«Μιλάει κανείς, Χρηστάκη, ή γαϊδούρια κλάνουνε;», έλεγε κάθε φορά η γιαγιά του, που ο προκομένος ο παππούς γύριζε σπίτι με κοκκινάδια από κραγιόν στο γιακά του πουκαμίσου του. Γνωστός λάτρης του ποδόγυρου ο αθεόφοβος δεν ορρωδούσε προ ουδενός προκειμένου να καταλαγιάσει το πάθος του. Έφαγε μια ολόκληρη περιουσία (την πατρική του, την προίκα της γυναίκας του, ένα τρακτέρ, ένα λεωφορείο κι ένα φορτηγό, που τα είχε αγοράσει με τον πρώτο λαχνό του λαϊκού λαχείου, τον οποίο εκέρδισε δύο φορές, μίαν επί εμφυλίου και μία επί Χούντας – να που πάνε τα λεφτά, και μετά λένε ότι ο Πλούτος δεν είναι τυφλός!).
Όμως το θέμα μας είναι άλλο: πώς διαχειρίζεσαι τους τοξικούς ανθρώπους, όταν μάλιστα είσαι καταδικασμένος να τους ανεχτείς ισοβίως και πώς …ξεφουσκώνεις εκείνους που τα μυαλά τους έχουν πάρει …αέρα!!!
Πρόσφατα, κακόπαθα από έναν Κωλόχοντρο (ναι, έτσι τον λέγανε: όνομα και πράμα!), ο οποίος ήταν αητονύχης ολκής. Είχε συστήσει μια δήθεν φιλανθρωπική εταιρεία με ανύπαρκτο έργο: κάτι πηγάδια στο Πακιστάν πληρώναμε οι αφελείς! Ας προσέχαμε. Εδώ στο Αιγαίο πνίγονται πρόσφυγες και προσφυγόπουλα, ικέτες στα ιερά χώματα της Ελλάδος, οι ίδιοι οι Έλληνες τρώνε από τα σκουπίδια κι εμείς τρέχαμε σαν ανόητοι – που ανόητοι δεν είμαστε, δεν μας το λες – και πληρώναμε σε φιλανθρωπικά γκαλά με σκυλάδες και σκυλούδες σταρ της ανθυποκουλτούρας, αγοράζαμε λαχνούς – του πανακρίβου – για την δήθεν διάνοιξη πηγαδιών στο Πακιστάν, που έχει μουλιάσει από την πολλή βροχή κι από τις νεροποντές και τα ξύλα ακόμα και τα κεραμίδια γεμίζουν κανάτες ολόκληρες!!! Αλλά βέβαια, αν δεν υπήρχαν τα κορόιδα, τα κωθώνια κι οι μαλάκες δεν θα κάνανε χρυσές δουλειές κάτι τυχάρπαστοι σαν κι ελόγου του.
Ο τύπος όμως το είχε μελετημένο το πράγμα. Έψαχνε άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση (πρώην πόρνες, μαστρωπούς, παπάδες παιδεραστές και άλλα φρούτα)… ήταν και καλός ψυχολόγος: προτιμούσε άτομα με έκδηλο πρόβλημα ταύτισης ως προς το πατρικό πρότυπο, ή θύματα βιασμού σε παιδική ηλικία, πάσης φύσεως ορφανά κι ανεπίληπτα, πλην όμως επιτυχημένα επαγγελματικώς και με μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Το Ε9 μετρούσε. Είχε μάλιστα στήσει ολόκληρο δίκτυο από γιατρούς-νοσηλευτές-δικηγόρους-συμβολαιογράφους κι άρπαζε τις περιουσίες ανοϊκών γέρων που είχαν απομείνει μονάχοι τους στον κόσμο [κι είναι πολλοί αυτοί – πιστέψτε με]. Κι έκανε χρυσές δουλειές, μέχρι που έκανε το μοιραίο λάθος. Εκτίμησε κατά προσέγγισιν και δεν πρόσεξε ότι ο εκπαιδευμένος δημοσιογράφος (και μυστικός πράκτωρ τουλάχιστον τριών υπερδυνάμεων!) που είχε διεισδύσει στιος τάξεις του σωματείου Του, δεν ήταν ούτε ορφανό, ούτε χαμηλής αυτοεκτίμησης, ούτε μαζόχα, ούτε… ούτε… Εκεί λοιπόν ο αλαζών κι υπερφίαλος βρήκε το δάσκαλό του. Στις εκλογές για Προεδρείο, ο νεοεισελθείς και παρεισφρύσας είχε καταφέρει με διάφορα κόλπα (εξαγορές-γαλιφιές-σεξουαλικές υπηρεσίες-εξυπηρετήσεις παντός είδους) να προσεταιριστεί μεγάλον αριθμόν εκλεκτόρων. Εκεί που λες την έπαθε ο Κωλόχοντρος. Κι όταν ανακοινώθηκαν τα επίσημα αποτελέσματα κι ανακάλυψε έντρομος ότι εξελέγη στην τελευταία αναπληρωματική θέση (που θα έπρεπε να σκοτώσει πάρα πολλά άτομα για να ανέλθει)… όταν συνειδητοποίησε την αδόκητη θέση στην οποία περιήλθε, έπαθε συγκοπή, έπεσε κάτω κι έσκασε ως καρπούζι. Βέβαια κι ο «διάδοχός» του δεν είχε καλύτερη μοίρα. Εξαφανίστηκε κάποια μέρα με όλο το ταμείο [μην φανταστείτε χοντρά ποσά: κάτι ψιλο-εκατομμύρια ευρώ]. Άλλοι όμως, οι κακές οι γλώσσες, λένε ότι ήταν απλώς αχυράνθρωπος και τα μεγάλα αφεντικά τον τσιμεντώσανε, αφού αρπάξανε τα σολδία βεβαίως κι έχοντας βγάλει τον επικίνδυνα Υπερφίαλο από τη μέση. Με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια… Αυτές οι παροιμίες θα με φάνε. Εγώ έμεινα, γιατί βρήκα πεδίο δόξης λαμπρόν ως προς την παρατήρησιν της ανθρωπίνου Φύσεως. Και μη χειρότερα! Κάπου χάνω κι εγώ. Δεν εξηγείται αλλιώς. Ο ευρών αμειφθήσεται!
