Θλιβερή προσωπικότης: παράνοια μεγαλείου, διαγνωσμένος με διπολική διαταραχή (πρώην μανιοκατάθλιψη), ψυχωσικές κρίσεις και μανία καταδιώξεως, έμοιαζε μάλλον με καρτούν, παρά με πραγματικό άνθρωπο.
Βεβαίως, ήταν γόνος μιας πρώην μεσομικροαστικής αγροτοκτηνοτροφικής οικογενείας από τα Σούρμενα (δανείζομαι το τοπωνύμιο, ποιητική αδεία), μετά η μάννα του οδήγησε τον πατέρα του στην αυτοκτονία (ας είναι καλά ο σκύλος-φύλακάς τους, καθαρόαιμο κυνηγόσκυλο, που αναστάτωσε τον κόσμο με τα ουρλιαχτά του, τους άκουσε όλος ο Υμηττός, από τη Μονή Καισαριανής μέχρι του Παπάγου κι έτσι βρέθηκε το άτυχο πτώμα – είχε βάλει την καραμπίνα στο στόμα κι είχε πυροβολήσει, γαρύφαλλο ο εγκέφαλος, πατημένο στο χώμα…), για να μπορεί μετά η εύθυμος-τεθλιμμένη χήρα να νταραβερίζεται ανοιχτά με έναν μεγαλοδικηγόρο, τζιμάνι στις απάτες και στις πλαστογραφήσεις χαρτών του δασαρχείου, τίτλων ιδιοκτησίας και διαθηκών μοναχικών υπερηλίκων από γνωστό γηροκομείου του κέντρου (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε).
Απολύτως …αμοράλ τα άτομα αυτά βρέθηκαν να νέμονται τα μισά βορειοανατολικά προάστια, την καυτή δεκαετία του χίλια εννιακόσια εξήντα, τότε που βοσκούσαν ανέμελα προβατάκια και κοτούλες στα Βριλήσσια και στο Μαρούσι, «δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα», η αστυφιλία έδινε κι έπαιρνε, η άναρχη δόμηση πλούτιζε τους υπάλληλους της πολεοδομίας, πολιτικούς και τα τσιράκια τους…
Βεβαίως ο χαζός νεαρός, πρωτότοκος γόνος της «καλής» αυτής οικογενείας σπούδασε εις την αλλοδαπήν (γιατί δεν υπήρχε καμία απολύτως περίπτωσις να περάσεις στις εγχώριες πανελλήνιες εξετάσεις), αγόρασε και κάτι διδακτορικά δι’ αλληλογραφίας, μέχρι και τίτλους ευγενείας από το libro d’oro του πάλαι ποτέ Τζάντε εφηύρε και στο τέλος (στα πενήντα του) γύρισε παντελώς αποτυχημένος και μόνος στη …Σταμάτα (δανείζομαι πάλι το τοπωνύμιο) για να το παίξει …εθνικός ευεργέτης.
Καταπάτησε (ακόμα) μια δασική έκταση, την έχρισε χώρο ανεγέρσεως πρωτοποριακού νοσοκομείου κι ετοιμαζόταν να αυτοχρισθεί …εθνικός ευεργέτης (ακόμα και κέρινο ομοίωμά του στο Μουσείο της …Μαντάμ Τυσώ ετοίμαζε!!!) μέχρι που πρόλαβε ο ζουρλομανδύας και τον έκλεισε σε γνωστό φρενοκομείο των Αθηνών, λίγο πριν την Ελευσίνα, όπου έκανε παρέα με τον …Ναπολέοντα και άλλες διασημότητες. Θλιβερή προσωπικότητας.
Μα γιατί τα λέω όλ’ αυτά; Μα φυσικά για λόγους εκπαιδευτικούς.
Η παρατήρησις της ανθρωπίνου φύσεως είναι το καλύτερο κι απολεσματικότερο εργαλείο αυτογνωσίας. Λεπτομέρεια. Κυκλοφορούσε με μια φτηνή μασέλα που στηριζόταν σε δύο σάπια πάνω δόντια, γιατί φοβόταν τις ενέσεις και δεν είχε επισκεφθεί ποτέ οδοντίατρο… Απαπαπα!
Μα όλα τα περίεργα σε αυτή τη χώρα συμβαίνουν; Θλιβερό. Θλιβερό και μπανάλ.
Και να φανταστείς ότι αυτός ο άνθρωπος φανταζόταν ότι ανήκε στην αριστοκρατία αυτού του τόπου.
Ψώώώώνιιιιιιιιιιιααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!
