Σε μια ιδιωτική εταιρεία με τρία γραφεία, την ώρα που λείπει το αφεντικό – ένεκα ασθενείας ή λόγω …τσιλιμπουρδίσματος – οι υπάλληλοι μαζεύονται (άντρες, γυναίκες – κι όχι άντρες-γυναίκες, αυτό είναι διαφορετικό, κάτι άλλο…). Μαζεύτηκαν λοιπόν όλοι (ανεξαρτήτως φύλου) σε ένα γραφείο (εκεί που είχε τη μεγαλύτερη οθόνη) κι έβλεπαν τσόντες.
Σε μία στιγμή εμφανίστηκε η κινούμενη …εικόνα μίας κυρίας που είχε πάρει ταυτοχρόνως τρεις …κρίνους μέσα στον …Καιάδα της. Τώρα πώς βολεύτηκαν οι τρεις πεοφόροι άντρες σ’ αυτή τη στάση… εεε, λοιπόν, θα σας γελάσω!
Δεν το έχω κάνει και δεν ξέρω τις δυσκολίες τοιούτου εγχειρήματος. Οπότε, εκεί που βλέπαμε αμήχανοι την ψυχαγωγικήν αυτήν ταινίαν, ακούσαμε την πλέον χαμηλοβλεπούσα απ’ όλες, εκείνην που νόμιζες πως έχει ξεχάσει (ή δεν έμαθε ποτέ) πώς γινόταν το …προπατορικό αμάρτημα… την ακούσαμε τη δόλια να αναφωνεί αυθορμήτως (τής …ξέφυγε, μάλλον): «Μα αυτό δεν είναι …μι εις την νι, αλλά …πολύπριζο!!!».
Μείναμε όλοι άναυδοι, ενεοί, που λένε οι καθαρευουσιάνοι. Και μετά, φυσικά, ξεσπάσαμε σε κάτι γέλια που ακουστήκαμε μέχρι απέναντι.
Ακούτε; «Αυτό δεν είναι αιδοίον-αηδίον, αλλά …πολύπριζο!!!».
Και μην με πείτε σεξιστή. Ομολογήστε το: πως γελάσατε με την ψυχή σας και πως θα το διαδώσετε.
Ααα, και μην ξεχάσετε: το copyright δικό μου!
Κωνσταντίνος Μπούρας
