Κι ήρθεν ο ηγούμενος μοναστηριού, το οποίον αναστηλώνει γνωστή δημόσια υπηρεσία, στην ευρύτερη …περιοχή ενός …αιρετικού, κομουνιστή (;) δημάρχου με ελευθέριες σεξουαλικές συμπεριφορές, ο οποίος δεν δίστασε να ομολογήσει σε τηλεοπτική εκπομπή άλλου γνωστού …πρωταθλητού [στο εν λόγω σπορ; – σε άλλο; – δεν γνωρίζω επακριβώς,
γιατί δεν ήμουν παρών ούτως ή άλλως εις ουδεμίαν ευωχίαν αυτών των καλών Κολωνακιωτών κυρίων και κυρίων αδιακρίτως]… Ο πρώην «μάτσο» [ανδροπρεπής, καλέ] γαμιάς (έτσι νομίζαμε) δήλωσε ευθαρσώς «στον αέρα» και σε εθνική εμβέλεια ότι …τον έχει πάρει, ότι έχει πάει δηλαδή με άντρα κι ότι είναι ο μόνος «σοβαρός» διάσημος άνθρωπος που το ομολογεί ανοιχτά. [Επιβεβαίωση της παροιμίας «χθεσινός κωλομπαράς αυριανός πούστης»]. Εξάλλου, όπως δήλωσε στον εμβρόντητο (!) οικοδεσπότη του: «Μόνο εγώ έχω πάει; Το ψάρι ψήνεται και από τις δύο πλευρές πάντα! Στην Ελλάδα ο μόνος που έχει πάει με άντρα είμαι εγώ, εντάξει!».
Ο καλός μας λοιπόν ο καλόγερος, αμάρτησε στην επίσκεψή του στο Δημόσιο Ίδρυμα Ατόμων με ειδικές ανάγκες και άλλες …ιδιαιτερότητες, αφού «τσίμπησε» το δόλωμα που του έριξε κωλοπετσωμένη τζιβιτζιλού, γνωστή για το επιτήδειον τού εσωτερικού τού…μεταξωτού εσωρούχου της, και της απάντησε βεβιασμένα κι εσπευσμένως στην δήθεν αθώα ερώτηση: «Μα καλά, αφού ο δήμαρχός σας, έχει πάει με τόσες γυναίκες – είναι γνωστό τοις πάσι – κι είναι και παντρεμένος, με παιδί… πώς μπορεί να πηγαίνει και με άτομα του ιδίου φύλου;». Ο αγαθός γέροντας, που δεν ήταν καθόλου μα καθόλου αγαθιάρης, κοίταξε την ερωτώσαν και διαρκώς ερωτευμένην, με τους πάντες και τις πάσες, που θα μπορούσαν να της εξασφαλίσουν γρήγορη κοινωνική και οικονομική άνοδο… την κοίταξε λοιπόν με ένα εύγλωττο ύφος, του στυλ «πόσα ξέρει ο κώλος σου, εσένα! δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος» και της απάντησε εν πλήρει αριστοφανική αθυροστομία, αφήνοντάς την εμβρόντητη: «Μα, αγαπητή μου, του δημάρχου μας δεν του σηκώνεται, αν δεν υπάρχει δεύτερος πούτσος στο χώρο, σκληρός, βαρβάτος κι ετοιμοπόλεμος!». Η «κυρία» έκανε μέρες να συνέλθει κι αναμετέδιδε αυτή τη στιχομυθία παντού, ακόμα κι εκεί που δεν ταίριαζε διόλου και την κοιτούσαν κιόλας περίεργα. Όμως όλο αυτό το …αρχαιοελληνικό ξεμπρόστιασμα την υπερέβαινε. «Αααα, όλα κι όλα, πουτάνες ξεπουτάνες, ξεκωλιάρες ή καργιόλες, έχουμε κάποια όρια – πώς να το κάνουμε;». Κι όπως είπε σε μια κολλητή φίλη της: «Άλλο να τα κάνουμε, Κατίνα μου, κι άλλο να τα λέμε. Ελεύθερα, ανοικτά, ανενδοίαστα, ανερυθρίαστα! Ε, όχι!!! Δεν είναι τόόόσοοο απελευθερωμένη η ελληνική κοινωνία. Κι ας φαίνεται… Να σου πω… τι κάνεις το βράδυ; Πού θα πάμε απόψε να τη βρούμε;»…
Καλά, παιδιά, έλεος! Μην το χάσουμε τελείως… Για όλα είχα προετοιμαστεί στην εφηβεία μου, εκτός από ένα: να είμαι ο πιο λογικός στην παρέα, στα πενήντα πέντε μου!!! Κρατηθείτε κι από τις χειρολαβές. Προσδεθείτε. Αναμένονται αναταράξεις. Όταν όλοι αυτοί οι μεσαιωνικοί νόες μας κατακλύσουν από παντού και θελήσουν να μας επιβάλλουν τα «πιστεύω» τους. Τότε θα ψάξουμε τους αρχαίους ημών προγόνους να τους ρωτήσουμε πώς απέκρουσαν δύο φορές επιτυχώς τους θεοκρατούμενους Πέρσες…
