτιάχνουν νόμους και τους εξήγησε τις βάσεις της γεωμετρικής γνώσης. Τους έμαθε να ξεχωρίζουν τους σπόρους της γης, και τους έδειξε πώς να μαζεύουν τα φρούτα. Με λίγα λόγια, τους έδωσε οδηγίες για όλα όσα θα μπορούσαν να τους διευκολύνουν τη ζωή και να εξανθρωπίσουν την ανθρωπότητα. Από εκείνη την εποχή, οι οδηγίες του ήταν τόσο παγκόσμιες που τίποτε υλικό δεν μπορούσε να τους προστεθεί για να βελτιωθούν. Όταν έδυε ο ήλιος, το όν αυτό είχε την συνήθεια να ξαναβουτάει στη θάλασσα και να μένει στα βαθιά όλη νύχτα. Γιατί ήταν αμφίβιο».
Η περιγραφή του Αβυδηνού (Έλληνας συγγραφέας. Έγραψε ιστορία Ασσυρίων και Χαλδαίων, από την οποία άντλησαν πολλά στοιχεία για το έργο τους ο Ευσέβιος, ο άγιος Κύριλλος και ο χρονογράφος Σύγχελλος): «..λένε πως πρώτος βασιλιάς ήταν ο Άλορος που ήταν σταλμένος από το Θεό σαν Ποιμένας του λαού, και βασίλεψε δέκα σάρους. Ένας σάρος είναι 3.600 χρόνια, ένας νέρος 600 χρόνια και ένα σέσος 60 χρόνια. Μετά βασίλεψε ο Αλάπαρος τρεις σάρους και τον διαδέχτηκε ο Αμίλαρος που βασίλεψε δεκατρείς σάρους. Στην εποχή του ένας ημιδαίμονας που λεγόταν Ανένδοτος και έμοιαζε με τον Οάννη, βγήκε για δεύτερη φορά απ’τη θάλασσα. Μετά βασίλεψε ο Αμήνονας δώδεκα σάρους. Μετά ο Μεγάλαρος για δεκαοχτώ σάρους. Μετά, ο Δεός, ο βοσκός, κυβέρνησε για δέκα σάρους. Στην εποχή του, τέσσερα δίμορφα όντα βγήκαν απ’τη θάλασσα στην ξηρά και τα ονόματα τους ήταν Ευείδοχος, Ενεύγαμος, Ενεύβουλος και Ανέμεντος».
Η περιγραφή του Απολλόδωρου (180 π.Χ. – περ.110 π.Χ. αρχαίος Έλληνας ιστορικός, γραμματικός και μυθογράφος, που έζησε πολλά χρόνια στην Αλεξάνδρεια): «Αυτή είναι η ιστορία που μας αναφέρει ο Βηρωσός: μας λέει πως πρώτος βασιλιάς ήταν ο Άλορος της Βαβυλώνας. Μετά ο Αλάγαρος και ο Αμέλονας που ήρθαν απ’την Παντίβιβλο. Μετά ο Αμμήνονας ο Χαλδαίος στου οποίου την εποχή ήρθε ο Μυσαρός Οάννης, ο Ανένδοτος, από τον Περσικό Κόλπο. Μετά την διαδοχή πήρε ο Μεγάλαρος που βασίλεψε δεκαοχτώ σάρους. Μετά, τον διαδέχτηκε ο Δαονός, ο βοσκός, που βασίλεψε δέκα σάρους. Στην εποχή του εμφανίστηκε πάλι απ’τον Περσικό Κόλπο ένας τέταρτος Ανένδοτος, που είχε την ίδια μορφή με τους άλλους, μισός άνθρωπος και μισός ψάρι. Μετά βασίλεψε ο Ευειδόρεσχος για δεκαοχτώ σάρους. Στα χρόνια του εμφανίστηκε άλλος ένας ανένδοτος απ’τον Περσικό Κόλπο, σαν τους άλλους, και λεγόταν Οδακόν”.
Οι σουμεριακοί θεοί χαρακτηρίζονται από μια ποικιλία μορφών που δεν είναι όλες ανθρώπινες. Προέλευση τους έχουν τον ουρανό και σε γενικές γραμμές ο καθένας τους ταυτίζεται μ’ένα άστρο. Στην πραγματικότητα, στις πιο πρώιμες σουμεριακές απεικονίσεις που υπήρχαν πριν εμφανιστεί η σφηνοειδής γραφή, τα σύμβολα του θεού και του άστρου είναι πανομοιότυπα.
