Η ουροδόχος κύστη μοιάζει με ένα μπαλόνι που στη βάση έχει έναν υδραυλικό μηχανισμό, τον ουρηθρικό σφιγκτήρα. Κάθε φορά που η κύστη γεμίζει από ούρα, ο εγκέφαλος δίνει το σήμα στον μυ της κύστης να «σφιχτεί» ώστε να προωθηθεί το περιεχόμενο προς την ουρήθρα. Την ίδια στιγμή, το πυελικό τοίχωμα (μύες) και ο σφιγκτήρας χαλαρώνουν. Η ουροδόχος κύστη αδειάζει 4 έως 7 φορές την ημέρα.
Οι ασθενείς που πάσχουν από υπερδραστήρια κύστη αισθάνονται την ανάγκη να πάνε στην τουαλέτα περισσότερες από 7 φορές την ημέρα. Έχουν το σύμπτωμα της επιτακτικής ούρησης ακόμα και όταν η κύστη τους δεν είναι γεμάτη, ενώ κάποιες φορές παρουσιάζουν και ακράτεια. Επίσης, κάθε βράδυ αναγκάζονται να ξυπνήσουν για να πάνε στην τουαλέτα περισσότερες από 1 φορές.
Ο γιατρός αφού αποκλείσει το ενδεχόμενο κυστίτιδας ή και άλλων παθήσεων του νευρικού συστήματος, τότε θα προχωρήσει σε διαγνωστικούς ελέγχους για την ύπαρξη λήθων ή όγκων στην ουροδόχο κύστη. Ωστόσο, σε κάποιες γυναίκες η αιτία που οδηγεί στην πάθηση παραμένει άγνωστη.
Οι διαγνωστικές εξετάσεις περιλαμβάνουν την ανάλυση ούρων, το υπερηχογράφημα της ουροδόχου κύστης,την κυστεοσκόπηση και κυρίως τον ουροδυναμικό έλεγχο, ο οποίος θα θέσει την οριστική διάγνωση.
Οι συντηρητικές θεραπείες
Η θεραπεία περιλαμβάνει κατ” αρχάς την αλλαγή ορισμένων συνηθειών, όπως την κατανάλωση καφέ, τσάι και αναψυκτικών τύπου κόλα επειδή περιέχουν καφεΐνη, αλλά και την αποφυγή του αλκοόλ και της υπερβολικής κατανάλωσης χυμών φρούτων. Σε δεύτερη φάση τη λύση μπορεί να δώσει η εκπαίδευση της κύστης, η οποία στοχεύει στο να αυξήσει τον χρόνο μεταξύ των επισκέψεων στην τουαλέτα.
Κάποια φάρμακα μπορεί να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της υπερδραστήριας κύστης, ωστόσο μερικές ασθενείς παρουσιάζουν δυσάρεστες παρενέργειες, όπως ξηροστομία και δυσκοιλιότητα.
Αν οι συντηρητικές θεραπείες δεν φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, τότε ο γιατρός θα συστήσει τη χρήση βοτουλινικής τοξίνης (botox) ως μέσο αντιμετώπισης της υπερδραστήριας κύστης. Η ουσία εγχύεται στην κύστη με τοπική αναισθησία προκαλώντας χαλάρωση του μυός που την περιβάλλει και αυξάνοντας τη χωρητικότητά της. Υπολογίζεται ότι οκτώ στους δέκα ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αυτή τη θεραπεία είχαν θεαματικά αποτελέσματα. Ωστόσο, η θεραπεία θα πρέπει να επαναληφθεί μετά την πάροδο εννέα μηνών.
Άλλες λύσεις είναι η διέγερση του πυελικού και του ιερού νεύρου, που σχετίζονται με την κένωση της ουροδόχου κύστης.
