Ο Λούρος είναι ποταμός της Ηπείρου με συνολικό μήκος 80 χλμ. Πηγάζει από το όρος Τόμαρος, διασχίζει μία στενή χαράδρα κατηφορίζοντας προς τον νομό Πρέβεζας, περνάει από τα χωριά Βούλιστα, Μουσιωτίτσα, Παναγιά, Κλεισούρα, και μετά το χωριό Κερασώνα τα νερά του εγκλωβίζονται από το Τεχνητό Υδροηλεκτρικό Φράγμα της ΔΕΗ Λούρου, ύψους 25m και πλάτους 70m. Ένα τμήμα των υδάτων του Λούρου, διοχετεύεται με σήραγγα ανατολικά μέσα από λόφο (κατασκευή: 1963), και ξαναπέφτει στο κεντρικό τμήμα του ποταμού, λίγο πριν το χωριό Αγιος Γεώργιος. Ο Λούρος εκβάλλει στον Αμβρακικό κόλπο όπου σχηματίζεται το δέλτα Λούρου, που αποτελεί σημαντικό οικοσύστημα.
Υπήρξε από την αρχαιότητα σημαντικός για την ύδρευση κοντινών μεγάλων αστικών κέντρων όπως η Νικόπολη, με πληθυσμό 300 χιλιάδων κατοίκων. Γι’ αυτό το σκοπό κατασκευάστηκε το 31 π.Χ., με εντολή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αυγούστου Οκτάβιου, το τεράστιο για την εποχή υδραγωγείο του Λούρου. Μεγάλα και εντυπωσιακά τμήματα του βρίσκονται κοντά στο χωρίο του Αγίου Γεωργίου, μέσα σε κατάφυτη περιοχή που διασχίζει ο Λούρος.
Στην Εθνική Οδό από τα Ιωάννινα πρός Αθήνα στο Χωριό Βουλιάστα, αναβλύζει η κύρια πηγή του ποταμού. Πρόκειται για μία μικρή στρογγυλή λιμνούλα στην οποία καθρεφτίζονται οι καταπράσινες πλαγιές των λόφων γύρω της. Τα νερά της έχουν ένα μοναδικό γαλαζοπράσινο χρώμα ενώ η έντονη και σπάνια διαύγεια αυτών προσφέρει ένα μοναδικό θέαμα που αξίζει να δείτε κάνοντας τον περιμετρικό περίπατο.
Εδώ έκανε και τα πρώτα της βήματα η πεστροφοκαλλιέργεια με την ίδρυση
του ιχθυογενετικού σταθμού των πηγών του Λούρου στης αρχές
της δεκαετίας το 60
Η Κοιλάδα του Λούρου είναι κλειστή στο πάνω τμήμα της. Τα στενά περάσματα του ποταμού βρίσκονται στο μέσον της διαδρομής του από το Χωριό Βουλιάστα έως και το Χωριό Κουκλέσι.
Στην περιοχή αυτή κυριαρχούν υδρόμυλοι νεροτριβές παλιά υδραγωγία καθώς και τα περίφημα “Χάνια”, που υπήρξαν σημαντικά στοιχεία οργάνωσης του χώρου κατά το παρελθόν και τα ίχνη τους είναι ακόμη αρκετά ορατά. Τα “Χάνια” βρίσκονται πάνω στο οδικό δίκτυο σε αντίθεση με τα χωριά που βρίσκονται ψηλά.
Το Χάνι Σιαφίκ Μπέη στο Κουκλέσι, το Τέροβο και το Εμίν Αγά είναι τόποι αφίξεων και αναχωρήσεων άλλων εποχών αλλά και στάσεις ξεκούρασης στην σημερινή εποχή
