α. Ποιήτριες. Έτοιμες για όλα. Κολλάνε γραμματόσημο στα σύννεφα με το σάλιο τους. Τα πάντα για το εργάκι τους το ανύπαρκτο. Τα παιδιά τους τα έχουνε χεσμένα. Για τα τυπωμένα πονήματά τους όμως γίνονται σκύλες, λέαινες, ύαινες κι αλίμονο σε όποιον τολμήσει να τις αμφισβητήσει!
Η μία κατήργησε την κυλόττα. Γιατί κουραζόταν να την …ανεβάζει. Στο …κατέβασμα δεν είχε πρόβλημα. Έπεφτε μόνη της.
Η άλλη «ξεχνούσε» μέσα στις ποιητικές της συλλογές ημίγυμνες φωτογραφίες από πλαζ γυμνιστών (ή …περίπου). Τις πόζες της θα ζήλευαν κι οι πιο φτασμένες πορνοστάρ. Κάποιοι φρίκαραν, ένας την έβρισε (ιδρώνει το αυτί της πουτάνας; Η δουλειά της είναι…), μερικοί τσίμπησαν το δόλωμα. Και τότε …άνοιξεν ο δρόμος προς τα βραβεία και τις διακρίσεις. Εμ βέβαια, «της κοντής ψωλής κι οι τρίχες τής φταίνε». Αν το ψάχνει ο άλλος για να κατουρήσει και δεν το βρίσκει, βαυκαλίζεται ότι την πήδηξε την ποιήτρια. Με τι προσόντα, ρε; Κι εκείνη; Εκείνη το …κατάλαβε; Ή απλώς κατουριόταν και ντρεπόταν να σου το πει πως την γαργαλάς με το ανύπαρκτο μόριό σου; Κυριολεκτικά.
β. Μια μέρα θα γίνω περφόρμερ, ηθοποιός, καμποτίνος, υποκριτής. Θα το γράφει κι η ταυτότητά μου. Τζάμπα δηλαδή διασκεδάζω τόσα χρόνια τα πλήθη; Κι η θλίψη μου εμένα, βαθιά μέσα μου, έχει χτυπήσει κόκκινο. Τι να πεις άμα σέρνεις τον πόνο όλης της οικουμένης; Ζωντανών και πεθαμένων. Κυρίως αυτών.
γ. Θα γίνω κάτι μεταξύ «Άλλαν αΝτ’ άλλων» και «Γκρέτας Αγάρμπω».
δ. Ουκ εν τω πολλώ το ευ, λένε. Όμως το …μακρύ και χάριν έχει. Κανείς… κανέναν δεν είδα ποτέ να διαφωνεί για την ποσότητα. Για την ποιότητα, ελάχιστοι… νοιάζονταν. Και νοιάζονται τώρα. Αυτή η τελειοθηρία θα μας φάει. Μανία κατάντησε τούτος ο εμπαιγμός σε έναν κόσμο βουλιμικό, επεκτατικό, ανικανοποίητο. Σαν τους ιούς καταντήσαμε. Βακτηρίδια και μύκητες.
ε. Θα αγαπήσω τους ανθρώπους για να μην μισήσω τον εαυτό μου.
στ. Είχες αποθέματα μοναξιάς. Είχες πλούσια ψυχή. Γι’ αυτό άντεξες τα χρόνια της δυστυχίας.
ζ. Ασκητική. Στο Φως, ναι. Αν δεν περάσεις μέσα από το Σκοτάδι δεν Το εκτιμάς. Σιγή. Μαργαριτάρια δεν ταΐζεις τα γουρούνια στο νησάκι της Κίρκης. Με τον Οδυσσέα αιχμάλωτο. Προσωρινώς. Κι ο νοών νοείτω !!! Κανένα φράγμα δεν μπαίνει ανάμεσα σ’ εμάς και στην αναζήτηση Τής Αλήθειας…
Photo by Kyle Head on Unsplash
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
