Η ζάλη αποτελεί ένα πολύ συχνό σύμπτωμα των ατόμων της τρίτης ηλικίας. Είναι διάφορες οι συνθήκες οι οποίες στο ηλικιωμένο άτομο μπορούν να προκαλέσουν αυτή την συμπτωματολογία. Η πραγματική ζάλη χαρακτηρίζεται από μία λανθασμένη αίσθηση της κίνησης του σώματος στο χώρο (ζάλη αντικειμενική) ή από μία κυκλική περιστροφή στο περιβάλλον (ζάλη υποκειμενική).
Γενικώς αυτή η μορφή της ζάλης συνοδεύεται από έμμετο, εφίδρωση, χλωμάδα, υπόταση και προκαλείται από παθολογική κατάσταση του αιθουσαίου συστήματος.
Συνήθως αναφέρονται 4 κατηγορίες ζάλης:
- Ο ίλιγγος είναι μία αίσθηση κίνησης, η οποία όμως δεν υπάρχει και περιγράφεται σαν περιστροφή, ή νιώθουν ότι κινούνται οι ίδιοι ή το περιβάλλον γύρω από αυτούς, ενώ παραμένουν ακίνητοι.
- Η αστάθεια είναι μία αίσθηση έλλειψης σταθερότητος ή απώλεια της ισορροπίας που εμφανίζεται σε ορθία θέση ή στην βάδιση.
- Η σκοτοδίνη είναι ένα αίσθημα επικείμενης λιποθυμίας στα επόμενα λεπτά.
- Η μικρή ζάλη είναι μία ετερόκλητη κατηγορία η οποία περιλαμβάνει κάθε μορφή ζάλης που δεν μπορεί να υπαχθεί σε καμία από τις προ πάνω κατηγορίες.
Διαταραχές που συμβάλλουν στην παρουσία ζάλης:
- Εξασθένηση της όρασης.
- Εξασθένηση της ακοής
- Εξασθένηση των νεύρων που μεταφέρουν τις πληροφορίες στον εγκέφαλο και στα λοιπά μέρη του σώματος.
- Πίεση στα νεύρα του τραχήλου.
- Αθηροσκλήρυνση.
- Δυσλειτουργία της αρτηριακής πίεσης και αιματικής ροής.
- Παρενέργειες φαρμάκων.
- Αφυδάτωση – Διαβήτης.
- Ν.
- Διαταραχές της καρδιάς και του καρδιακού ρυθμού.
- Χ.Α.Π.
- Διαταραχές της γλυκόζης.
- Νόσος του Meniere: ο ίλιγγος συνήθως συνοδεύεται από απώλεια ακοής και από εμβοές (ήχοι που μοιάζουν με κουδουνίσματα ή με βρυχηθμό). Η νόσος προκαλείται από παρουσία περίσσειας υγρού στο έσω ους.
Οι πάσχοντες θα πρέπει να αναφέρονται άμμεσα στον ιατρό με στόχο να διορθωθούν ή να ελεγχθούν τα πιθανά αίτια της ζάλης και να καταστούν ικανοί να πραγματοποιούν με ασφάλεια τις καθημερινές τους δραστηριότητες.
Φίλιππος Κανούτος,
Παθολόγος – Ειδικός Γηρίατρος
