Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8 .
Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας
Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.
Ο ΗΛΙΟΣ
Ο Ήλιος είναι το κέντρο του ηλιακού μας συστήματος. Όλοι οι πλανήτες του συστήματος περιστρέφονται σε τροχιές γύρω από αυτόν. Ο ήλιος βρίσκεται πολύ πιο κοντά σε εμάς από οποιοδήποτε άλλο αστέρι, έτσι η ενέργεια που φτάνει σε εμάς από αυτόν με την μορφή ακτινοβολίας (ορατού φωτός) είναι πολύ μεγαλύτερη από όλα τα άλλα αστέρια. Η σημασία του Ήλιου στην εξέλιξη και την διατήρηση της ζωής στην Γη είναι καίρια, καθώς με τη θεμελιώδη διαδικασία της φωτοσύνθεσης προσφέρει την απαραίτητη ενέργεια για την ανάπτυξη των ζωντανών οργανισμών, και διατηρεί την επιφανειακή θερμοκρασία της Γης σε ανεκτά για τη ζωή επίπεδα. Η ηλικία του εκτιμάται γύρω στα 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα, 100 χιλιάδες χρόνια περ’ιπου πριν τη δημιουργία τησ Γης. Το κέντρο του Ήλιου είναι μία πραγματική κόλαση με θερμοκρασία που φτάνει τα 20 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Αν το κεφάλι μιας καρφίτσας ήταν δυνατόν να θερμανθεί στη θερμοκρασία αυτή, η θερμότητα που θα εξέπεμπε θα μπορούσε να σκοτώσει άνθρωπο σε απόσταση 160 χιλιομέτρων. Αν τοποθετούσαμε δηλαδή την ίδια καρφίτσα στην Τρίπολη, κάθε είδος ζωής, κάθε φυτό ζώο ή άνθρωπος σε ολόκληρη τη Πελοπόννησο, θα πέθαινε ακαριαία.Η συνολική, άλλωστε, ενέργεια που απελευθερώνει ο Ήλιος κάθε δευτερόλεπτο είναι ίση με 400 δισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων κιλοβατώρες.
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Στην ελληνική μυθολογία ο θεός του Ήλιου ήταν ο Απόλλων, δίδυμος αδελφός της Άρτεμης και γιος του Δία και της Λητούς. Τον φαντάζονταν να ιππεύει ένα άρμα που το έσερναν άλογα διασχίζοντας τον ουρανό, φέρνοντας φως στη γη. Το ταξίδι του Ηλίου ξεκινούσε, όπως ήταν φυσικό, από την Ανατολή και τελείωνε στη Δύση, όπου ο Ήλιος ολοκλήρωνε τους καθημερινούς του κύκλους κι επέστρεφε πίσω στο παλάτι του στην ανατολή, σε ένα χρυσό δοχείο. Λεπτομέρειες αυτής της επιβλητικής περιγραφής του ρόλου του Ηλίου ως θεότητα παρουσιάζονται στους μύθους, τη λογοτεχνία, την ποίηση και την τέχνη. Σύμφωνα με τον Έλληνα ποιητή Ησίοδο, ο Ήλιος ήταν ο γιος των δύο Τιτάνων – Θείας και Υπερίωνα. Στη Θεογονία του , επομένως, και ο Ήλιος με την Ηώ (θεότητα της αυγής) και τη Σελήνη (θεότητα του φεγγαριού) ήταν αδέρφια. Αξίζει να σημειωθεί ότι η θεότητα της αυγής Ηώ ξεκινούσε την ημέρα, ενώ ακολουθούσε αμέσως ο αδερφός της, ο Ήλιος. Ο Ήλιος όπως και οι υπόλοιποι θεοί είχε αρκετά παιδιά. Η πιο γνωστή του κόρη είναι η Πασιφάη, η γυναίκα του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, η οποία γέννησε αργότερα τον μινώταυρο. Ο πιο γνωστός του γιος είναι ο Φαέθωνας, ο οποίος προσπάθησε να οδηγήσει μια μέρα το άρμα του πατέρα του, αλλά δεν κατάφερε να το ελέγξει. Έχασε τον έλεγχο και πέρασε τόσο κοντά στην γη που την έκαψε. Βλέποντάς τον ο Δίας , έστειλε τον κεραυνό του και τον γκρέμισε από το άρμα. Το φλεγόμενο σώμα του έπεσε στον Ηριδανό ποταμό.Βλέποντας τον οι αδελφές του οι Ηλιάδες άρχισαν να τον πενθούν και από την ένταση του πένθους τους με τα πολλά τους δάκρυα,μεταμορφώθηκαν σε λεύκες και τα δάκρυά τους να έγιναν το ρετσίνι που τρέχει από τα δέντρα. Το νησί της Ρόδου είναι συνδεδεμένο με πλούσια και πανέμορφη μυθολογία. Σύμφωνα με τον μύθο, όταν ο Δίας νίκησε τουςΤιτάνες και έγινε κυρίαρχος της γης, αποφάσισε να χαρίσει στους θεούς του Ολύμπου.Ο θεός Ηλιος όταν γινόταν η μοιρασιά έλειπε. Οταν επέστρεψε στα καθήκοντά του, παραπονέθηκε στο Δία για αυτή τηναδικία . Ο πατέρας των θεών το αναγνώρισε και υποσχέθηκε να ξανακάνει την μοιρασιά ,αλλά ο Ηλιος δεν το δέχτηκε.Του ζήτησε μόνο να του υποσχεθεί ότι η γη που θα βγει από το νερό, θα είναι δική του.Και έτσι ο μεγαλοδύναμος Ηλιος μίλησε…και σιγά σιγά από τα βάθη της θάλασσας ξεπρόβαλλε ένα πανέμορφο νησί,γεμάτο με λουλούδια. Ήταν η Ρόδος , που μέχρι τότε έμενε κρυμμένη μέσα στην απέραντη θάλασσα. Στον θεό Ήλιο ήταν αφιερωμένος ο Κολοσσός της Ρόδου.
Ο ΕΡΜΗΣ
Ο Ερμης είναι ο πλανήτης που βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο από όλους. Ο Ερμής είναι ένας πολύ μικρός πλανήτης, μόλις λίγο μεγαλύτερος από την Σελήνη. Έχει μία πολύ αραιή ατμόσφαιρα η οποία αποτελείται κυρίως από 
ήλιον και οξυγόνο. Πιστεύεται πως το ήλιον που υπάρχει στον Ερμή, έχει παγιδευτεί στο μικρό βαρυτικό του πεδίο έχοντας φτάσει εκεί με τον ηλιακό άνεμο. Ο Ερμής περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του σε περίπου 59 γήινες ημέρες ενώ κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον ήλιο σε μόλις 88 ημέρες. Εξαιτίας της μικρής απόστασής του από τον Ήλιο αλλά και της αραιής του ατμόσφαιρας, παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις στην επιφανειακή του θερμοκρασία μεταξύ ημέρας (μέγιστο κοντά στον ήλιο 430 βαθμούς C) και νύχτας (ελάχιστο -180 βαθμούς C). Μικρός και ευέλικτος κινείται πολύ γρήγορα γι’ αυτό άλλωστε και πήρε το όνομα του ταχύτατου αγγελιοφόρου των Ολυμπίων Θεών των αρχαίων Ελλήνων. Είναι ο δεύτερος μικρότερος πλανήτης, μετά τον Πλούτωνα .
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Στο ορος Κυλληνη γεννηθηκε ο Ερμης . Πατέρας του, ο βασιλιάς Θεών και ανθρώπων Δίας και μητέρα του η πλειάδα Μαία, η πιο ντροπαλή από τις επτά κόρες του Άτλαντα και της Πληιόνης. Ο Ερμής είναι περισσότερο γνωστός ως ο θεός της επικοινωνίας και των δρόμων . Βρέφος ακόμη, κατάφερε να πηδήξει έξω από την κούνια του και να βγει από την σπηλιά χωρίς να γίνει αντιληπτός. Βγαίνοντας σκόνταψε σε μία χελώνα η οποία του έκανε μεγάλη εντύπωση. Αφού την περιεργάστηκε με μεγάλη προσοχή εμπνεύστηκε να της αδειάσει το καύκαλο και να το μεταμορφώσει προσθέτοντας στη συνέχεια για χορδές κομμάτια από προβατίσια έντερα σε ένα έξοχο μουσικό όργανο. Οι ικανότητες του Ερμή ήταν πολύ χρήσιμες για όλους σχεδόν τους θεούς οι οποίοι τον θαύμαζαν για την ευστροφία και την πονηριά του και του εμπιστευόντουσαν διάφορες δύσκολες αποστολές. Πρώτος και καλύτερος ο Δίας, ο οποίος τον έχρησε κήρυκα και αγγελιοφόρο του, χαρίζοντας του φτερωτά σανδάλια και το κηρύκειον(ραβδί). Με αυτά ο γοργοπόδαρος θεός πετούσε πάνω από στεριά και θάλασσα και μετέφερε στον υπόλοιπο κόσμο την θέληση του Δία ενώ στον Δία επέστρεφε ειδήσεις από τα μέρη που επισκέπτονταν.
Έχοντας κατακτήσει την ικανότητα να μεταφέρεται σε ουρανό και γη ο Ερμής ταχύτατα, κατάφερε να αποκτήσει την ικανότητα να ταξιδεύει και στον Κάτω Κόσμο. Ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου Άδης, εκτιμώντας όπως και ο Δίας τις ικανότητες του Ερμή, τον έχρησε συνοδό των νεκρών στον άλλο κόσμο και έκτοτε απέκτησε μία εκ των βασικών του ιδιοτήτων, αυτήν του ψυχοπομπού. Με τον Απόλλωνα ο Ερμής μοιράστηκε κάποτε και την ίδια γυναίκα. Ήταν η Χιόνη, το μοναχοπαίδι του Δαιδαλίωνα που το ίδιο βράδυ κοιμήθηκε και με τους δύο θεούς. Δύο δίδυμα αδέλφια γεννηθήκανε και τα δύο είχαν διαφορετικό θεό για πατέρα. Ο Φιλύμωνας, ο μετέπειτα βασιλιάς και μουσικός της Φωκίδας ήταν ο γιος του Απόλλωνα και ο Αυτόλυκος, που είχε την ικανότητα τα μεταμορφώνει ότι κλέβει, ο κλέφτης γιος του Ερμή. Έχοντας κάνει δύο θεούς να την ερωτευτούν μέσα σε μία μέρα η Χιόνη μην μπορώντας να κρύψει την υπερηφάνεια της άρχισε να καυχιέται για την ομορφιά και τα γυναικεία της προσόντα τολμώντας με αναίδεια να πει ότι είναι ομορφότερη από την θεά Άρτεμη. Ακούγοντάς το αυτό η θεά δεν δίστασε και έστειλε τα τρομερά της βέλη να της πάρουν την ζωή.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Η Αφροδίτη, ο δεύτερος πλανήτης από τον Ήλιο, είναι ο θερμότερος κόσμος του ηλιακού μας συστήματος (μαζί με τον δορυφόρο του Δία Ιώ). Είναι καλυμμένη από μια παχιά ατμόσφαιρα, η οποία θερμαίνει την επιφάνεια σαν να πρόκειται για το εσωτερικό ενός θερμοκηπίου. Με την θερμοκρασία των 460 βαθμών Κελσίου δεν πρόκειται καθόλου για παράδεισο. Εκτός από την ατμόσφαιρα, η Αφροδίτη παρουσιάζει τέτοιες ομοιότητες με την Γη που πολλές φορές την αποκαλούν και “δίδυμη αδελφή” της. Η διάμετρος, η μάζα, η χημική σύνθεση είναι ακριβώς ίδιες, συν ότι και οι δύο πλανήτες έχουν σχετικά νεαρές επιφάνειες, με την Αφροδίτη να έχει δεχθεί πλήρης ανανέωση του φλοιού της πριν από 300 με 500 εκατομμύρια χρόνια. Γιατί όμως έχουν τόσο μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας; Η πρώτη εξερεύνηση της Αφροδίτης με την βοήθεια ραντάρ έγινε το 1962. Απέδειξε ότι ο πλανήτης κινείται γύρω από τον άξονά του αριστερόστροφα και όχι όπως οι άλλοι πλανήτες με την φορά του ρολογιού. Αν μπορούσατε να σταθείτε στην επιφάνεια της Αφροδίτης και αν μπορούσατε να διακρίνετε τον Ήλιο μέσα από το πυκνό πέπλο της ατμόσφαιρας, τότε θα βλέπατε να δύει από την ανατολή και να ανατέλλει από την δύση. Μια κανονική ηλιόλουστη ημέρα πάνω στην Αφροδίτη αντιστοιχεί με μια κανονική συννεφιασμένη ημέρα πάνω στη Γη με ελαφρό ήπιο αεράκι στο έδαφος. Χαλίκια και επιπεδοποιημένοι ογκόλιθοι βρίσκονται διασκορπισμένοι ολόγυρα. Εξαιτίας της υπερβολικής ζέστης και ατμοσφαιρικής πίεσης πάνω στην Αφροδίτη, κανένα διαστημόπλοιο που προσεδαφίστηκε εκεί δεν έχει αντέξει περισσότερα από μία ωρα
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Η Αφροδιτη η θεα του ερωτα
Ο επικρατέστερος μύθος για την προέλευσή της είναι ότι γεννήθηκε σε μια ακτή της Κύπρου. Από εκεί ο άνεμος Ζέφυρος μ’ ένα απαλό φύσημα την έσπρωξε στη θάλασσα, μέσα στα κατάλευκα αφρισμένα κύματα. Την υποδέχτηκαν οι Ώρες (οι εποχές του χρόνου), την έντυσαν και τη στόλισαν. Της φόρεσαν πλουμιστά, λουλουδάτα φορέματα από πορφύρα, μετάξι και άλλα γυαλιστερά υφάσματα. Έπλεξαν τα πλούσια μαλλιά της και τα στερέωσαν με μια όμορφη, μαλαματένια πόρπη. Στόλισαν τον κατάλευκο λαιμό της με περιδέραια πολύτιμα. Τέλος, φόρεσαν στ’ αυτιά της μαργαριταρένια σκουλαρίκια. Μετά τη μετέφεραν στον Όλυμπο και την παρουσίασαν στον Δία και τους υπόλοιπους θεούς. Όλοι τη θαύμασαν, θαμπώθηκαν από την ομορφιά της, της έλεγαν αμέτρητα κοπλιμέντα και ήθελαν να την κάνουν γυναίκα τους. Υπάρχουν πάρα πολλοί μύθοι όπου εμφανίζεται η θεά έχοντας πάντοτε ως όπλα της τη σαγηνευτική ομορφιά και τον ακαταμάχητο ερωτικό πόθο. Τη συναντάμε αρχικά να πολεμά στη Γιγαντομαχία στο πλευρό των Ολυμπίων. Με τα ασύγκριτα θέλγητρά της παρέσυρε δεκαπέντε Γίγαντες σε μια σπηλιά όπου ήταν κρυμμένος ο Ηρακλής εκεί τους εξόντωσε έναν έναν με μεγάλη ευκολία. Η Αφροδίτη με το γλυκό πόθο που μπορούσε να κυριεύσει όλους τους θεούς και τους θνητούς μα και τ’ αγρίμια της ξηράς και της θάλασσας, ασκούσε μεγάλη εξουσία σ’ ολόκληρο το σύμπαν. Μάλιστα η μεγαλύτερη διασκέδασή της ήταν να κυριεύει τους θεούς με ερωτικό πόθο για θνητές γυναίκες και τις θεές για θνητούς άντρες.Αφού κατάφερνε το σκοπό της, μετά κορόιδευε τους Ολύμπιους που καταδέχονταν να ξεπέφτουν και να ζευγαρώνουν με κατώτερες υπάρξεις. Οι μόνες που δεν μπόρεσε να ξεγελάσει πάνω στον Όλυμπο ήταν οι θεές της αιώνιας παρθενίας, η Αθηνά, η Αρτεμη και η Εστία. Μεγαλύτερό της θύμα ήταν φυσικά ο Δίας, τον οποίο συχνά πυκνά έριχνε στην αγκαλιά της μιας ή της άλλης θνητής προκαλώντας έτσι το ασυγκράτητο μίσος της Ήρας. Βέβαια, και η ίδια προσπαθούσε πάντα να μη φτάνουν οι αταξίες του Δία στ’ αυτιά της γυναίκας του. Ιδιαίτερα για τον Τρωικό πόλεμο μπορούμε να πούμε ότι η θεά στάθηκε η αιτία να ξεσπάσει μια δεκάχρονη πολεμική σύρραξη. Όλα ξεκίνησαν από τη στιγμή που η Αθηνά, η Ήρα και η Αφροδίτη διεκδίκησαν τον τίτλο της ομορφότερης. Ο Δίας τότε όρισε κριτή τον Πάρη, το βασιλόπουλο της Τροίας, που έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα του πάνω στην Ίδη. Σ’ αυτά τα ιδιόμορφα καλλιστεία ο Πάρης έδωσε τον τίτλο στη θεά της ομορφιάς με αντάλλαγμα να του χαρίσει την πιο ωραία γυναίκα του κόσμου, την Ελένη, σύζυγο του βασιλιά της Σπάρτης Μενέλαου. Ο Πάρης πήγε με πλοία στη Σπάρτη και φιλοξενήθηκε στο ανάκτορο. Τότε η Αφροδίτη κυρίεψε με ακατανίκητο ερωτικό πόθο την Ελένη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Ελένη να ακολουθήσει το φιλοξενούμενό της στην Τροία. Η αρπαγή της Ελένης ήταν η αιτία για να ξεσπάσει ο πόλεμος. Η Αφροδίτη ήταν περισσότερο θεά της ομορφιάς και του έρωτα και σπανιότερα προστάτευε τη συζυγική ζωή. Ιερά της σύμβολα ήταν τα λευκά περιστέρια. Μάλιστα ένα ζευγάρι από τα πουλιά αυτά έσερνε το άρμα της. Αλλα σύμβολά της ήταν το μήλο, η παπαρούνα, το άνθος της ροδιάς, το τριαντάφυλλο, η μυρτιά και η ανεμώνη.
Η ΓΗ
Ο τρίτος κατά σειρά σε απόσταση από τον Ήλιο πλανήτης είναι η Γη. Η Γη είναι ο πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος με την μεγαλύτερη πυκνότητα. Ο σχηματισμός της υπολογίζεται στα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, από την συμπύκνωση νεφών σκόνης και αερίων που υπήρχαν σε αυτήν την απόσταση από τον ήλιο. Αρχικά ολόκληρη η Γη βρισκόταν σε διάπυρη κατάσταση, αποτελούμενη από μάγμα.Σιγά σιγά, ο σίδηρος, ο οποίος έχει την μεγαλύτερη αναλογία στον πλανήτη και είναι αρκετά βαρύς κατευθύνθηκε προς το κέντρο του εξαιτίας της βαρυτικής έλξης, όπου στην συνέχεια στερεοποιήθηκε και δημιούργησε τον στερεό πυρήνα του πλανήτη. Με το πέρασμα του χρόνο, ο πλανήτης άρχισε να ψύχεται εξωτερικά και να δημιουργείται έτσι μία εξωτερική στερεή κρούστα, ο φλοιός. Σήμερα, ο φλοιός αποτελεί το 1% του όγκου και το 0,5% της μάζας της Γης. Η Γη είναι ο μόνος πλανήτης στον οποίο, μέχρι σήμερα, έχει επιβεβαιωθεί ύπαρξη ζωής. Βλέποντάς την από το διάστημα, παρατηρούμε το έντονο μπλε στοιχείο της, το νερό. Το νερό, καλύπτει μία επιφάνεια περίπου ίση με το 71% του πλανήτης (υδρόσφαιρα) το οποίο αντιστοιχεί κυρίως στους μεγάλους ωκεανούς, ενώ μόλις το 29% της γήινης επιφάνειας αντιστοιχεί στην χέρσο. Γύρω από την λιθόσφαιρα και την υδρόσφαιρα, υπάρχει η ατμόσφαιρα της γης, στην οποία κυριαρχεί το άζωτο (78%), το οξυγόνο(21%) και άλλα αέρια σε μικρότερες αναλογίες, με τους υδρατμούς και το διοξείδιο του άνθρακα να παίζουν σημαντικό-ρυθμιστικό ρόλο στο κλίμα του πλανήτη. Ακόμη αξίζει να αναφέρουμε πως η Γη διαθέτει ένα αρκετά ισχυρό μαγνητικό πεδίο το οποίο την προστατεύει από τα φορτισμένα σωματίδια που έρχονται από το διάστημα και κυρίως από τον Ήλιο, εκτρέποντάς τα προς τους πόλους.
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Η ΓΑΙΑ
Η Γαία προϋπήρχε με το Χάος και τον Έρωτα στη δημιουργία του Κόσμου.Σύμφωνα με τον Ησίοδο η Γαία με το Χάος, με μεσολάβηση του Έρωτα, γεννούν τον Ουρανό. Μια άλλη εκδοχή ταυτίζει το Χάος με τον Ουρανό και οριοθετεί έτσι τη Γαία και τον Ουρανό ως το πρώτο Κοσμικό Ζευγάρι της Δημιουργίας.Η Γαία ενώθηκε με τον Ουρανό και δημιούργησε του Γίγαντες, τους Τιτάνες, τον Ωκεανό ή Πόντο και όλη την πλάση που περιβάλλει τον κόσμο. Ο Ουρανός, θέλοντας να ανακόψει την συνεχή δημιουργία της Γαίας, αποφασίζει να στείλει τα παιδιά του στα σπλάχνα της. Εξαιτίας αυτής της σκληρότητας η Γαία συμμαχεί με έναν από τους Τιτάνες γιους της, τον Κρόνο, και καθαιρεί από την εξουσία του κόσμου τον Ουρανό.Όμως η αδικία και η σκληρότητα του Κρόνου, θα την οδηγήσει να βοηθήσει τον Δία, δίνοντάς του το φάρμακο που θα αναγκάσει τον Κρόνο να βγάλει από μέσα του τα παιδιά – θεούς, που έφαγε από φόβο μην χάσει την εξουσία κατά τα πρότυπα του Ουρανού.Τέλος υπάρχει μια εκδοχή, κατά την οποία ή Γαία, μετά την πτώση του Ουρανού, ενώθηκε με τον Ωκεανό και γέννησε θεούς και θεές του υγρού στοιχείου.
ΣΕΛΗΝΗ ( ΣΕΛΛΑΝΑ)
Η Σελήνη είναι ο μοναδικός δορυφόρος της Γης. Βρίσκεται πιο κοντά στον πλανήτη μας και γι΄ αυτό έχει παρατηρηθεί και μελετηθεί καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο ουράνιο σώμα. Είναι το φωτεινότερο σώμα για την Γη μετά τον Ήλιο. Αντανακλά το φως του Ηλίου και φωτίζει τις νύχτες τον πλανήτη μας. Το μέγεθος της Σελήνης, σε σχέση με την Γη, είναι πάρα πολύ μεγάλο. Η Σελήνη έχει διάμετρο λίγο μεγαλύτερη από το ένα τέταρτο της διαμέτρου της Γης.Η Σελήνη έχει μία ατμόσφαιρα τόσο μικρή που πρακτικά είναι σαν να μην έχει. Υπολογίζεται ότι η συνολική μάζα της ατμόσφαιράς της είναι περίπου 10.000 Kgr, τα οποία μπορεί να προέρχονται από πτώσεις σωμάτων στην επιφάνειά της από το διάστημα τα οποία εξατμίζονται , πχ πτώσεις κομητών ή μικρές εκπομπές αερίων από το εσωτερικό της. Αυτή η απουσία ατμόσφαιρας έκανε την Σελήνη ευάλωτη στις διαστημικές επιθέσεις μετεωριτών οι οποίοι την βομβάρδισαν κατά το παρελθόν και ακόμα συνεχίζουν, διαμορφώνοντας τα μορφολογικά της χαρακτηριστικά, το Σεληνιακό τοπίο με τις αναρίθμητες ουλές από τις προσκρούσεις. Η Σελήνη κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από την Γη σε 27,3 γήινες ημέρες . Ταυτόχρονα όμως μετατοπίζεται καθώς μαζί με την Γη περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο. Ο συνδυασμός αυτών των δύο έχει ως αποτέλεσμα, η σελήνη να δείχνει πάντα το ίδιο πρόσωπο, την ίδια περιοχή της επιφάνειά της, στην Γη. Η πίσω μεριά της Σελήνης μας αποκαλύφθηκε μόλις των περασμένο αιώνα ύστερα από τις διαστημικές αποστολές οι οποίες και την φωτογράφησαν. Το σύστημα Ήλιος-Γη-Σελήνη και οι φάσεις της σελήνης, επαναλαμβάνονται κάθε 29,5 ημέρες (π.χ. κάθε 29,5 ημέρες έχουμε πανσέληνο) αυτό καλείται συνοδικός μήνας. Τέλος θα αναφέρουμε ότι η σελήνη διαθέτει και ένα μαγνητικό πεδίο, έντασης περίπου ίσης με το ένα εκατοστό του γήινου.
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Στην ελληνική μυθολογία η Σελήνη ήταν η θεά της σεληνιακής ψυχής. Ετυμολογικά το όνομά της προέρχεται από το «σέλας» που σημαίνει φως. Στην Θεογονία του Ησίοδου, η Σελήνη είναι τιτανική οντότητα, κόρη του Υπερίωνος και της Θείας, ενώ έχει για αδέλφια την Αυγή και τον Ήλιο. Η Σελήνη είναι η θεά του Φεγγαριού, η θεά της Νύχτας και η θεά των Μηνών. Οι αρχαίοι Έλληνες μετρούσαν τον χρόνο με τους κύκλους του φεγγαριού, με τον σεληνιακό μήνα, τον οποίο διαιρούσαν σε τρία δεκαήμερα ανάλογα με το πόσο γεμάτη ή άδεια ήταν η Σελήνη. Έτσι κατά το πρώτο δεκαήμερο το φεγγάρι γεμίζει, κατά το δεύτερο βρίσκεται στο μέγιστο της φωτεινότητάς του και κατά το τρίο αδειάζει γι? αυτό και την θεωρούσαν θεά των Μηνών. Επίσης θεωρούσαν ότι την νύχτα που η θεά έβγαινε οδηγώντας το άρμα της έτρεφε την φύση και όταν είχε πανσέληνο η Σελήνη λουζόταν στα νερά του Ωκεανού, ο οποίος την έκανε ακόμη πιο λαμπερή. Ο μεγάλος της έρωτας είναι ένα όμορφο αγόρι, ο βοσκός και πρίγκιπας Ενδυμίωνας, ο οποίος κέρδισε την αιώνια νεότητα και αθανασία από τον Δία μπαίνοντας σε μία κατάσταση αιώνιου ύπνου, σε μία σπηλιά του όρους Λάτμου. Εκεί κατέβηκε για να τον συναντήσει η Σελήνη και πέρασε μαζί του το βράδυ. Από τον Ενδυμύωνα απέκτησε πενήντα παιδιά. Από τον Δία απέκτησε την θεά Πανδία (παν θεία) και την Έρσα (Δροσιά). Ακόμη παιδιά της ήταν όπως μερικοί λένε και οι ώρες(εποχές).
ΑΡΗΣ
Είναι ο τέταρτος κοντινότερος πλανήτης στον Ήλιο και ο δεύτερος πιο κοντινός πλανήτης στη Γη . Λέγεται και «κόκκινος πλανήτης» εξαιτίας του χρώματος που παρουσιάζει και που οφείλεται στο τριοξείδιο του σιδήρου (Fe2O3) στην επιφάνειά του. Περιβάλλεται από λεπτή ατμόσφαιρα με μέση πίεση περίπου στο ένα εκατοστό αυτής της Γης. Ο Άρης έχει διάμετρο 6800 km περίπου, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του σε 1 περίπου γήινη ημέρα και περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο σε 1.9 γήινα χρόνια. Η μέση επιφανειακή του θερμοκρασία είναι -60 βαθμοί Κελσίου περίπου, αλλά η θερμοκρασία μπορεί να φτάσει και τους 20 βαθμούς. Σήμερα είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Άρης, στα αρχικά στάδια εξέλιξής του, καλυπτόταν σε ορισμένα σημεία του από υγρό νερό βάθους τουλάχιστον μερικών μέτρων, ενώ υπάρχουν και ενδείξεις για την ύπαρξη ενός τουλάχιστον ωκεανού. Έτσι, υπάρχει το ενδεχόμενο ο Άρης να φιλοξενούσε ζωή σε μορφή μικροβίων -που όμως είναι σίγουρο ότι δεν εξελίχτηκε παραπάνω- και υποστηρίζεται η άποψη ότι σε μια τέτοια περίπτωση η ζωή στη Γη θα μπορούσε να έχει προέλθει από τον Άρη. Το μικρό μέγεθος του Άρη, που συνεπάγεται μικρή βαρύτητα, δεν του επέτρεψε να διατηρήσει την ατμόσφαιρά του. Καθώς η ατμόσφαιρα διέρρευσε στο διάστημα, έπεσε η ατμοσφαιρική πίεση και το υγρό νερό είτε εξατμίστηκε είτε διέρρευσε στο υπέδαφος και στους πόλους του πλανήτη. Έτσι ο Άρης έγινε ένας ερημικός και άνυδρος πλανήτης με μια αραιή ατμόσφαιρα, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Ο Άρης βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εδώ και τουλάχιστον 500 εκατομμύρια έτη.Ο Άρης έχει δυο μικρούς δορυφόρους, το Φόβο και τον Δείμο. οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα είναι αστεροειδείς που αιχμαλωτίστηκαν κάποτε από το βαρυτικό πεδίο του Άρη. Οι πόλοι του, καλύπτονται από τα πολικά καπέλα, λευκές κηλίδες από ξηρό πάγο (στερεό διοξείδιο του άνθρακα), πουεμφανίζονται περιοδικά κατά τον χειμώνα. Ακόμη, οι πορτοκαλί περιοχές είναι έρημοι από τις οποίες σηκώνονται ανεμοθύελλες σκόνης, ενώ ο Άρης έχει και αρκετά βουνά, όπως ο Όλυμπος (το υψηλότερο όρος του ηλιακού μας συστήματος), καθώς και βαθιές χαράδρες που εκτείνονται για εκατοντάδες χιλιόμετρα.
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Ο Άρης είναι ο θεός του πολέμου κατά την ελληνική μυθολογία, γιος του Δία και της Ήρας.Συνήθως απεικονίζεται κρατώντας δόρυ και φορώντας κράνος σε κάποια πολεμική σκηνή, ενώ φημίζεται για το καλοσχηματισμένο γυμνασμένο ανδροπρεπές του κορμί και το ωραίο του πρόσωπο που τον κάνουν ακαταμάχητο στις γυναίκες, τόσο που ούτε η Θεά Αφροδίτη δεν κατάφερε να του αντισταθεί. Η Αφροδίτη, Θεά του έρωτα και της ομορφιάς, αν και νόμιμη σύζυγος του θεού της φωτιάς Ηφαίστου, αντικρίζοντας το καλοσχηματισμένο κορμί του Άρη δεν αντιστάθηκε. Την παράνομη αυτή σχέση όμως είδε ο Ήλιος που τα πάντα θωρά και την φανέρωσε στον Ήφαιστο, ο οποίος τότε 
σκαρφίστηκε ένα σχέδιο για να τους παγιδεύσει. Έβαλε στο κρεβάτι του αόρατα μαγικά δίχτυα και προσποιήθηκε πως θα φύγει στην Λήμνο. Μόλις ο Άρης τον βλέπει να φεύγει πηγαίνει στο σπίτι του να βρει την Αφροδίτη και εκεί παγιδεύεται. Ύστερα από λίγο επέστρεψε ο Ήφαιστος και ειδοποίησε όλους τους θεούς να έρθουν και να δουν τι έπιασαν τα δίχτυα του. Μετά από παρέμβαση του Ποσειδώνα τους αφήνει ελεύθερους και η μεν Αφροδίτη έφυγε για τον ναό της στην Πάφο, ο δε Άρης για την Θράκη. Με την Αφροδίτη ο Άρης απόκτησε πολλά παιδιά, που ανάμεσά τους ήταν ηΑρμονία, ο Έρωτας, ο Αντέρωτας, ο Φόβος ο Δείμος, ο Πρίαπος και πολλά άλλα. Άφρονας, μανιασμένος, αλλοπρόσαλλος, στον Τρωικό πόλεμο έπαιρνε πότε το μέρος των Τρώων και πότε των Αχαιών, με αποτέλεσμα να έρχεται σε συνεχείς συγκρούσεις με τη θεά Αθηνά που αγαπούσε τους δίκαιους αγώνες. Εξαιτίας της αγριότητάς του και της αγάπης του για τα αίματα και τις συμπλοκές ήταν μισητός ακόμη και στους γονείς του.Στη μάχη τις περισσότερες φορές πολεμούσε πεζός και σπάνια πάνω σε άρμα που το έσερναν τέσσερα άλογα, που έβγαζαν φλόγες από τα ρουθούνια τους και ήταν παιδιά του Βορέα και της Εριννύας.Σπουδαίο ρόλο κατέχει ο Αρης στο μύθο του Κάδμου, του γενάρχη των Θηβαίων. Πιο συγκεκριμένα, ο Κάδμος σκότωσε έναν δράκοντα που ήταν γιος του Ολύμπιου θεού και της Νύμφης Τέλφουσας. Γι’ αυτόν το λόγο ο ήρωας υποχρεώθηκε να υπηρετήσει ως δούλος τον Αρη για ένα χρόνο. Με εντολή του θεού ο Κάδμος έσπειρε τα μισά δόντια του δράκου σε οργωμένο χωράφι και από τη γη φύτρωσαν άγριοι πολεμιστές που ονομάστηκαν Σπαρτοί. Με ένα έξυπνο σχέδιο του Κάδμου αυτοί αλληλοεξοντώθηκαν επέζησαν μόνο πέντε, που αποτέλεσαν τους πρώτους πολίτες της Θήβας. Αργότερα ο Αρης συμφιλιώθηκε με τον Κάδμο και του έδωσε για σύζυγό του την Αρμονία, κόρη του από την Αφροδίτη. Όλοι οι Ολύμπιοι παραβρέθηκαν στο γάμο της θεάς με το θνητό ήρωα. Ο Απόλλωνας με τις Μούσες τραγούδησαν όμορφους ύμνους και ο Ήφαιστος χάρισε στη νύφη ένα πανώριο πέπλο και ένα μαλαματένιο περιδέραιο.Ο θεός κάποτε ζευγάρωσε με την κόρη του Κέκροπα Αγραύη και απέκτησε την Αλκίππη. Από την ομορφιά της όμως θαμπώθηκε ο Αλιρρόθιος, που ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Νύμφης Ευρύτης. Επειδή η κόρη αντιστεκόταν στο ερωτικό του κάλεσμα, ο Αλιρρόθιος τη βίασε. Ο Αρης, για να εκδικηθεί το ατίμασμα της κόρης του, τον σκότωσε. Ο Ποσειδώνας κάλεσε έκτακτο δικαστήριο των θεών, για να κρίνει τον ένοχο φόνου. Η συνεδρίαση του δικαστηρίου έγινε πάνω σ’ ένα λόφο κοντά στην Ακρόπολη. Εκεί οι θεοί αποφάσισαν την αθώωση του Αρη.Ο λόφος ονομάστηκε Αρειος Πάγος και από τότε καθιερώθηκε όλες οι ποινικές υποθέσεις να εκδικάζονται εκεί.Τα κυριότερα σύμβολα του Αρη ήταν το δόρυ και ο αναμμένος πυρσός. Από το ζωικό βασίλειο σύμβολά του ήταν οι γύπες που έτρωγαν τα πτώματα των σκοτωμένων πολεμιστών και τα σκυλιά τα οποία του θυσίαζαν στη Σπάρτη μαζί με ταύρους και πετεινούς.
ΔΙΑΣ
Ο πέμπτος κατά σειρά από τον Ήλιο πλανήτης και ο μεγαλύτερος όλων είναι ο Δίας. Ο Δίας είναι πραγματικά τεράστιος σε σύγκριση με τους υπόλοιπους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Ο Δίας θα μπορούσε να περιλάβει στο εσωτερικό του όλους τους άλλους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Η μάζα του είναι 318 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της γης, και 2,5 φορές μεγαλύτερη του συνόλου των πλανητών και δορυφόρων. Ο όγκος του 1.318 φορές μεγαλύτερος από τον όγκο της Γης. Η μέση θερμοκρασία στον Δία είναι περίπου -110 βαθμοί κελσίου. Η ενέργεια που δέχεται από τον Ήλιο παρά το τεράστιό του μέγεθος είναι κατά πολύ μικρότερη, περίπου ίση με το 1/25 της ενέργειας που δέχεται η Γη, εξαιτίας της μεγάλης απόστασής του από τον Ήλιο. Παρόλα αυτά όμως η μέση του θερμοκρασία είναι αρκετά μεγαλύτερη από ότι θα περίμενε κανείς. Όσο και αν ακούγεται παράξενο, ο Δίας παράγει την δική του ενέργεια την οποία και εκπέμπει. Η σύσταση του πλανήτη συνίσταται κυρίως από υδρογόνο (88%), ήλιο (11%) ενώ το υπόλοιπο 1% αποτελείται από αμμωνία, μεθάνιο, νερό, άνθρακα, αιθάνιο, κ.α..Ο Δίας περιστρέφεται πολύ γρήγορα γύρω από τον εαυτό του. Υπολογίζεται μία πλήρης περιστροφή ότι διαρκεί περίπου 9 ώρες και 50 γήινα λεπτά, ενώ κάνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε περίπου 12 χρόνια. Ο Δίας διαθέτει 63 γνωστούς συνολικά δορυφόρους διαφόρων μεγεθών σε τροχιά γύρω του από τους οποίους οι τέσσερις Γανυμήδης, Καλλιστώ, Ιώ και Ευρώπη ανακαλύφθηκαν από τον Γαλιλαίο όταν παρατήρησε τον ουρανό με το τηλεσκόπιό του το 1610, είναι πολύ μεγάλοι με διάμετρο από 4.980 έως 2880 χλμ. Οι δύο πρώτοι είναι μεγαλυτεροι της Σεληνης
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Δίας ή Ζευς, Jupiter ή Jove στα Λατινικά, ο Άρχων του ουρανού, ο Θεός του κεραυνού και της βροχής, αυτός που συγκεντρώνει τα σύννεφα… O Δίας, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, συμβόλιζε για τους αρχαίους Έλληνες την παντοδυναμία και την απόλυτη εξουσία. Είχε τη διακυβέρνηση του σύμπαντος. Μπορούσε να ελέγχει τα πάντα, αφού όλοι οι άλλοι θεοί που κατείχαν κάποιο τομέα ευθύνης, ήταν απλώς οι βοηθοί του. Πάντα όμως του έμενε χρόνος ώστε να ξελογιάζει κάποια θεά ή κάποια όμορφη βασιλοπούλα και να προκαλεί έτσι τη ζήλια της νόμιμης γυναίκας του, της Ήρας. Ο Δίας ήταν ο τελευταίος γιος του Κρόνου και της Ρέας. Η σεμνή Ρέα αγανακτισμένη από το σκληρόκαρδο σύζυγό της που έτρεμε για το θρόνο του και γι’ αυτόν το λόγο καταβρόχθιζε τα παιδιά του, αμέσως μετά τη γέννα κατάφερε, με τη βοήθεια του Ουρανού και της Γης, να τον ξεγελάσει. Για το λόγο αυτόν ταξίδεψε στην Κρήτη· εκεί με τη βοήθεια του βασιλιά Μελισσέα και με παραστάτριες τις κόρες του, τη Μέλισσα και την Αδράστεια, γέννησε τον Δία σε μια σπηλιά του όρους Δίκτη, που ονομαζόταν Δικταίο άντρο. Στη συνέχεια εμπιστεύτηκε το βρέφος στις Νύμφες του βουνού. 
Κατόπιν επέστρεψε στο παλάτι του Κρόνου και του έδωσε τυλιγμένη στα σπάργανα μια πέτρα για να την καταπιεί. Ο αφελής Κρόνος την πίστεψε και καταβρόχθισε την πέτρα. Υπάρχουν διάφοροι χαριτωμένοι μύθοι σχετικά με την ανατροφή του νεογέννητου θεού. Οι Νύμφες τον τοποθέτησαν σε μια ολόχρυση κούνια, που την κρέμασαν ανάμεσα στις φυλλωσιές μιας τεράστιας βελανιδιάς, έτσι ώστε να αιωρείται ανάμεσα στη γη και τον ουρανό και ο Κρόνος να μην μπορεί να τον βρει. Το κλάμα όμως του θεϊκού βρέφους ήταν πολύ δυνατό. Οι νεαρές κοπέλες, για να αποφύγουν κάποια ανεπιθύμητη επίσκεψη του Κρόνου εξαιτίας όλης αυτής της φασαρίας, κάλεσαν τους φίλους τους, τους Κουρήτες. Αυτοί ήταν δαιμονικά ξωτικά του δάσους με παράξενη μορφή. Κάθε φορά που ο Δίας έκλαιγε, άρχιζαν να χορεύουν έναν άγριο πολεμικό χορό, τον πυρρίχιο, και να τραγουδούν βγάζοντας πολεμικές ιαχές και χτυπώντας τα δόρατα και τα ακόντια πάνω στη γη, που τρανταζόταν ολόκληρη. Έτσι ο Κρόνος δεν μπορούσε να ακούσει το κλάμα του μωρού. Η αγαπημένη Νύμφη του Δία, η Αμάλθεια, άρμεγε το γάλα μιας κατσίκας και τάιζε το θεϊκό βρέφος, που με μεγάλη λαιμαργία καταβρόχθιζε την τροφή του. Η κατσίκα αυτή, που την αποκαλούσαν απλά Αίγα, καταγόταν από τον Ήλιο.
Ήταν τεράστια και τρομερή στη μορφή. Οι Τιτάνες δεν άντεχαν να τη βλέπουν, γι’ αυτό η Γαία την έκλεισε σε μια σπηλιά της Ίδης. Ο Δίας όμως δε φοβόταν καθόλου το πλάσμα αυτό, που βοήθησε στην ανατροφή του. Έτσι, όταν μεγάλωσε λιγάκι και άρχισε να περπατάει, έπαιζε με την τεράστια κατσίκα, που την ονόμασε μάλιστα Αμάλθεια από το όνομα της αγαπημένης του Νύμφης. Πολλές φορές δεν περίμενε να τον ταΐσουν, καθόταν κάτω από την κατσίκα και αρμέγοντάς την έπινε κατευθείαν το γάλα της. Κάποια μέρα ο 
Δίας από απροσεξία και επειδή δεν μπορούσε να ελέγξει τη θεϊκή του δύναμη, έσπασε ένα κέρατο της Αμάλθειας. Λυπήθηκε πάρα πολύ και για να παρηγορήσει το ευλογημένο ζώο, έδωσε το κέρατο στη Νύμφη Αμάλθεια, αφού πρώτα το προίκισε με μαγικές ιδιότητες. Αυτός που το είχε, αρκούσε μόνο να κάνει μια ευχή και αμέσως εμφανίζονταν μπροστά του όλα τα καλά του κόσμου. Από τότε έμεινε γνωστό ως «κέρας της Αμάλθειας» ή «κέρας της Αφθονίας». Όταν η κατσίκα γέρασε και πέθανε, ο Δίας λυπήθηκε πολύ. Από το δέρμα της έφτιαξε την παντοδύναμη αιγίδα του, που ήταν το πιο σημαντικό όπλο του στην Τιτανομαχία. Το θεϊκό παιδί ανατράφηκε και με μέλι. Τα αγριομελίσσια του βουνού, εξαιρετικά γι’ αυτόν, μάζευαν το καλύτερο μέλι της βασίλισσάς τους. Οι Νύμφες έδιναν από αυτό στο μικρό Δία, που ξετρελαινόταν για τη γλυκιά του γεύση.
Σύμφωνα μ’ έναν άλλο μύθο, ο θεός ανατράφηκε με αμβροσία και νέκταρ, δηλαδή με το φαγητό και το ποτό των αθανάτων. Ολόλευκα ιερά περιστέρια κουβαλούσαν την αμβροσία και τάιζαν μόνα τους το βρέφος, όπως ακριβώς έκαναν με τα μικρά τους. Ένας αετός, με γυαλιστερά φτερά και γαμψά νύχια, πετούσε κάθε βράδυ με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μέσα από τους αιθέρες, και έφτανε στην πηγή, απ’ όπου αντλούσε το νέκταρ και το μετέφερε στο βουνό της Κρήτης. Ο Δίας όταν μεγάλωσε και απέκτησε εξουσία, έδειξε την ευγνωμοσύνη του σ’ όλα τα πλάσματα που βοήθησαν στην ανατροφή του. Έτσι, έκανε την Αμάλθεια και τον αετό αστερισμούς και στα χαριτωμένα περιστέρια ανέθεσε την ευχάριστη υπηρεσία να αναγγέλλουν τις εποχές.Από τις υπόλοιπες νεράιδες του δάσους που προστάτευαν το Δία, πιο γνωστές είναι η Ίδη και η Μήτιδα. Η Ίδη μάλιστα είχε χαρίσει στο μικρό θεό το πρώτο του παιχνίδι· μια κρυστάλλινη σφαίρα που όταν την πετούσε ψηλά άφηνε λαμπρές πολύχρωμες γραμμές στον αέρα, όπως τα άστρα του ουρανού. Τότε οι Νύμφες κατάλαβαν πως ήρθε η ώρα να του αποκαλύψουν τα πάντα. Έτσι, έμαθε για το σκληρόκαρδο πατέρα του και για όλες τις περιπέτειες που πέρασε η μητέρα του και ο ίδιος μέχρι να φτάσει σ’ αυτή την ηλικία. Με τις πολύτιμες συμβουλές, τις ευχές και τα μαγικά βότανα των Νυμφών και ιδιαίτερα της Μήτιδας, έφτασε μπροστά στον Κρόνο· του αποκάλυψε την ταυτότητά του και ζήτησε το θρόνο του.
Γιγαντομαχια, Ερπετοειδή και ο Αστερισμός του Δράκοντος
Αυτός αρνήθηκε, αλλά ο Δίας μετά από μακροχρόνια πάλη κατάφερε να τον ακινητοποιήσει. Στη συνέχεια του έδωσε ένα βοτάνι και αμέσως ο Κρόνος ξέρασε τα υπόλοιπα παιδιά του, την Ήρα, την Εστία, τη Δήμητρα, τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα. Κάποιοι μύθοι διηγούνται πως όταν ανέλαβε την εξουσία, έφτιαξε τον κόσμο από την αρχή. Πήρε για γυναίκα του τη Χθονία, μια παλιά θεότητα που ταυτίζεται με τη γη και της χάρισε ένα πέπλο που είχε πάνω σχεδιασμένο τον κόσμο ολόκληρο· τις στεριές και τις θάλασσες, τα βουνά και τους κάμπους, τα ποτάμια και τις λίμνες. Πρώτη σύζυγός του θεωρείται η Μήτιδα, η Νύμφη που του έδωσε το μαγικό βοτάνι για να νικήσει τον Κρόνο. Όμως δυστυχώς υπήρχε χρησμός που έλεγε ότι ο γιος που θα αποκτούσε από τη Μήτιδα θα ήταν πιο δυνατός από τον πατέρα του. Γι’ αυτό αποφάσισε να καταπιεί τη γυναίκα του. Με τον τρόπο αυτόν απομάκρυνε τον κίνδυνο για εκθρόνιση και παράλληλα απέκτησε όλη τη σοφία του κόσμου. Μετά από εννιά μήνες χρειάστηκε να κάνει ο ίδιος μια ιδιόμορφη καισαρική τομή. Τον βασάνιζε ένας φοβερός πονοκέφαλος και το κεφάλι του άρχισε να μεγαλώνει. Έτσι, ο Ήφαιστος, παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις, κατάφερε ένα γερό χτύπημα με το σφυρί του στο θεϊκό κεφάλι από όπου ξεπήδησε πάνοπλη η Αθηνά.
Επίσης ο Δίας, τα πρώτα χρόνια της κυριαρχίας του, ζευγάρωσε με δυο Τιτανίδες. Πρώτα με τη Θέμιδα, την προσωποποίηση της δικαιοσύνης. Απ’ αυτήν απέκτησε τις τρεις Ώρες, την Ευνομία, τη Δίκη και την Ειρήνη, και τις τρεις Μοίρες, την Κλωθώ, τη Λάχεση. Από την Τιτανίδα Μνημοσύνη, την προσωποποίηση της ανάμνησης, μετά από εννιά νύχτες συνεχούς ζευγαρώματος, απέκτησε τις εννιά Μούσες, την Καλλιόπη, την Κλειώ, την Πολύμνια, την Ευτέρπη, την Τερψιχόρη, την Ερατώ, τη Μελπομένη, τη Θάλεια και την Ουρανία. Mοναδική νόμιμη σύζυγος του Δία αναγνωρίστηκε η Ήρα, που ήταν αδερφή του. Λένε πως αυτή δεν υπέκυπτε αρχικά στον έρωτά του, γι’ αυτό ο Δίας κατέφυγε σ’ ένα τέχνασμα. Μια κρύα μέρα του χειμώνα εμφανίστηκε έξω από το παράθυρο της σεβαστής θεάς μεταμορφωμένος σε κούκο. Εκείνη λυπήθηκε το παγωμένο πουλί και το έβαλε στον κόρφο της για να ζεσταθεί.
Δίας και Ήρα
Τότε ο θεός πήρε την κανονική του μορφή και αφού της υποσχέθηκε ότι θα την κάνει νόμιμη σύζυγό του, ενώθηκε μαζί της. Το κυρίαρχο ζευγάρι του Ολύμπου απέκτησε τρία παιδιά, την αιώνια έφηβη Ήβη, που την έδωσαν ως σύζυγο στον Ηρακλή όταν έγινε αθάνατος, τον πολεμόχαρο Aρη και το θεϊκό σιδηρουργό Ήφαιστο. Βέβαια, ζούσαν μια πολυτάραχη συζυγική ζωή μια και η παράφορη ζήλια της Ήρας δεν μπορούσε ν’ αντέξει τις συνεχείς ερωτικές περιπέτειες του άντρα της. Αρκετές φορές μάλιστα αποπειράθηκε να εγκαταλείψει τη συζυγική εστία. Ο παντοδύναμος Δίας έβρισκε πάντα τον τρόπο να τη φέρει πίσω. Πάντα τη διαβεβαίωνε πως οι εξωσυζυγικές του περιπέτειες δε σήμαιναν τίποτε γι’ αυτόν και ότι η ίδια ήταν η μόνη γυναίκα που του προκαλούσε τον πραγματικό πόθο. Σημαντικότερο σύμβολο του Δία ήταν ο κεραυνός, το πιο πολύτιμο όπλο που διέθετε. Ακολουθεί το σκήπτρο, που κατέληγε σε αετό και ήταν το σύμβολο της εξουσίας του. Ακόμη, η αιγίδα ήταν το δέρμα της Αμάλθειας που τον έκανε αήττητο. Ιερό δέντρο του Δία ήταν η βελανιδιά. Πολύ συχνά εικονίζεται με δυο πιθάρια στο πλάι του που συμβόλιζαν τα καλά και τα κακά που μοίραζε στους ανθρώπους.
Ο Κρόνος (ή Χρόνος)
Ο KPONOΣ (Saturn) είναι ο έκτος σε απόσταση από τον Hλιο πλανήτης του Hλιακού μας Συστήματος, με ελάχιστη απόσταση από τη Γη 1.190 εκατομμύρια χλμ. Είναι ο δεύτερος σε μέγεθος, μετά τον Δία, πλανήτης με ισημερινή διάμετρο περίπου 120.600 χλμ. και πολική διάμετρο μόνο 108.000 περίπου χλμ. Είναι φανερό από τις δύο αυτές τιμές ότι ο Κρόνος παρουσιάζει πολύ μεγάλη πλάτυνση εξαιτίας της πολύ μεγάλης ταχύτητας περιστροφής του (η ημέρα στον Κρόνο διαρκεί 10 ώρες και 39,5 περίπου λεπτά) και της ρευστής κατάστασής του. Βρίσκεται όμως αρκετά μακριά από τον Hλιο και έτσι η περιφορά του γύρω από αυτόν (που καθορίζει και τη διάρκεια του κρόνιου έτους) διαρκεί 29,5 περίπου γήινα χρόνια.
O πιο μακρινός γνωστός
Ο Κρόνος είναι ο πιο μακρινός πλανήτης που ήταν γνωστός στους αρχαίους χρόνους. Η πιο παλαιά παρατήρησή του ήταν εκείνη από τους Βαβυλώνιους του 7ου π.Χ. αιώνα. Η πρώτη τηλεσκοπική του παρατήρηση πραγματοποιήθηκε το 1610 από τον Γαλιλαίο, που είδε καθαρά τον δίσκο, αλλά οι δακτύλιοι δεν είχαν ευνοϊκή κλίση την εποχή εκείνη για να παρατηρηθούν από τόσο μικρό τηλεσκόπιο (μεγέθυνση μόνο 32 φορές). Oμως η ύπαρξή τους υποχρέωσε τον Γαλιλαίο να θεωρήσει ότι είδε τρεις δίσκους και διάφορες θεωρίες διατυπώθηκαν για το παράξενο αυτό σχήμα μέχρις ότου, το 1665, έγινε γενικά αποδεκτή η πρόταση του Χόυχενς (Huygens) για την ύπαρξη των δακτυλίων.
Από τη Γη ο Κρόνος φαίνεται κιτρινωπός με σκουρότερες ζώνες και ταινίες παράλληλες με τον ισημερινό του που παρουσιάζουν μικρούς στροβίλους με μεγαλύτερο ένα στρόβιλο σαν σκούρα ελλειψοειδή κηλίδα μήκους 6.000 χλμ. (για σύγκριση, η Mεγάλη Eρυθρά Kηλίδα στον Δία έχει μήκος 26.200 χλμ.). Το φαινόμενο μέγεθός του εξαρτάται από την κλίση των δακτυλίων του: Oταν τα δακτυλίδια φαίνονται ολόκληρα, τότε το φαινόμενο μέγεθός του είναι -0,3 (μόνο ο Σείριος και ο Κάνωπος είναι λαμπρότεροι στον νυχτερινό ουρανό). Oταν όμως τα δακτυλίδια είναι πλάγια, τότε το μέγεθος γίνεται +0,8.
Θα επέπλεε!…
Ο Κρόνος έχει μάζα 3.500 περίπου φορές μικρότερη από τη μάζα του Hλιου και η ταχύτητα διαφυγής από την έλξη της βαρύτητας στην επιφάνειά του είναι 3 περίπου φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της Γης. Η πυκνότητά του είναι εκπληκτικά μικρή (0,7 γραμμάρια στο κυβικό εκατοστό), μικρότερη και από την πυκνότητα του νερού. Αν βρισκόταν δηλαδή ένας ωκεανός νερού, αρκετά μεγάλος για να μπορεί να περιλάβει τον Κρόνο θα τον βλέπαμε να επιπλέει!
O πλανήτης Kρόνος, ο «άρχοντας των δαχτυλιδιών». Oπως και ο Δίας, ο Kρόνος είναι ένας αέριος γίγας, αποτελούμενος κυρίως από υδρογόνο, αναμιγμένο με ήλιο και ίχνη νερού, μεθανίου και αμμωνίας, σχηματίζοντας μια βαριά δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα.
Mικρός πυρήνας
Σύμφωνα με τις σημερινές θεωρίες, ο Κρόνος έχει μικρό πυρήνα από βράχους, σίδηρο και διάφορα είδη πάγου. Ο μικρός αυτός πυρήνας είναι πολύ συμπιεσμένος και περιέχει 20 περίπου φορές τη μάζα της Γης. Γύρω από τον πυρήνα υπάρχει ένα στρώμα από ηλεκτρικά αγώγιμο μεταλλικό υδρογόνο σε υγρή μορφή και έξω από αυτό ένα στρώμα από μοριακό υδρογόνο (93%) και ήλιο (7%) που φτάνει μέχρι και την ατμόσφαιρα του πλανήτη που αποτελείται από αμμωνία, μεθάνιο, άζωτο, υδρογόνο, διοξείδιο του άνθρακα και αιθάνιο. Αυτό που βλέπουμε ως επιφάνεια του πλανήτη είναι προφανώς τα εξωτερικά όρια των νεφών του. Eχει μαγνητικό πεδίο 1.000 περίπου φορές εντονότερο από εκείνο της Γης, όχι όμως τόσο έντονο όπως εκείνο του Δία. Η μαγνητόσφαιρά του εκτείνεται πέραν από τον μεγαλύτερό του δορυφόρο (τον Τιτάνα), και πάλι όμως είναι μικρότερη από εκείνη του Δία.
Η θερμοκρασία στις κορυφές των νεφών του Κρόνου είναι περίπου -180 C. Ο πλανήτης απελευθερώνει δύο περίπου φορές μεγαλύτερη θερμότητα από εκείνη που δέχεται, γεγονός που δείχνει πως υπάρχει κάποια πηγή ενέργειας στο εσωτερικό του. Iσως η ενέργεια αυτή να προέρχεται από τον διαχωρισμό του υδρογόνου και του ηλίου στα εξωτερικά στρώματα του πλανήτη και από τη βύθιση του βαρύτερου ηλίου μέσα από το μέσο στρώμα του υγρού υδρογόνου.
Οι δακτύλιοι
Το χαρακτηριστικό στοιχείο του Κρόνου είναι το σύστημα των δακτυλίων του, που είναι κάτι το ξεχωριστό για το Hλιακό μας Σύστημα. Υπάρχουν βέβαια περιορισμένοι δακτύλιοι και στους άλλους αέριους πλανήτες, οι οποίοι όμως δεν δημιουργούν το θαυμάσιο αυτό σύστημα που είναι και το μόνο ορατό από τη Γη, ακόμα και με μικρά ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Χωρίς αμφιβολία, ο Κρόνος είναι ένα από τα πιο ωραία αντικείμενα του νυχτερινού ουρανού.
Οι δακτύλιοι αποτελούνται από πάγο ή σωματίδια που είναι σκεπασμένα με πάγο. Κάθε δακτύλιος κινείται γύρω από τον Κρόνο στη δική του ανεξάρτητη τροχιά. Από τη Γη πολύ νωρίς διέκριναν δύο μεγάλους δακτυλίους, τον Α (εξωτερικό, 239.600 – 272.300 χλμ. από τις κορυφές των νεφών του πλανήτη), τον Β (εσωτερικό και περισσότερο φωτεινό, 181.100 – 234.000 χλμ. από τις κορυφές των νεφών του Κρόνου) και το 1675 ο Κασινί (Cassini) ανακάλυψε το χώρισμα ανάμεσά τους που πήρε την ονομασία «διαίρεση Κασινί». Το 1837 ο Eνκε (Encke) ανακάλυψε και άλλη λιγότερο έντονη διαίρεση μέσα στον Α, που πήρε το όνομά του. Το 1850 ανακαλύφθηκε ένας ακόμα σκουρότερος εσωτερικός του Α δακτύλιος, ο C, σε απόσταση μόλις 17.500 χλμ. από την κορυφή των νεφών του πλανήτη. Eκτοτε ανακαλύφθηκαν και άλλοι διακτύλιοι (ένας πιο χαμηλός, ο D) και ένας εξωτερικά του Α (ο F, ακανόνιστος και πλεγμένος) αλλά και οι Ε και G, που βρέθηκαν από τις φωτογραφίες των διαστημόπλοιων Βόγιατζερ.
Οι αποστολές Βόγιατζερ έδειξαν ακόμα ότι οι δακτύλιοι είναι πολύ πιο σύνθετοι από ό,τι πιστεύαμε. Ο καθένας περιέχει εκατοντάδες ή χιλιάδες άλλα δακτυλίδια που βρίσκονται ακόμα και μέσα στη διαίρεση Κασινί. Το μέγεθος των σωματιδίων που αποτελούν τους δακτύλιους ποικίλλει από κόκκους λεπτής σκόνης μέχρι σώματα με διάμετρο δεκάδων χιλιομέτρων. Τα μεγαλύτερα αυτά σώματα, που θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε και ως δορυφόρους, είναι πολύ λιγότερα.
Πολλές θεωρίες έχουν διατυπωθεί για την προέλευση των δακτυλίων. Iσως αυτοί να σχηματίστηκαν στη θέση που βρίσκονται από κατευθείαν συμπύκνωση παγωμένου υλικού από το ψυχόμενο νέφος αερίου και σκόνης που σχημάτισε και τον πλανήτη. Εξαιτίας των παλιρροϊκών φαινομένων, το υλικό αυτό δεν μπόρεσε ποτέ να συγκεντρωθεί σε ένα δορυφόρο. Iσως όμως οι δακτύλιοι να προήλθαν από την καταστροφή ενός ή περισσοτέρων δορυφόρων που οι παλίρροιες τούς έφεραν κοντά στον πλανήτη.
Οι δορυφόροι
Μέχρι το 1980 πιστεύαμε πως ο Κρόνος είχε 10 δορυφόρους. Μετά όμως από τις παρατηρήσεις των Βόγιατζερ, ο αριθμός τους αυξήθηκε επίσημα σε 22 με προσθήκη των δορυφόρων S11 – S22. Σε μερικούς από αυτούς δόθηκαν ονόματα αλλά υπάρχουν και άλλοι ανώνυμοι. Σήμερα στη βιβλιογραφία υπάρχουν 31 δορυφόροι.
Από τους δορυφόρους του Kρόνου, η Φοίβη φαίνεται πως ήταν κάποιος αστεροειδής που συνελήφθη σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Από τους άλλους, πιο ενδιαφέρων είναι ο Τιτάνας που έχει διάμετρο μεγαλύτερη από τον Ερμή και τον Πλούτωνα, αλλά είναι και ο μόνος δορυφόρος του πλανητικού μας συστήματος που φαίνεται ότι έχει ενδογενή ατμόσφαιρα. Στον παγωμένο αυτό δορυφόρο (-180 C) έχει παρατηρηθεί ατμόσφαιρα από το 1944 που αποτελείται από μεθάνιο, αιθάνιο, υδροκυάνιο, κυανοακετυλένιο και άζωτο σε μεγάλες ποσότητες. Στις 14 Ιανουαρίου 2005 έφτασε στον μεγάλο αυτό δορυφόρο του Κρόνου το διαστημικό όχημα της NASA Cassini – Huygens που εκτοξεύτηκε το 1977 και πέρασε από την Αφροδίτη, τη Γη και τον Δία προτού φτάσει κοντά στον Κρόνο. Το όχημα αυτό έστειλε με αλεξίπτωτο το μικρό ερευνητικό όχημα Huygens που θα εξερευνήσει την ατμόσφαιρα του δορυφόρου αυτού. Tα αποτελέσματα της έρευνάς του αναμένονται με εξαιρετικό ενδιαφέρον από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Είναι ο Τιτάνας Θεός του Χρόνου και των εποχών.
Διαδέχτηκε στην εξουσία του Κόσμου τον πατέρα του Ουρανό, του οποίου έκοψε τα γεννητικά όργανα παίρνοντάς του ταυτόχρονα την εξουσία. Κατά τον ίδιο τρόπο έχασε αργότερα την δική του εξουσία του από το νεότερο από τα παιδιά του, τον Δία. Γιος του Ουρανού κα της Γαίας ο Κρόνος ήταν ο μικρότερος από τους Τιτάνες και ο μόνος ανάμεσα στα αδέλφια του που τόλμησε να σηκώσει το δρεπάνι που του έδινε η μητέρα τους η Γη για να τιμωρήσουν τον άσπλαχνο πατέρα τους. Μετά την απόσυρση του Ουρανού ψηλά στο παλάτι του, ανέλαβε την εξουσία και κυβερνούσε δίκαια τον Κόσμο.
Ερωτεύτηκε από νωρίς την αδελφή του, την Τιτάνιδα Ρέα, η οποία ήταν κόρη όμορφη με ψιλή κορμοστασιά, κατάλευκο δέρμα και μακριά μαλλιά, που στο αντίκρισμά της δεν μπορούσε να της αντισταθεί. Νεαρή όμως ακόμη η Ρέα δεν ήθελα να αφήσει την παιδιάστικη ανεμελιά της και δεν ήθελε να παντρευτεί τον Κρόνο. Εκείνος έκανε τα αδύνατά δυνατά για την φέρει πλάι του καθώς χρειαζόταν μια αντάξια σύζυγο να σταθεί δίπλα του. Οι αδελφές της προσπαθούσαν να τη πείσουν να τον παντρευτεί καθώς ήταν ο πιο γενναίος και δυνατός από όλους τους Τιτάνες, δεν κατάφεραν όμως κάτι. Τότε ο Κρόνος επισκέφτηκε την μητέρα του την Γη και της ζήτησε να το βοηθήσει. Η Γαία, βλέποντας τον Υιό της να υποφέρει και να καίγεται από τον έρωτά του για την αγαπημένη της κόρη του υποσχέθηκε πως η Ρέα θα γινότανε δική του. Έτσι κάλεσε την Ρέα να της μιλήσει και την έπεισε να πάρει για άντρα της, όπως ήταν γραμμένο, να γίνει τον άρχοντα του κόσμου.
Ο γάμος τους έγινε και ήταν πράγματι θεϊκός, αντάξιος της αίγλης και της δύναμής τους. Μέρες κράτησε το πανηγύρι και ο πανευτυχής Κρόνος καμάρωνε πλάι στην πανέμορφη γυναίκα του. Η ζωή τους κυλούσε όμορφα και ήταν όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Ο Κρόνος συμπεριφερότανε με τον καλύτερο τρόπο στην Ρέα και τα λόγια του άγγιζαν την Τιτάνιδα και την πλημμύριζαν με πληθώρα ευχάριστων συναισθημάτων. Σε λίγο καιρό η Ρέα άρχισε να καρποφορεί τον πρώτο καρπό του έρωτά τους και ακόμη πιο ευτυχισμένη έτρεξε να μοιραστεί την χαρά της
με τον Κρόνο, της αδελφές και την μητέρα της. Ο Κρόνος όμως στο άκουσμα της είδησης αυτής, θυμήθηκε τα λόγια του πατέρα του και μαύρες σκέψεις άρχισαν να στροβιλίζονται στο μυαλό του. Ο Ουρανός του είχε αποκαλύψει ότι θα πάθαινα τα ίδια που έκανε σε αυτόν από ένα από τα παιδιά του. Για να είναι όμως σίγουρος έτρεξε να διασταυρώσει την πληροφορία του αυτή κα ρώτησε την μητέρα του αν ο χρησμός ήταν αληθινός. Δυστυχώς οι φόβοι του επιβεβαιώθηκαν.
Ο Χρησμός ήταν αληθινός.
Η Ρέα δίνει τη φασκιωμένη πέτρα στον Κρόνο.
Η Ρέα διαπίστωσε μία αρνητική αλλαγή στην συμπεριφορά του άντρα της και μη γνωρίζοντας ακόμη για τον χρησμό δεν μπορούσε να υποψιαστεί τι θα επακολουθούσε. Ο καιρός πέρασε και η Ρέα γέννησε το πρώτο τους παιδί. Ήταν η Ήρα, η μετέπειτα βασίλισσα των θεών που γεννήθηκε πρώτη. Άρχισε να μεγαλώνει γρήγορα και έτρεχε και έπαιζε χαρούμενη ανάμεσα στους Τιτάνες. Γρήγορα έγινε το αγαπημένο εγγόνι της γιαγιά της της Γης που την θαύμαζε και την καμάρωνε. Οι ανησυχίες του Κρόνου μεγάλωναν και διαρκώς αναζητούσε χωρίς να το δείχνει μία διέξοδο στο πρόβλημά του. Σκέφτηκε να την φυλακίσει στα Τάρταρα όμως δεν του φάνηκε αξιόπιστη η λύση αυτή, καθώς εκεί είχε φυλακίσει και τον ίδιο ο πατέρας του όμως αυτός κατάφερε και του πήρε την εξουσία. Έτσι κάποια στιγμή που έμεινε μόνος του με την μικρή Ήρα και κανείς δεν τους έβλεπε άρπαξε την ευκαιρία και κατάπιε την μικρή του κόρη φυλακίζοντάς την στο τεράστιο στομάχι του. Οι ώρες περνούσαν και η Ρέα βλέποντας πως η Ήρα αργούσε να επιστρέψει άρχισε να την αναζητάει παντού. Έψαξε κάθε βουνό κα θάλασσα, κάθε δάσος και σύννεφο όμως τίποτα δεν βρήκε. Απεγνωσμένη απευθύνθηκε στη μητέρα της την Γη από την οποία έμαθε τελικά τι είχε συμβεί. Εκνευρισμένη έτρεξε στον Κρόνο και άρχισε να τον χτυπάει όμως εκείνος ανένδοτος δεν υπήρχε περίπτωση να απελευθερώσει την κόρη του.
Κατάλαβε η Ρέα την τύχη που θα έχουν τα παιδιά της, έτσι σε λίγο καιρό που ετοιμαζόταν ξανά να γεννήσει μάζεψε τα σύννεφα για να την κρύψουν και να μην δει ο Κρόνος το νέο του παιδί. Άκουσε όμως το θεϊκό κλάμα του βρέφους και έτρεξε κατά κει. Αντικρίζοντας το, το κατάπιε και έτσι η Εστία πήγε να κάνει παρέα στην Ήρα στο στομάχι του πατέρα τους. ?Δεν θα παραδώσω την εξουσία μου σε κανένα και εσύ σαν γυναίκα μου πρέπει να μου συμπαρασταθείς. Κάθε φορά που θα γεννάς θα μου παραδίδει το παιδί?, της είπε. Έτσι την επόμενη φορά που γέννησε η Ρέα, την Δήμητρα, την παρέδωσε στον άσπλαχνο πατέρα της που την έκανε μια χαψιά και αυτήν. Πέρασε ο καιρός και ήρθε η σειρά του γαλανομάτη Ποσειδώνα. Βλέποντας πως γέννησε αρσενικό παιδί η Ρέα χάρηκε ελπίζοντας πως θα αφήσει ο Κρόνος τον υιό του ελεύθερο όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Τον θεώρησε πολύ πιο επικίνδυνο για την εξουσία του καθώς αρσενικό παιδί θα μπορούσε ευκολότερα να του πάρει τον θρόνο. Την ίδια τύχη με τον αδελφό του είχε και ο μελαχρινός Πλούτωνας, που γεννήθηκε μετά.
Απεγνωσμένη η Ρέα έτρεξε στο παλάτι του πατέρα της για να την βοηθήσει. Ο Ουρανός επειδή την λυπήθηκε αλλά πολύ περισσότερο επειδή ήθελε να πάρει εκδίκηση από τον Κρόνο που του πήρε την εξουσία αποφάσισε να την
συμβουλέψει. Έτσι της είπε πως θα έπρεπε να πάει στην Κρήτη και εκεί να γεννήσει, στην συνέχεια θα έπρεπε να γυρίσει στον Κρόνο και να προσποιηθεί μία ψεύτικη γέννα. Έτσι η Ρέα όταν έφτασε η ώρα να γεννήσει τον Δία, είπε στον Κρόνο πως θα πήγαινε επίσκεψη στην Κρήτη, στις ανιψιές της, τις Νύμφες της Ίδης. Εκεί γέννησε σε μία σπηλιά τον Δία και φεύγοντας τον εμπιστεύτηκε στις Νύμφες να τον μεγαλώσουν. Οι Κορυβάντες και οι Κουρήτες χτυπώντας τα δόρατά τους πάνω στη γη σκέπαζαν με τη φασαρία τους το κλάμα του μικρού Δία. Επέστρεψε η Ρέα στο παλάτι παίρνοντας μαζί της ένα λιθάρι που βρήκε στην διαδρομή το οποίο έμοιαζε με τον μικρό Δία. Εκεί προσποιήθηκε με φωνές και κλάματα μία γέννα και στο τέλος παρέδωσε το φασκιωμένο με πάνες λιθάρι στο Κρόνο που το κατάπιε αμέσως χωρίς να το εξετάσει.
Ο μικρός θεός που θα γινόταν ο επόμενος κυρίαρχος του κόσμου, μεγάλωσε στην Κρήτη και εκεί έμαθε από την Μήτιδα για την καταγωγή του. Έται μόλις μεγάλωσε αρκετά έτρεξε στον Κρόνο και του ζήτησε το βασίλειό του. Αρνούμενος να του το παραδώσει ο Κρόνος ακολούθησε μάχη στην οποία ο Δίας κατάφερε να τον δέσει στον θρόνο του. Τότε του έδωσε να καταπιεί ένα βοτάνι που η Μήτιδα του είχε προμηθεύσει και μεμιάς ξεχύθηκαν από το στόμα του όλα τα παιδιά του
Πρώτο βγήκε το λιθάρι που ο Κρόνος είχε καταπιεί νομίζοντας πως είναι ο Δίας και στην συνέχεια ακολούθησαν οι υπόλοιποι θεοί με σειρά αντίστροφη από αυτήν που τα είχε καταπιεί (Πλούτωνας, Ποσειδώνας, Δήμητρα, Εστία και Ήρα). Όλοι μαζί πολέμησαν μετά για να πάρουν την εξουσία και να γινει ο ΔΙΑΣ ο βασιλειας τους (ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑ)
ΟΥΡΑΝΟΣ
Γενικά
Έχει διάμετρο 51000 km περίπου, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του σε 18 περίπου γήινες ώρες και περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο σε 84 γήινα χρόνια. H απόστασή του από τον Ήλιο είναι περίπου 2.870.000.000 km και έχει τον άξονα περιστροφής του σχεδόν παράλληλο στο επίπεδο της τροχιάς του γύρω από τον Ήλιο. Πιστεύεται ότι η αιτία για αυτό το παράδοξο είναι μια σύγκρουσή του με κάποιο άλλο μεγάλο πλανητικό σώμα, σύγκρουση που πιθανά έγινε στην πρώιμη ιστορία του πλανητικού μας συστήματος. Η μέση επιφανειακή του θερμοκρασία είναι -200 βαθμοί Κελσίου. Στον πλανήτη Ουρανό οφείλεται η ονομασία του χημικού στοιχείου Ουράνιο, το οποίο ανακαλύφθηκε από τον Μαρτιν Χάινριχ Κλέπροτ το ίδιο έτος με την ανακάλυψη του πλανήτη από τον Ουίλιαμ Χέρσελ.
Σύσταση-Ατμόσφαιρα
Η ατμόσφαιρά του αποτελείται κυρίως από υδρογονο(H) και ηλιο(He). Το χρώμα του πλανήτη Ουρανού είναι γαλάζιο και ο λόγος είναι ότι το λίγο Μεθανιο που υπάρχει στην ατμόσφαιρά του απορροφά το κόκκινο φως.Δορυφόροι-Δακτύλιοι
Οι μεγαλύτεροι δορυφόροι του Ουρανού
Οι πρώτοι τέσσερις δορυφόροι ανακαλύφθηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα από τους αστρονόμουςW.Herschel και W Lassel. Ένας ακόμα ανακαλύφθηκε από τον G. Kuiper το 1948. Άλλοι δέκα δορυφόροι ανακαλύφθηκαν με τη διέλευση του Voyger 2 το 1986. Από τότε συνεχώς ανακαλύπτονται νέοι δορυφόροι αυτού του πλανήτη από παρατηρητήρια στη Γη. Οι δορυφόροι του Ουρανού παίρνουν τα ονόματά τους από τους ήρωες των θεατρικών έργων του Σαίξπηρ. Σήμερα είναι γνωστοί 27 δορυφόροι.
Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό αυτού του πλανήτη είναι ότι, όπως ο Κρόνος και ο Δίας, έχει ένα σύστημα λεπτών δακτυλίων. Οι δακτύλιοι αυτοί, που είναι τουλάχιστον 11, αποτελούνται από σωματίδια πετρώδους και ανθρακώδους σύστασης. Παρατήρηση από τη ΓηΛόγω της απόστασής του από τη Γη, ο πλανήτης Ουρανός είναι δύσκολα ορατός με γυμνό μάτι. Μπορεί κανείς να τον δει με κιάλια. Με οπτικό τηλεσκόπιο, είναι ορατός σαν γαλαζοπράσινος δίσκος, και δεν είναι δυνατόν να δει κανείς λεπτομέρειες της επιφάνειάς του.
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Το βασίλειο τα κόσμου, πριν από τον Κρόνο, διαφέντευε ο πατέρας του ο Ουρανός. Ο Ουρανός είναι το πρώτο παιδί της Γαίας (Γης) το οποίο γέννησε μόνη της (χωρίς πατέρα), στη συνέχεια γέννησε τα όρη και τον Πόντο (όλα μόνη της χωρίς την παρουσία αρσενικού στοιχείου και έρωτα). Επειδή ήταν τόσο μεγάλος σε μέγεθος ο Ουρανός που μπορούσε και την αγκάλιαζε ολόκληρη, έγινε ο ιδανικός σύζυγός της και μαζί απέκτησαν δεκαοχτώ απογόνους, έξι Τιτάνες, έξι Τιτανίδες, τρεις Κύκλωπες και τρεις Εκατόγχειρες.
Σύμφωνα με την Ολυμπιακή Θρησκεία οι Τιτάνες ήταν η προηγούμενη γενεά θεών, και κατείχαν την θεϊκή εξουσία πριν την άνοδο σε αυτήν των Ολύμπιων θεών.
Πρωτότοκο παιδί τους είναι ο Τιτάνας Ωκεανός ο οποίος ξεχειλίζοντας από τα έγκατα της μητέρας του, πλημμύρισε κάθε κοιλάδα της. Ο Ουρανός ήξερε έχονταμαντικές ικανότητες όπως και η Γη ότι θα έχανε την εξουσία του από κάποιο από τα παιδιά του. Η Γη ήταν πολύ χαρούμενη και περήφανη για το παιδί της αλλά και για το επόμενο που έκρυβε στα σπλάχνα της. Τότε ξεπρόβαλαν και οι τεράστιοι δίδυμοι Τιτάνες Κοίος και Κρείος. Βλέποντας τρία αρσενικά παιδιά ο Ουρανός δεν συγκρατήθηκε και με μιας τα φυλάκισε στα Τάρταρα (τα οποία ήταν τα σκοτεινά
θεμέλια, πάνω στα οποία πατούσε η Γη). Μάταια η έκλαιγε και τον εκλιπαρούσε η Γαία να απελευθερώσει τα παιδιά τους από τα αόρατα δεσμά τους. Ο Ουρανός ήταν αδύνατο να υποχωρήσει φοβούμενος την απώλεια της εξουσίας του. Ίσως αν έκανε κάποια κόρη να τον μαλάκωνε και να μην είχε και αυτή την ίδια τύχη με τα αδέλφια της. Έτσι όταν την επόμενη φορά γεννήθηκε η Τιτανίδα Θεία ο Ουρανός δεν ανησύχησε και πολύ και δεν την φυλάκισε αμέσως. Στην συνέχεια δύο ακόμη Τιτανίδες γεννήθηκαν, η Τηθύς και η Μνημοσύνη. Οι τρεις τους όμως με τα παιχνίδια τους δεν άφηναν τον Ουρανό να ησυχάσει και εκνευρισμένος τις έστειλε και αυτές στα Τάρταρα. Έπειτα γεννήθηκαν οι Τιτάνες Ιαπετός και Υπερίωνας που μεμιάς φυλακίστηκαν και αυτοί. Ύστερα ακολούθησε μεγάλη φασαρία στα έγκατα της γης. Ο Ουρανός δεν μπορούσε να ησυχάσει από την φασαρία αυτή και φοβήθηκε πολύ για το πλάσμα που θα γεννιόταν. Τι ήταν αυτό που έκανε τόση φασαρία; Ήταν οι τρεις τεράστιοι Κύκλωπες, ο Βρόντης ο Ατερώπης και ο Άργης οι οποίοι είχαν από ένα τεράστιο μάτι ο καθένας στο μέτωπο και κρατούσαν σφυριά
με τα τεράστια παντοδύναμα τριχωτά τους χέρια και χάλαγαν τον κόσμο με τις φωνές και τους τσακωμούς τους. Αμέσως τους φυλάκισε και αυτούς ο Ουρανός σε ένα κελί βάζοντας διπλές κα τριπλές κλειδαριές. Τελευταίος από τους Τιτάνες γεννήθηκε ο Κρόνος τον οποίο δένοντάς τον αιχμαλώτισε αμέσως ο πατέρας του στα Τάρταρα. Στην τελευταία της γέννα η Γη ένιωσε ένα παράξενο γαργαλητό στα σπλάχνα της, όμως δεν είπε κάτι στον άντρα της για να μην τον θυμώσει περισσότερο. Υποψιασμένος ο Ουρανός περίμενε να φυλακίσει το παιδί που θα έβγαινε και μόλις αντίκρισε τα τρία αυτά παιδιά πάγωσε από τον τρόμο του. Ήταν οι Εκατόγχειρες. Εκατό χέρια και πενήντα κεφάλια ο καθένας, τριακόσια χέρια και εκατόν πενήντα κεφάλια να μιλάνε συνολικά, μιλούσαν ασταμάτητα όλα μαζί και χτυπώντας με τα χέρια τους αναστάτωναν ολόκληρο το σύμπαν. Αυτούς ο Ουρανός έκλεισε σε ξεχωριστά κελιά και έδεσε κάθε χέρι με αλυσίδα για να μην καταφέρουν ποτέ να δραπετεύσουν.
Η Γη δεν μπορούσε άλλο να ανεχτεί αυτήν την κατάσταση. Όλα της τα παιδιά βρίσκονταν φυλακισμένα στα Τάρταρα και αυτό θα συνεχιζόταν για πάντα αν δεν έκανε κάτι. Αποφάσισε να φτιάξει ένα τεράστια δρεπάνι από σίδηρο που πήρε από τα έγκατά της και στη συνέχεια πήγε στα Τάρταρα να συναντήσει τα παιδιά της.
Αυτά αντικρίζοντάς την, κλαίγοντας της ζητούσαν να τα απελευθερώσει και τότε η Γαία τους είπε πως θα απελευθέρωνε όποιον με το δρεπάνι που κατασκεύασε η ίδια, διαμέλιζε τον Ουρανό. Σάστισαν και φοβήθηκαν όλοι και παρά το μίσος τους για τον άκαρδο κα κακό πατέρα τους κανείς δεν τολμούσε να τα βάλει μαζί του. Έτσι
Η Γαία έσμιξε ερωτικά με τον πρωτότοκο γιο της τον Ουρανό που τον είχε γεννήσει χωρίς να μεσολαβήσει αρσενικό στοιχείο.
η Γαία ανέβηκε κα πάλι πάνω και έκρυψε το δρεπάνι στα σύννεφα. Την επόμενη φορά που κατέβηκε στα Τάρταρα για να δει μήπως κάποιο από τα παιδία της είχε αλλάξει γνώμη, ήταν ο Κρόνος αυτός, ο μικρότερος από τους Τιτάνες που είχε αποφασίσει να εκδικηθεί τον πατέρα του. Ανέβηκαν και οι δύο αυτή τη φορά πάνω και δίνοντας του το τεράστιο δρεπάνι η Γαία του είπε να κρυφτεί πίσω από ένα ψηλό βουνό και να περιμένει εκεί την κατάλληλη ευκαιρία για να χτυπήσει τον Ουρανό. Έτσι όταν έφτασε το βράδυ και ο Ουρανός χαμήλωσε ζητώντας να σμίξει
με την Γη ο Κρόνος βρήκε την ευκαιρία και του έκοψε τα γεννητικά του όργανα αφαιρώντας του ταυτόχρονα την εξουσία. Ντροπιασμένος ο Ουρανός έφυγε ψηλά για το παλάτι του, πέρα μακριά. Φεύγοντας όμως δλινοντας έναν χρησμό, είπε στον Κρόνο πως και αυτός θα πάθαινε τα ίδια από κάποιο από τα παιδιά του.
Τα γεννητικά όργανα του Ουρανού πέσανε στην θάλασσα και από τον αφρό τους γεννήθηκε αργότερα η Αφροδίτη ενώ από το αίμα της θεϊκής πληγής που έπεσε στην Γη οι Ερινύες, οι Γίγαντες και οι Νύμφες.
Ο Κρόνος απελευθέρωσε τα αδέλφια του από την σκοτεινή τους φυλακή. Μετά από λίγο καιρό όμως οι Κύκλωπες και οι Εκατόγχειρες θέλησαν να του πάρουν την εξουσία έτσι, με την βοήθεια των υπολοίπων τιτάνων τους έκλεισε και πάλι στα Τάρταρα.
ΠΟΣΕΙΔΩΝ
Ο Ποσειδώνας είναι ο όγδοος κατά σειρά απόστασης από τον Ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό οφθαλμό, ενώ αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο προσομοιάζει σε πράσινο δίσκο. Στην αστρονομία συμβολίζεται με την τρίαινα.Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε θεωρητικά, πριν παρατηρηθεί με τηλεσκόπιο, λόγω των βαρυτικών του επιδράσεων, (παρέλξεις) που ασκούσε στον Ουρανό το 1843.Ο Γάλλος μαθηματικός αστρονόμος Urbain Leverrier (1811-1877) του αστεροσκοπείου των Παρισίων, υπολόγισε θεωρητικά και υπέδειξε την ακριβή θέση στην οποία έπερεπε να βρίσκεται ένας άγνωστος πλανήτης, όπου και πράγματι βρέθηκε (παρατηρήθηκε) και καταγράφηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1846 από τον Γερμανό αστρονόμο Johan Galle του αστεροσκοπείου του Βερολίνου.Η διάμετρός του είναι περίπου 3,5 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης, ενώ ο όγκος του είναι ίσος με 42 γήινους όγκους. Αντίθετα η πυκνότητα του είναι μικρή και για αυτόν τον λόγο η μάζα του είναι 17 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της Γης.Η επιτάχυνση της βαρύτητας στην επιφάνειά του είναι 13,47 m/sec2.Ποσειδώνεια ΑτμόσφαιραΠεριβάλλεται από πυκνή ατμόσφαιρα που αποτελείται κυρίως από μεθάνιο και υδρογόνο. Υπάρχει ακόμη και ήλιο, σε αναλογία πιθανότατα μικρότερη από 0,25:1 της συγκέντρωσης του υδρογόνου.Ο εντυπωσιακότερος σχηματισμός στην επιφάνεια του πλανήτη είναι η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα στο νότιο ημισφαίριο. Η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα είναι περίπου η μισή της Μεγάλης Ερυθρής Κηλίδας του Δία, με διάμετρο ίση με αυτή της Γης.Ποσειδώνειοι ΔακτύλιοιΣτον Ποσειδώνα παρατηρήθηκαν τέσσερεις δακτύλιοι, ανάλογοι με του Ουρανού και του Κρόνου, οι οποίοι είναι αρκετά λεπτοί και αμυδροί. Αποτελούνται από παγωμένο μεθάνιο και από σωματίδια σκόνης που προέρχονται από θραύσματα συγκρούσεων. Επειδή τα υλικά αυτά δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένα, μερικά τμήματα των δακτυλίων φαίνονται πιο λαμπερά από άλλα.Εκτείνονται σε απόσταση από 40.000 Km πάνω από τα σύννεφα του πλανήτη και μέχρι τα 63.000 Km ενώ το πλάτος τους δεν υπερβαίνει τα 15 με 20 Km.Ο εξωτερικός δακτύλιος ονομάζεται Δακτύλιος Adams και περιέχει τρία ανεξάρτητα τόξα, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα.Ο αμέσως επόμενος ονομάζεται «Γαλάτεια».Στη συνέχεια βρίσκεται ο Le Verrier (του οποίου οι απολήξεις ονομάζονται «Lassell» και «Arago») και τέλος ο αμυδρός αλλά πλατύς δακτύλιος του «Galle».Ποσειδώνειο Μαγνητικό ΠεδίοΤο Μαγνητικό Πεδίο του Ποσειδώνα ομοιάζει με εκείνο του Ουρανού και έχει παράξενο προσανατολισμό. Ο άξονας του μαγνητικού πεδίου σχηματίζει γωνία περίπου 50° με τον άξονα περιστροφής του πλανήτη. Ο λόγος της μεγάλης αυτής απόκλισης δεν είναι ακόμη γνωστός.Η ένταση του μαγνητικού πεδίου είναι περίπου ίση με το 1/5 της έντασης του γήινου μαγνητικού πεδίου.Το μαγνητικό πεδίο πιθανόν να δημιουργείται από κινήσεις αγώγιμου υλικού (ίσως νερού) στα μεσαία στρώματά του.Πλανητικοί ΔορυφόροιΟ Ποσειδών, μέχρι σήμερα, έχει 13 γνωστούς δορυφόρους:Ναϊάς, Θάλασσα, Δέσποινα, Γαλάτεια, Λάρισα,Πρωτεύς, Τρίτων, Νηρηίς, Αλιμήδη, Σαώ, Λαομέδεια, Ψαμάθη, Νησώ.
Αστρολογία.
Στην Αστρολογία ο Ποσειδώνας είναι συγκυβερνήτης των Ιχθύων .
ΑΠΟ ΤΟ http://el.science.wikia.com/
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Από τους ισχυρότερους Ολύμπιους Θεούς των αρχαίων Ελλήνων θεωρούνταν ο Ποσειδώνας. Του ανήκε το Βασίλειο των θαλασσών και ήταν ο εξουσιαστής της καθώς και των πηγών και των γλυκών νερών. Από τους 12 Ολύμπιους θεούς οι 6είναι γυναίκες και οι έξη άνδρες, 6 από αυτούς είναι αδέλφια καθώς είναι παιδιά του Κρόνου και της Ρέας (Δίας, Ποσειδώνας, Πλούτωνας, Ήρα, Εστία και Δήμητρα).
Ο Δίας θεωρείτε ως ο νεότερος και ο απελευθερωτής των άλλων από το στομάχι του πατέρα τους. Ακριβώς επειδή αυτός τους απελευθέρωσε και ηγήθηκε της προσπάθειας κατάκτησης της εξουσίας ήταν αυτός που πρώτος τράβηξε κλήρο στην μοιρασιά που έγινε για τα τρία βασίλεια, του Ουρανού το οποίο ήταν το πλέον ποθητό από όλους, της θάλασσας και του Κάτω Κόσμου το οποίο δεν ήθελε κανένας. Η Γη και ο Όλυμπος ήταν ανοιχτά για όλους τους θεούς για να μπορούν να τα επισκέπτονται όποτε ήθελαν. Τραβώντας πρώτος λαχνό ο Δίας κέρδισε το βασίλειο του Ουρανού. Αυτό εξόργισε τον Ποσειδώνα που ήταν ο επόμενος που θα έπαιρνε λαχνό και στον οποίο τελικά έλαχε η θάλασσα. Η αποδοχή όμως του Δία ως κυρίαρχο του Ουρανού από τον Ποσειδώνα διήρκησε πάρα πολύ και ήρθε μέσα από προσπάθειες ανατροπής του και δοκιμάζοντας κάθε δυνατό τρόπο.
Ως ναυτικός λαός οι Έλληνες δεν γινόταν διαφορετικά από το να είχα Θεό των θαλασσών, θεό που να διατηρεί ήρεμη την θάλασσα και καλοτάξιδη ή να την εξαγριώνει και να ταράσσει ώστε να μην μπορεί κανείς να επιβιώσει σε αυτήν.
Ακόμη και ο πολυμήχανος Οδυσσέας στο ταξίδι της επιστροφής του από την Τροία δυσκολεύτηκε τόσο που έκανε 10 ολόκληρα χρόνια να φτάσει στην Ιθάκη εξαιτίας της κόντρας του με τον Ποσειδώνα μετά την τύφλωση του γιου του, του Πολύφημου. Ναοί του Ποσειδώνα βρίσκονταν κυρίως παραθαλάσσια, σε ακρωτήρια, με γνωστότερο αυτόν του Σουνίου. Σπονδές και θυσίες γινόντουσαν προς τιμή του Ποσειδώνα αλλά και προς εξευμενισμό του προκειμένου τα ταξίδια τους να γίνουν με φιλική θάλασσα. Νόμιμη σύζυγος του Ποσειδώνα είναι η Αμφιτρίτη, μία από τις κόρες του Νηρέα (ένας από τους γέροντες της θάλασσας).
Όπως και ο Δίας έτσι και ο Ποσειδώνας είχε πολλές εξωσυζυγικές επαφές και γέννησε πολλά παιδιά. Τα γνωστότερα είανι ο Θησέας, ο Άτλαντας, ο Πολύφημος και ο Ανταίος(τον οποίο απέκτησε με την γιαγιά του την Γη.
Ο ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ
Ο Πλούτωνας (πλανήτης νάνος)φαίνεται από τη Γη ως αστέρας 15-ου μεγέθους. Η πραγματική του διάμετρος ισούται με 2.370 χλμ. ή με το 0,18 της γήινης.
Ο πλανήτης Πλούτωνας δεν είναι πλέον… πλανήτης: σύμφωνα με την απόφαση της 26ης συνόδου της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης στην Πράγα που ελήφθη στης 24 Αυγούστου, ο Πλούτωνας, αλλά και ο αστεροειδής Κέρες καθώς και το νεοανακαλυφθέν ουράνιο σώμα UB 313, κατατάσσονται πλέον στη νέα κατηγορία των πλανητών νάνων. Έτσι το ηλιακό μας σύστημα αποτελείται πλέον από 8 πλανήτες, 3 πλανήτες νάνους και χιλιάδες άλλα μικρότερα σώματα όπως αστεροειδείς και κομήτες.Εδώ και χρόνια η κοινότητα των αστρονόμων αμφιταλαντευόταν ως προς αυτό το ζήτημα, καθώς, όσο τα τηλεσκόπια και οι διαστημοσυσκευές μας διεισδύουν πέρα από την τροχιά του τελευταίου μεγάλου πλανήτη Ποσειδώνα, στη λεγόμενη ζώνη του Kuiper, ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερ μεγαλύτερα σώματα, τα οποία, χωρίς να είναι αρκετά μεγάλα ώστε να αποκληθούν πλανήτες, δεν είναι και τόσο μικρά ώστε να αποτελούν απλούς αστεροειδείς.Έτσι πλέον ο Πλούτων αποτελεί ένα μέτρο σύγκρισης με το οποίο μελλοντικά θα εντάσσονται στην κατηγορία των πλαηντών νάνων και άλλα παρόμοιου μεγέθους σώματα τα οποία βρίσκονται πολύ πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, βαθιά μέσα στη ζώνη του Kuiper.Γεγονός είναι ότι επί δύο εβδομάδες πριν τη λήψη της τελικής απόφασης, το σώμα των συνέδρων ήταν διακείμενο μάλλον προς τη διατήρηση της έως τότε υφιστάμενης κατάστασης, σύμφωνα με την οποία, το ηλιακό μας σύστημα θα διέθετε 12 πλανήτες, μεταξύ των οποίων τόσο ο Πλούτων, όσο και η Κέρες αλλά και το UB 313. Ωστόσο, αυτή η εποχή χαρακτηρίζεται από έντονες διεργασίες και προετοιμασία για αποστολές διαστημοπλοίων και κατασκευή νέων μεγάλων τηλεσκοπίων, τα οποία θα οδηγήσουν στην ανακάλυψη νέων πλανητοειδών στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Έτσι οι αστρονόμοι ψήφισαν με το πνεύμα των μελλοντικών ανακαλύψεων παρά με γνώμονα το σεβασμό στην παράδοση. Πάντως ενδιαφέρουσες ήταν οι απόψεις πολλών παραγόντων της αστρονομικής κοινότητας, μερικές από τις οποίες σάρκασαν τον τρόπο με τον οποίο ελήφθη η συγκεκριμένη απόφαση. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του αστρονόμου Mike Brown του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), ο οποίος ανακάλυψε τον πλανητοειδή UB 313: «μέσα από αυτή την τρελή διαδικασία που έμοιαζε με τσίρκο, κατά κάποιον τρόπο βρέθηκε η άκρη».Η απόφαση για τον… υποβιβασμό του Πλούτωνα από πλανήτη σε πλανήτη νάνο έκανε το γύρο του κόσμου από όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έλαβε πολύ μεγάλη δημοσιότητα. Άλλωστε ήταν και ένας από τους σκοπούς του 26ου συνεδρίου της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης ο οποίος συγκέντρωσε 2.400 αστρονόμους από όλον τον κόσμο, ήταν ακριβώς να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη και να τη στρέψει, έστω και πρόσκαιρα, στο χώρο της αστρονομίας και του διαστήματος. Πολλοί σχολιαστές αλλά και το κοινό που κατέθεσε την άποψή του στα fora των διάφορων αστρονομικών και μη websites θεωρούν ότι αυτή η απόφαση δεν παίζει κάποιο ουσιαστικό ρόλο στις μελλοντικές ανακαλύψεις. Όμως κάπου εδώ ας θυμηθούμε και τα λόγια του Ουμπέρτο Έκο, ο οποίος είπε ότι «τα πάντα είναι θέμα σημειολογίας»: καθώς φτάνουμε στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα και γίνεται όλο και πιο επιτακτική η ανάγκη για εξεύρεση πόρων και προσέλκυση ενδιαφέροντος για την εξερεύνηση του διαστήματος, είναι απαραίτητη η ανανέωση και της ορολογίας με την οποία εκφράζονται οι νέες ανακαλύψεις.
