Τυφώνας ονομάζεται στην Μετεωρολογία ένα σύστημα θύελλας με μία κλειστή περιστροφική (κυκλωνική) κυκλοφορία γύρω από ένα ήρεμο κέντρο χαμηλής βαρομετρικής πίεσης, γνωστό ως μάτι του τυφώνα (eye of the hurricane). Το όνομα υπογραμμίζει την προέλευσή τους στην τροπική ζώνη και την κυκλωνική φύση τους.
Τα συστήματα αυτά δημιουργούνται πάνω από θερμούς ωκεανούς ή μεγάλες θάλασσες υπό ορισμένες προϋποθέσεις, αλλά ποτέ πάνω από στεριές, και όταν φτάνουν σε ψυχρότερα νερά ή στεριά, διαλύονται. Εχετε αναρωτηθεί ωστόσο γιατί και ποιοι δίνουν ονομασίες στους τυφώνες;
Κατά το 19ο αι. οι τυφώνες στην Καραϊβική έφεραν το όνομα του αγίου που γιόρταζε την ημέρα εκδήλωσης του φαινόμενου. Αργότερα, οι μετεωρολόγοι άρχισαν να περιγράφουν τους τυφώνες με τις γεωγραφικές συντεταγμένες της θέσης όπου εκδηλώνονταν, γρήγορα όμως συνειδητοποίησαν ότι ήταν ευκολότερο να χρησιμοποιούν σύντομα, διακριτά ονόματα, τα οποία υπόκεινται σε μικρότερη πιθανότητα λάθους σε σχέση με τις παλαιότερες, δύσχρηστες μεθόδους. Τα πλεονεκτήματα αυτά είναι πολύ σημαντικά για την ανταλλαγή λεπτομερών πληροφοριών από εκατοντάδες σταθμούς, παράκτιες βάσεις και πλοία στους ωκεανούς.
Για το λόγο αυτό ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός αναπτύσσει μια λίστα με ονόματα που έχουν εκχωρηθεί με αλφαβητική σειρά. Τα ονόματα μπορεί να επαναληφθούν μετά από ένα διάστημα έξι ετών, αλλά τα ονόματα των ιδιαίτερα σοβαρών καταιγίδων έχουν οριστικά αποσυρθεί από τη χρήση .
Το 1978, οι μετεωρολόγοι παρακολουθούσαν καταιγίδες στο ανατολικό Βόρειο Ειρηνικό οπότε και άρχισαν να «βαφτίζουν» με αντρικά ονόματα τις καταιγίδες. Για κάθε έτος, υπάρχει μια λίστα με 21 ονόματα που κάθε ένα αρχίζει με διαφορετικό γράμμα της αλφαβήτου (τα ονόματα που αρχίζουν με τα γράμματα Q, U, X, Y και Z δεν χρησιμοποιήθηκαν). Η πρώτη τροπική καταιγίδα της χρονιάς δόθηκε το όνομα που αρχίζει με το γράμμα «Α», το δεύτερο με το γράμμα «Β» και ούτω καθεξής.
Η χρήση γυναικείων ονομάτων καθιερώθηκε τη δεκαετία του 1940, υπό την επίδραση του μυθιστορήματος «Καταιγίδα» του Τζορτζ ρ. Στιούαρτ που εκδόθηκε το 1941. Από το 1953, οι τυφώνες παίρνουν τα ονόματά τους από καταλόγους που εκπόνησε το Εθνικό Κέντρο Τυφώνων των ΗΠΑ, οι οποίοι ενημερώνονται σήμερα από μια διεθνή επιτροπή του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού. Οι κατάλογοι αυτοί είχαν γυναικεία ονόματα μέχρι το 1979, αλλά έκτοτε άρχισαν να χρησιμοποιούνται και αντρικά. Συνολικά, χρησιμοποιούνται έξι κατάλογοι με 21 ονόματα για κάθε έτος, με εναλλασσόμενη σειρά για παράδειγμα, ο κατάλογος του 2004 θα ξαναχρησιμοποιηθεί το 2010. Εξαίρεση στον κανόνα αποτελούν οι τυφώνες που αφήνουν πίσω τους πολλούς νεκρούς ή καταστροφές, οπότε, για λόγους ευαισθησίας, δεν ξαναχρησιμοποιείται το όνομά τους, αλλά αφαιρείται από τους καταλόγους και αντικαθίσταται από άλλο. Τα ονόματα αυτά ακολουθούν αλφαβητική σειρά. Σε περίπτωση που υπάρξουν περισσότερες από 21 τυφώνες μέσα σε ένα έτος, ο 22ος και οι υπόλοιποι, ονοματίζονται με γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου («Αλφα», «Βήτα» κ.ο.κ.)
Τα ονόματα που χρησιμοποιούνται για τις πρόσφατες και μελλοντικές καταιγίδες Ατλαντικού που απαριθμούνται στον παρακάτω πίνακα:
Τυφώνας ονομάζεται στην Μετεωρολογία ένα σύστημα θύελλας με μία κλειστή περιστροφική (κυκλωνική) κυκλοφορία γύρω από ένα ήρεμο κέντρο χαμηλής βαρομετρικής πίεσης, γνωστό ως μάτι του τυφώνα (eye of the hurricane). Το όνομα υπογραμμίζει την προέλευσή τους στην τροπική ζώνη και την κυκλωνική φύση τους.
Τα συστήματα αυτά δημιουργούνται πάνω από θερμούς ωκεανούς ή μεγάλες θάλασσες υπό ορισμένες προϋποθέσεις, αλλά ποτέ πάνω από στεριές, και όταν φτάνουν σε ψυχρότερα νερά ή στεριά, διαλύονται. Εχετε αναρωτηθεί ωστόσο γιατί και ποιοι δίνουν ονομασίες στους τυφώνες;
Κατά το 19ο αι. οι τυφώνες στην Καραϊβική έφεραν το όνομα του αγίου που γιόρταζε την ημέρα εκδήλωσης του φαινόμενου. Αργότερα, οι μετεωρολόγοι άρχισαν να περιγράφουν τους τυφώνες με τις γεωγραφικές συντεταγμένες της θέσης όπου εκδηλώνονταν, γρήγορα όμως συνειδητοποίησαν ότι ήταν ευκολότερο να χρησιμοποιούν σύντομα, διακριτά ονόματα, τα οποία υπόκεινται σε μικρότερη πιθανότητα λάθους σε σχέση με τις παλαιότερες, δύσχρηστες μεθόδους. Τα πλεονεκτήματα αυτά είναι πολύ σημαντικά για την ανταλλαγή λεπτομερών πληροφοριών από εκατοντάδες σταθμούς, παράκτιες βάσεις και πλοία στους ωκεανούς.
Για το λόγο αυτό ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός αναπτύσσει μια λίστα με ονόματα που έχουν εκχωρηθεί με αλφαβητική σειρά. Τα ονόματα μπορεί να επαναληφθούν μετά από ένα διάστημα έξι ετών, αλλά τα ονόματα των ιδιαίτερα σοβαρών καταιγίδων έχουν οριστικά αποσυρθεί από τη χρήση .
Το 1978, οι μετεωρολόγοι παρακολουθούσαν καταιγίδες στο ανατολικό Βόρειο Ειρηνικό οπότε και άρχισαν να «βαφτίζουν» με αντρικά ονόματα τις καταιγίδες. Για κάθε έτος, υπάρχει μια λίστα με 21 ονόματα που κάθε ένα αρχίζει με διαφορετικό γράμμα της αλφαβήτου (τα ονόματα που αρχίζουν με τα γράμματα Q, U, X, Y και Z δεν χρησιμοποιήθηκαν). Η πρώτη τροπική καταιγίδα της χρονιάς δόθηκε το όνομα που αρχίζει με το γράμμα «Α», το δεύτερο με το γράμμα «Β» και ούτω καθεξής.
Η χρήση γυναικείων ονομάτων καθιερώθηκε τη δεκαετία του 1940, υπό την επίδραση του μυθιστορήματος «Καταιγίδα» του Τζορτζ ρ. Στιούαρτ που εκδόθηκε το 1941. Από το 1953, οι τυφώνες παίρνουν τα ονόματά τους από καταλόγους που εκπόνησε το Εθνικό Κέντρο Τυφώνων των ΗΠΑ, οι οποίοι ενημερώνονται σήμερα από μια διεθνή επιτροπή του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού. Οι κατάλογοι αυτοί είχαν γυναικεία ονόματα μέχρι το 1979, αλλά έκτοτε άρχισαν να χρησιμοποιούνται και αντρικά. Συνολικά, χρησιμοποιούνται έξι κατάλογοι με 21 ονόματα για κάθε έτος, με εναλλασσόμενη σειρά για παράδειγμα, ο κατάλογος του 2004 θα ξαναχρησιμοποιηθεί το 2010. Εξαίρεση στον κανόνα αποτελούν οι τυφώνες που αφήνουν πίσω τους πολλούς νεκρούς ή καταστροφές, οπότε, για λόγους ευαισθησίας, δεν ξαναχρησιμοποιείται το όνομά τους, αλλά αφαιρείται από τους καταλόγους και αντικαθίσταται από άλλο. Τα ονόματα αυτά ακολουθούν αλφαβητική σειρά. Σε περίπτωση που υπάρξουν περισσότερες από 21 τυφώνες μέσα σε ένα έτος, ο 22ος και οι υπόλοιποι, ονοματίζονται με γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου («Αλφα», «Βήτα» κ.ο.κ.)
