Το σκιάχτρο

Το σκιάχτρο

Εκείνο που τον διαφοροποιεί

            Από σκιάχτρο

                        Βαλσαμωμένης

                                    Ανάμνησης έρωτα,

Είναι το πονηρό

                        Πετάρισμα των ματιών,

Όταν περνούνε νέοι

                        Σφιχταγκαλιασμένοι.

Κι όταν γυρνούνε μαλωμένοι,

Εκείνος εύχεται ενδόμυχα

                        Συμφιλίωση,

Για των κορμιών το πολυπόθητο,

                                    Εκρηκτικό

                        Ξεθύμασμα.

Παραλία Καλαμάτας, «Το κύμα», 16/3/2015, εορτασμός Παγκόσμιας Ημέρας Ποιήσεως από τον Κύκλο Ποιητών.

Είναι ωραίον πράγμα οι γέροι σε καφενεία, πάρκα, λεωφορεία, στις αποβάθρες του μετρό, στα βαγόνια που κουβαλάνε φαντάρους στη Λάρισσα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης οικονομικών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων… Είναι εθελοντές της ηδονής, του ορφικού Έρωτα, της χαράς της ζωής, πλατωνικοί εξ ανάγκης κι ουχί εκ πεποιθήσεως. Κοιτούν αλλά δεν τολμούν. «Μην εγγίζετε». Σαν τον καβαφικό γέροντα σε μια γωνιά του καφενείου που αναλογίζεται τι υπόλοιπο έχει ο λογαριασμός του στην τράπεζα του ερωτισμού. Και καλά αυτοί που έχουν επίγνωσιν της ανθρώπινης α-δυναμίας τους κι αυτοσαρκάζονται, είναι φιλάνθρωποι, ελεήμονες, ανεκτικοί, σπλαχνικοί κι ευγνώμονες για τα μικρά δώρα της ζωής. Οι χειρότεροι (τι λέω; οι χείριστοι θα έπρεπε να πω) είναι οι άλλοι, οι «τα φαιά φορούντες», οι ηθικολογούντες, οι ματαιοπονούντες, οι ενοχοποιημένοι, οι «κρυφές», οι ματαιοκάματοι, αυτοί που «και τη μαλακία στραβά τη βαράνε» (κατά τη λαϊκή ρήση – όπως λέει η φίλη μου η Αναστασία, που «και στα αλώνια και στα σαλόνια» στέκει μια χαρά). Αυτούς τους παμπόνηρους εγκληματίες, τους στραγγαλιστές της αυθόρμητης έκφρασης των άλλων, τους κατατάσσω στους εγκληματίες πολέμου, στους εχθρούς της ανθρωπότητας, στην κατηγορία της πανούκλας και της χολέρας. Λιμασμένοι από έρωτα, γίνονται λοιμώδη νοσήματα οι ίδιοι και διασπείρουν το νείκος και τη μισαλλοδοξία τους όπου βρεθούν κι όπου σταθούν. Συνήθως ηθικολογούν στο όνομα του Θεού! Κόλαση που τους περιμένει και τους αξίζει. Ο Θεός είναι Αγάπη, άπειρη καλοσύνη, αγαθότητα και φιλανθρωπία. Δεν ασχολείται με τα εσώρουχά μας, ούτε με τα ιδρωμένα σεντόνια μας, ούτε με τις κλεφτές ματιές που ανταλλάσσουμε συνωμοτικά σε λεωφορεία και τρόλλεϋ.

            Αυτά για την ώρα. Θα επανέλθω, όπως πάντα, δριμύτερος.

            Έρως υπέρ πάντων. Έρως ανίκατε μάχαν. Ελευθερία. Ισότητα. Αδελφοσύνη. Δικαιοσύνη. Ηθική αλλά όχι ηθικολογία. Ανεξαρτησία, αλλά όχι ασυδοσία. Τιμιότητα χωρίς ασυδοσία. Μέτρο. Άνθρωπος. Χρυσή Τομή. Πυθαγόρας.

Leave A Response