Το πιο σύντομο ανέκδοτο: «Πάρε με καμιά φορά κανένα τηλέφωνο να πάμε πουθενά να πιούμε τίποτα». Συνήθως το λέω σε ανθρώπους που μου φέρθηκαν αγενώς, ποδοπάτησαν τους κανόνες της φιλοξενίας ή επέδειξαν δραματικήν ηλιθιότηταν, αγνωμοσύνην ή προσβλητικήν επιπολαιότητα.
Πού είναι το αστείο; Μα πέρα από το προφανές χαριτολόγημα, σπανίως καταλαβαίνουν ότι προσπαθώ τεχνηέντως να τους αποφύγω κι εξακολουθούν να επιμένουν σπάζοντας τα τηλέφωνα! Άι-κιου μπιφτεκιτού ή ραδικιού (ανάλογα, με το αν είστε κρεατοφάγοι, βέγκαν, παμφάγοι ή βετζιτέριαν)!
