«Το χρήμα είναι το καλύτερο κωλοδάχτυλο» αποφαινόταν γνωστός ζωγράφος της περιοχής Αμαρουσίου, γνωστός περισσότερο για το θυμόσοφον ύφος παρά για την απαράμιλλη τεχνική του [οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα ή πράματα είναι εντελώς συμπτωματική – ο ήρωάς μου είναι φανταστικός – άτιμη φαντασία – δεν φταίω εγώ, η φαντασία μου τα φταίει και η άγρυπνος κοινωνική παρατήρησις – αμέ – έτσι λέμε το φτηνό κουτσομπολιό τώρα]. Κι εφάρμοζε συχνά αυτό το ρητό μαζεύοντας γύρω του (συλλέγοντας, έπρεπε να πω) άπορους νεανίας, τους οποίους προωθούσε αναλόγως έναντι πενιχράς αμοιβής. Κι εκείνοι βέβαια, μισούσαν, αλλά του …κάθονταν για να τους ζωγραφίσει και κάθονταν και πάνω σε κάθε άλλο παλούκι που ήταν διαθέσιμον.
Είναι ο ίδιος αυτός προαγωγός καλλιτέχνης που διοργάνωνε παρτούζες για άτομα της υψηλής κοινωνίας του Κολωνακίου (Πατριάρχου Ιωακείμ, Στησιχόρου και λοιπά περίχωρα). Μάλιστα, η ίδια εθνική μας σταρ, με την κολαούζο της, γνωστές για τις βίζιτες σε έχοντες και κατέχοντες (εντός κι εκτός συνόρων …μέχρι και στον Σαντάμ Χουσεΐν με τσάρτερ έφτασε η χάρη τους, και στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο, πήγαιναν μεταμφιεσμένες με τσεμπέρια, στα χωράφια την εποχή του θερισμού κι έπαιρναν τους νταβραντισμένους Σέρβους – πουτσαράδες με τα όλα τους! –πίσω από τις θημωνιές… τόσο ζητιάνες του πούτσου και πεορουφήχτρες οι δικές σου. Στο σπίτι λοιπόν αυτού του …μπογιατζή, έτσι τον αποκάλεσαν οι σοβαροί κριτικοί Τέχνης της εποχής του, αλλά οι κωλοφυλλάδες τον μετέτρεψαν σε εθνικό είδωλο και σύγχρονο Διογένη… στο σπίτι του λοιπόν κατέφευγαν δήθεν για επίσκεψη οι δύο ηθοποιές (μίμοι είχαν χαρακτηριστεί από τους επίσημους κριτικούς θεάτρου), για να παρακολουθήσουν δήθεν τον μεγάλο ζωγράφο στο ατελιέ του… Εκεί πόζαραν όλα τα λαϊκά τεκνά, από σώματα ασφαλείας, σώματα στρατού, τσολιάδες της Βασιλικής (και Προεδρικής μετέπειτα) Φρουράς, σώματα …γενικώς. Ο ουαλδικός όμως αδέξιος πορτραιτίστας χρησιμοποιούσε την τέχνη του ως αφορμήν για οφθαλμοπορνείαν. Κι επειδή ο ίδιος ήταν …στενός, κι έπασχε από ζάχαρο κι ήταν και βρωμιάρης (σκέτο σίχαμα!!!)… έφερνε θεατρίνους, γυναίκες, αδελφές και τραβεστί για να γαμιούνται …αυτές κι αυτός να σκιτσάρει ανενόχλητος. Από την αφηρημένη κίνηση του …πινέλου είχε μπογιατίσει τα …αχαμνά του ο ρέκτης!
Κάποια στιγμή όμως αυτή η φάμπρικα έσκασε σαν παραγινωμένο καρπούζι στην άσφαλτο, που έπεσε από την καρότσα του ημιφορτηγού ντάτσουν παραφορτωμένου με κλεμμένα αγροτικά προϊόντα από τους γύφτους της περιοχής Αμαλιάδας-Πύργου Ηλείας και των γύρω χασισοκαλλιεργειών.
Όρμηξε μέσα ως μαινόμενος ταύρος εν υαλοπωλείω ο αρειμάνιος σταρ κινηματογράφου και τηλεοράσεως (πρώην επαγγελματίας ζιγκολό) και σύζυγος της εθνική σταρ, την βρήκε παστωμένη σαν σάντουιτς κάτω από τρεις (μάλιστα, τρεις! παρακαλώ) τσολιάδες (από εκεί βγήκε και το περίφημο ποδοσφαιρικό σλόγκαν «είναι βαριά, είναι βαριά η πούτσα του τσολιά»)… Την άρπαξε λοιπόν από το μαλλί (βαμμένο ξανθό) και τη σουρομάδησε, της έσπασε δύο κόκκαλα, την έστειλε στο ΚΑΤ στα επείγοντα… Και τη χώρισε βεβαίως και της πήρε και την κηδεμονία του ανήλικου γιου της και την έκανε ρεζίλι διεθνώς.
