Γεννήθηκε το 1902. Εμφανίστηκε στη σκηνή από το 1923, μάλλον από αυτοδίδακτος. Αναδείχθηκε στην επιθεώρηση και στο μουσικό θέατρο.
Ξεκίνησε με το θίασο «Ελληνικής οπερέτας» του Γιάννη Παπαϊωάννου όπου έπαιξε όμως κυρίως σε έργα Στράους και Λέχαρ. Συνεργαζόμενος με τους Μ.Φλερύ, Ν.Γλυνό, Κ.Στολίγκα, Π.Άλβα, Στ.Ιατρίδη και άλλους, συγκροτούσε θιάσους με τους οποίους περιόδευσε στην επαρχία με έργα μουσικού ρεπερτορίου.
Μεταπολεμικά βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη σε θίασο με τους Σπύρο Πατρίκιο, Σοφία Βερώνη, Μπέμπα Δόξα κ.α. με τους οποίους παρουσίασε μικτό πρόγραμμα επιθεώρησης και βαριετέ.
Το 1951 συγκρότησε δικό του θίασο με τη Σοφία Βερώνη ανεβάζοντας επιθεώρηση στο θέατρο Μετροπόλ της Θεσσαλονίκης.
Το 1960 βρίσκεται στο θέατρο “Μον Σινέ” στον Βύρωνα όπου, πάλι με δικό του θίασο, ανέβασε οπερέτες και επιθεωρήσεις. Παράλληλα εργάστηκε ως καλλιτεχνικός διευθυντής στο θέατρο Άλσους Παγκρατίου.
Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Ταμείου Αλληλοβοηθείας του ΣΕΗ.
Ο Χρυσοχόος είχε υποδυθεί κατ’ επανάληψη σε επιθεωρησιακά σκετς τον ρόλο του Ελευθέριου Βενιζέλου, τον οποίο μιμείτο με μεγάλη επιτυχία.
Πέθανε το 1993. Η σύζυγός του Αρίστη ήταν και αυτή ηθοποιός.
Φιλμογραφία
Ωρκίσθηκα εκδίκησι (1952)
Ο άχρηστος της κοινωνίας (1956)
Ανθισμένη αμυγδαλιά (1959) [Μπαϊρακτάρης]
Μαλάμω (1960)
Ηδονή και πάθος (1960) [μεθυσμένος στην ταβέρνα]
Γάμος αλλά ελληνικά (1964) [πατέρας της Μίνας]
Ενωμένοι στη ζωή και το θάνατο (1964)
Το πρόσωπο της ημέρας (1965) [άραβας εμίρης]
Η γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965) [ιερέας]
