Πολλές γυναίκες αδικούνται από καταπιεσμένα, κομπλεξικά, μικροτσούτσουνα κι ανεπαρκή, σεξιστικά «αρσενικά», ειδικά στους χώρους εργασίας, όπου πουτάνες τις ανεβάζουν πουτάνες τις κατεβάζουν, τις ταλαίπωρες γυναικούλες που έχουν κι αυτές μιαν καταπιεσμένη λίμπιντο, την οποίαν δεν ημπορούν να εκτονώσουν εις το σπίτι της οικίας τους υπό το άγρυπνον βλέμμα της πεθεράς (ενίοτε και της ίδιας της χαροκαμμένης – σύνηθες – ή χωρισμένης αλλοφρόνου μητρός των.
Τι να σου κάνουν οι ταλαίπωρες; Σπίτι-δουλειά-μετρό-σπίτι, ήρθαν και βγήκαν από τα ρούχα τους οι γυναίκες. Ξεπηδούν οι ορμόνες τους από τα αυτιά και τα οιστρογόνα έχουν χτυπήσει κόκκινο – προ πολλού… Όπου λοιπόν σκοντάψουν πάνω σε προεξέχοντα φαλλό φανατικού αρσενικού παλαιάς κοπής, εεε, δεν το έχουν και πολύ να αμαρτήσουν αι σκαιαί ταύται ενδίδοντας εις την ακολασίαν. Τις βλέπεις να μπαίνουν να γεμίζουν τα πλαστικά μπουκαλάκια τους με νερό από τις τουαλέτες …αντρών («γιατί στις γυναικείες είναι χαλασμένες οι βρύσες και δεν …στάζουν»), παίρνουν ύφος ναζιάρικο και πολλά υποσχόμενο. Ντύνονται σαν ξέκωλλα. Βιάζονται να κάνουν αμφίσημες δηλώσεις, του τύπου: «Εγώ είμαι έτοιμη για όλα προκειμένου να ανέλθω – ακόμα και πατώντας επί πτωμάτων, που λέει ο λόγος – “γην και ύδωρ” θα δώσω σε όποιον μου υποσχεθεί μίαν μικράν έστω χάριν: μία ολιγοήμερον απουσίαν ή κάτι πιο …διαρκές, εξαρτάται». Και κοιτάνε το άτυχο αρσενικό, «εκεί», κάτω χαμηλά. Μόνο που ενίοτε οι άνδρες δεν τσιμπάνε και το πανάρχαιο αυτό κόλπο δεν πιάνει, είτε επειδή είναι gay (γαυ – σε ελληνικό πληκτρολόγιο) είτε επειδή είναι χορτάτοι είτε επειδή είναι πιστοί στις γυναίκες τους, «βράχος ηθικής» που λένε). Τότε οι ταλαίπωρες «τρώνε πόρτα» και τοίχο και τα λυσσακά τους και τα κλιτσά τους και πάει λέγοντας.
Πουτάνες τις ανεβάζουν οι ατυχήσαντες να συνευρεθούν μετ’ αυτών, αλλά και οι …ανταγωνίστριές τους στο ίδιο ολυμπιακό άθλημα …της μοιχείας.
Μόνο ένα μάγκας και καραμπινάτο αρσενικό, μακρύπεο, καταξιωμένο και αναγνωρισμένο διεθνώς, την ξεστόμισε επιτέλους την καλώς κεκρυμμένην αλήθειαν κι έτσι τότε μπήκε ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Ακούστε το λοιπόν για να μαθαίνετε, αγαπητοί μου αναγνώστες κι άπειροι περί τα ερωτικά. Τάδε έφη ο μακρυκάνης πουτσαράς: «Ξέρετε, ωρέ, ποια είναι η διαφορά της πουτάνας και της καργιόλας; Η πουτάνα πάει με όλους, μα με όλους, μπορώ να σου πω. Η καργιόλα πάει, δυστυχώς, με όλους, εκτός από εμάς τους ιδίους. Αυτά έχω να σας πω κι αμαρτίαν ουκ έχω. Έχω πηδήξει δηλαδή πολλές. Έχω τινάξει πολλές μυγδαλιές. Και καστανιές. Και καρυδιές. Δεν θεωρώ το σεξ αμαρτία. Έλληνες είμαστε. Ερωτικοί. Από αρχαιοτάτων χρόνων…».
Πες τα, χρυσόστομε. Να αγιάσει το στόμα σου. Γιατί μπούχτισα πια μέσα σε τόση υποκρισία κι εθελοτυφλία. Ούτε στρουθοκάμηλοι να ήμασταν!
