Ο ναός του Αγίου Γεωργίου του Βαγιωνίτη

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου του Βαγιωνίτη βρίσκεται στον παραλιακό οικισμό του Χόνδρου Καστρί στο αριστερό άκρο ττου δρόμου που οδηγεί από το Χόνδρο στο Καστρί και απέχει περί τα επτακόσια περίπου μέτρα (700μ.) σε ευθεία γραμμή από την ακτή του Λιβυκού Πελάγους . Το τοπωνύμιο της περιοχής είναι «Άγιος Γεώργιος» (στον Αϊ – Γιώργη), αλλά και «Πλάτη» (στην Πλάτη), νότια του ναού και «Φλέγα» (στη Φλέγα), βόρεια – βορειοδυτικά του ναού. Ο Άγιος Γεώργιος ο Βαγιωνίτης είναι χτισμένος σε ένα έξοχο φυσικό περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούν οι ελιές και  τ αγρίλια, οι μυρτιές, οι χαρουπιές, οι δεσπολιές, οι μπανανιές, οι χουρμαδιές, οι κληματαριές, οι καλαμιές, οι θεόρατες λεύκες και ακόμα πολλά θαμνώδη φρύγανα και αγριολούλουδα.

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου του Βαγιωνίτη είναι καμαροσκεπής, μονόχωρος, παλαιότερα κεραμοσκεπής, σήμερα όμως η σκεπή του έχει αντικατασταθεί με μπετόν μεσαίου πάχους. Η παρέμβαση αυτή έγινε στα μέσα του περασμένου αιώνα. Κατ εκείνη τη χρονική περίοδο καταστράφηκαν πιθανότατα και οι τοιχογραφίες του από ανθρώπινο χέρι, το οποίο έδρασε συνειδητά, χωρίς όμως να γνωρίζει τη μεγάλη καταστροφή που προκάλεσε. Ο G. Gerola εντόπισε το ναό (1900-1902), διαπίστωσε ότι ήταν κατάγραφος και τον αναφέρει στον Κατάλογο των τοιχογραφημένων ναών της Κρήτης. Σήμερα στους τοίχους του ναού διακρίνονται ελάχιστα ίχνη τοιχογραφιών, που πρέπει κάποιος να έχει μεγάλη παρατηρητικότητα, ίσως ειδικές γνώσεις, για να τα εντοπίσει. Ξεχωριστό χαρακτηριστικό του ναού του Αγίου Γεωργίου του Βαγιωνίτη είναι η ύπαρξη, τόσο στο βόρειο όσο και στο νότιο τοίχο του, «αντερεισμάτων», δηλαδή αντιστηριγμάτων, που προστέθηκαν προφανώς σε μεταγενέστερη από την κτίση του εποχή για την ενίσχυση, στήριξη και προστασία του αρχικού κτίσματος.

Σε επίσημο έγγραφο του Δουκικού Αρχείου του Χάνδακα με ημερομηνία Ιανουάριος του 1327μ.Χ. (ADC b.10, Fasc.1, φ.φ. 13ν-15τ και 16τ-17ν) αναφέρεται η «κατανομή σε δύο μερίδια της περιουσίας του ποτέ ευγενούς Iohani Cornaro»  ο οποίος διατηρούσε μεγάλη περιουσία στο Χόνδρο (χωράφια, σπίτια, κοπάδια κ.ά.), αλλά και στον οικισμό «Βαγιωνίτης» που αναφέρεται αμέσως μετά από το Χόνδρο και πιθανότατα βρισκόταν πέριξ του ναού του Αγίου Γεωργίου του Βαγιωνίτη, ο οποίος έδωσε στον οικισμό το όνομα «Βαγιωνίτης» ή έλαβε το προσωνύμιο «Βαγιωνίτης» από τον οικισμό του οποίου υπήρξε ενοριακός ναός . Την άποψη αυτή ενισχύει η αδιαμφισβήτητη μαρτυρία παλαιών κατοίκων του Χόνδρου ότι γύρω από το ναό του Αγίου Γεωργίου υπήρχαν ερείπια παλαιών κτισμάτων, τα υλικά (κυρίως πέτρες και πελέκια) των οποίων χρησιμοποίησαν οι κάτοικοι του Χόνδρου στις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά και παλαιότερα, για να κτίσουν τα μετόχια τους και άλλα κτίσματα στην ευρύτερη περιοχή.

Σε επίσημο έγγραφο του Δουκικού Αρχείου του Χάνδακα με ημερομηνία Ιανουάριος του 1327μ.Χ. (ADC b.10, Fasc.1, φ.φ. 13ν-15τ και 16τ-17ν) αναφέρεται η «κατανομή σε δύο μερίδια της περιουσίας του ποτέ ευγενούς Iohani Cornaro»  ο οποίος διατηρούσε μεγάλη περιουσία στο Χόνδρο (χωράφια, σπίτια, κοπάδια κ.ά.), αλλά και στον οικισμό «Βαγιωνίτης» που αναφέρεται αμέσως μετά από το Χόνδρο και πιθανότατα βρισκόταν πέριξ του ναού του Αγίου Γεωργίου του Βαγιωνίτη, ο οποίος έδωσε στον οικισμό το όνομα «Βαγιωνίτης» ή έλαβε το προσωνύμιο «Βαγιωνίτης» από τον οικισμό του οποίου υπήρξε ενοριακός ναός . Την άποψη αυτή ενισχύει η αδιαμφισβήτητη μαρτυρία παλαιών κατοίκων του Χόνδρου ότι γύρω από το ναό του Αγίου Γεωργίου υπήρχαν ερείπια παλαιών κτισμάτων, τα υλικά (κυρίως πέτρες και πελέκια) των οποίων χρησιμοποίησαν οι κάτοικοι του Χόνδρου στις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά και παλαιότερα, για να κτίσουν τα μετόχια τους και άλλα κτίσματα στην ευρύτερη περιοχή.

Σε επίσημο έγγραφο του Δουκικού Αρχείου του Χάνδακα με ημερομηνία Ιανουάριος του 1327μ.Χ. (ADC b.10, Fasc.1, φ.φ. 13ν-15τ και 16τ-17ν) αναφέρεται η «κατανομή σε δύο μερίδια της περιουσίας του ποτέ ευγενούς Iohani Cornaro»  ο οποίος διατηρούσε μεγάλη περιουσία στο Χόνδρο (χωράφια, σπίτια, κοπάδια κ.ά.), αλλά και στον οικισμό «Βαγιωνίτης» που αναφέρεται αμέσως μετά από το Χόνδρο και πιθανότατα βρισκόταν πέριξ του ναού του Αγίου Γεωργίου του Βαγιωνίτη, ο οποίος έδωσε στον οικισμό το όνομα «Βαγιωνίτης» ή έλαβε το προσωνύμιο «Βαγιωνίτης» από τον οικισμό του οποίου υπήρξε ενοριακός ναός . Την άποψη αυτή ενισχύει η αδιαμφισβήτητη μαρτυρία παλαιών κατοίκων του Χόνδρου ότι γύρω από το ναό του Αγίου Γεωργίου υπήρχαν ερείπια παλαιών κτισμάτων, τα υλικά (κυρίως πέτρες και πελέκια) των οποίων χρησιμοποίησαν οι κάτοικοι του Χόνδρου στις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά και παλαιότερα, για να κτίσουν τα μετόχια τους και άλλα κτίσματα στην ευρύτερη περιοχή.