Το Αλατζά Ιμαρέτ, που σημαίνει “Πολύχρωμο άσυλο”, ή Ισάκ Πασά Τζαμί βρίσκεται στην οδό Κασσάνδρου βορειανατολικά της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου, στη Θεσσαλονίκη.
Στην είσοδο του κτιρίου υπάρχει επιγραφή, σύμφωνα με την οποία το Αλατζά Ιμαρέτ ιδρύθηκε το 1484 από τον Ισάκ Πασά, ο οποίος ήταν Μεγάλος Βεζίρης επί Μωάμεθ Β’ και διοικητής της Θεσσαλονίκης επί Βαγιαζίτ Β’.
Στο χώρο λειτουργούσε ιμαρέτ (πτωχοκομείο) και μεντρεσές (ιερατική σχολή)
Το κτίριο έχει σχήμα ανεστραμμένου Τ με κεντρικό χώρο, δύο μεγάλους θόλους, πλάγια διαμερίσματα στη δυτική πλευρά και κιονοστήρικτη στοά. Ο κεντρικός χώρος του κτιρίου ήταν ο χώρος προσευχής, ενώ στους τέσσερις παράπλευρους γινόταν η διδασκαλία και τα συσσίτια.
Η ονομασία Αλατζά Ιμαρέτ οφείλεται στους πολύχρωμους λίθους σε ρομβοειδή σχήματα που κοσμούσαν το μιναρέ του τζαμιού. Από τον μιναρέ σήμερα σώζεται μόνο η βάση του.
Σήμερα στο Αλατζά Ιμαρέτ γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις και περιοδικές εκθέσεις.
Alaca İmaret τζαμί
Το Alaca İmaret τζαμί βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του κέντρου της Θεσσαλονίκης, βορειοανατολικά του ναού του Αγίου Δημητρίου. Πρόκειται για ένα αξιόλογο οθωμανικό κτίσμα, στο οποίο λειτουργούσε – εκτός από μουσουλμανικό τέμενος – ιμαρέτ (πτωχοκομείο) και μεντρεσές (ιερατική σχολή). Σύμφωνα με κτητορική επιγραφή που σώζεται επάνω από την είσοδο του οικοδομήματος, η ανέγερσή του πραγματοποιήθηκε το 1484 από τον İshak Paşa, ο οποίος υπήρξε Μεγάλος Βεζίρης και διοικητής της πόλης. Για τον λόγο αυτό το μνημείο είναι γνωστό και με την ονομασία «İshak Paşa τζαμί». Σήμερα ο χώρος ανήκει στον Δήμο Θεσσαλονίκης και χρησιμοποιείται για πολιτιστικές εκδηλώσεις και για περιοδικές εκθέσεις.
Το Alaca İmaret τζαμί έχει σχήμα ανεστραμμένου Τ και αποτελείται από μία ορθογώνια κεντρική αίθουσα προσευχής που στεγάζεται με δύο μεγάλους θόλους, τέσσερα πλάγια διαμερίσματα, σκεπασμένα επίσης με τρούλους, τα οποία εξυπηρετούσαν τα συσσίτια και την ιερή διδασκαλία, και μία στοά στην πρόσοψη, η οποία έχει στην οροφή της πέντε μικρούς θόλους. Όλοι οι τρούλοι ήταν αρχικά καλυμμένοι με φύλλα μολύβδου. Στη νοτιοδυτική γωνία του κτηρίου υψωνόταν μιναρές, ο οποίος κατεδαφίστηκε μεταξύ των ετών 1925 και 1930, όπως συνέβη και με τους υπόλοιπους μιναρέδες της Θεσσαλονίκης, με αποτέλεσμα να σώζεται στις μέρες μας μόνο η βάση του. Η όψη του μιναρέ κοσμούνταν από πολύχρωμους λίθους που σχημάτιζαν ρόμβους, στοιχείο που συναντάται σπανιότατα στην οθωμανική αρχιτεκτονική. Ήταν η πιο εντυπωσιακή κατασκευή αυτού του είδους στην πόλη. Το μνημείο ήταν εσωτερικά διακοσμημένο με νωπογραφίες, στις οποίες απεικονίζονταν απλά φυτικά μοτίβα, καθώς και επιγραφές με αποσπάσματα από το Κοράνι.
Βρατσίδης Ιωάννης – Βασιλειάδης Χριστόφορος
